|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Τουρνίκι, 25 Σεπτεμβρίου 1825
Αναφορά των: Ανδρέα Ζαΐμη, Δημητράκη Πλαπούτα και Ιωάννη Νοταρά προς τον Γενικό Αρχηγό όπου διατυπώνουν τη γνώμη τους για τη στρατιωτική κατάσταση μετά την επιστροφή του Ιμπραήμ πασά στην Τριπολιτσά και το ζήτημα των λιποταξιών. Αναφέρουν πως επί μήνες οι στρατιώτες ταλαιπωρούνται από την πείνα και την οδοιπορία, αλλά στη δεδομένη στιγμή πολλοί εγκαταλείπουν το στρατόπεδο και επιστρέφουν στις επαρχίες τους για να προστατεύσουν τις οικογένειές τους. Αφού δεν υπάρχει τρόπος να εμποδιστεί το φαινόμενο, οι επιστολογράφοι προτείνουν να μεταφερθεί το γενικό στρατόπεδο σε άλλη θέση, «ἐν τοῖς μεθορίοις Κορίνθου, Καλαβρύτων καὶ Καρυταίνης». Στην παρούσα αναφορά, στο τρίτο λευκό φύλλο του διφύλλου, σημειώθηκε το σχέδιο απάντησης του Θ. Κολοκοτρώνη (βλ. σχετικό).
|
|
Κείμενο
|
|
Ἐκλαμπρότατε Γενικὲ Ἀρχηγέ,
Βλέποντες ὅτι φοβερίζει λειποταξία τὸ στρατόπεδον, ἐνομίσαμεν χρέος μας μετὰ τὴν ἐξέτασιν τῶν αἰτιῶν νὰ σοῦ ἀναφέρωμεν τὴν γνώμην μας. Ἀρκετοὺς μήνας ἀκολουθοῦμεν τὸ Γενικὸν Στρατόπεδον στρατιῶται Καρυτινοί, Καλαβρυτινοί, καὶ Κορίνθιοι, καὶ ὅσον ἐταλαιπωρήθημεν ἐκ τῆς πεῖνας καὶ ὁδοιπορίας, καὶ πῶς ἐκτελοῦμεν τὸ χρέος μας περισσότερον ἀπὸ κάθε ἄλλον, κρίνομεν περιττὸν νὰ τὰ περιγράψωμεν, διότι ὁ ἴδιος ἤσουν καὶ εἶσαι αὐτόπτης, καὶ ἐγνώρισες καλῶς τὴν προθυμίαν μας εἰς τὸ νὰ δουλεύσωμεν τὴν Πατρίδα. Καὶ εἴμεθα καὶ τώρα πρόθυμοι ὁμοίως νὰ κάμωμεν ἐπίσης τὸ χρέος μας, παρατηροῦμεν ὅμως ὅτι πολλοὶ τῶν στρατιωτῶν βεβαρυμένοι ἀπὸ τὰς ὁποίας ὑπέφεραν ταλαιπωρίας, καὶ τὸ περιπλέον λαβόντες ὑποψίαν, καὶ φόβον ἀπὸ ὅσα οἱ αἰχμάλωτοι ἐχθροί, καὶ οἱ διαφυγόντες ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς ἡμέτεροι εἶπον περὶ τοῦ σατράπου, ὅτι σκοπεῖ νὰ ἐφορμήσῃ, καὶ πάλιν εἰς τὰς ἐπαρχίας, διὰ ταῦτα λέγω ὑποπτεύοντες ἀνεχώρησαν, καὶ οἱ μένοντες μελετοῦν νὰ ἀναχωρήσουν ὁμοίως διὰ νὰ ὑπάγουν νὰ ἀσφαλίσουν τὰς φαμελίας των, καὶ δὲν βλέπομεν τὸν τρόπον πῶς ἠμποροῦμεν νὰ ἐμποδίσωμεν μίαν τοιαύτην κίνησιν διαλυτικὴν τοῦ στρατοπέδου· ἄλλους στρατιῶτας ἐπὶ τὸ παρὸν νὰ συντρέξωσιν ἐκ τοῦ προχείρου δὲν περιμένομεν, καὶ οἱ ἐνταῦθα μένοντες νὰ ἀνθέξωμεν εἰς τὴν ὁρμὴν τοῦ ἐχθροῦ δὲν εἴμεθα ἱκανοί, ὅθεν δὲν εἶναι ἴδιον φρονήσεως νὰ διατρίβωμεν ἐνταῦθα ἀνωφελῶς, κρίνομεν δὲ φρόνιμον συγκαταβαίνοντες εἰς ταύτην τὴν ἀνάγ-| κην νὰ μεταβῶμεν εἰς μίαν ἄλλην θέσιν, ἐν τοῖς μεθορίοις Κορίνθου, Καλαβρύτων καὶ Καρυταίνης, καὶ ἐκεῖ νὰ κροτήσωμεν τὸ Γενικὸν μας Στρατόπεδον. Ἐκεῖ θέλει ἔχωμεν εἰς τὸ ὀπίσθιὀν μας τὸ πλεῖστον μέρος τῆς Πελοποννήσου, ἐκεῖθεν ἠμποροῦμεν εὐκόλως νὰ ἐνεργήσωμεν τὴν στρατολογίαν, καὶ ἐκεῖ ἠμποροῦν νὰ συντρέξουν εὐκολότερα οἱ στρατιῶται. Σκεφθῆτε ἐπάνω εἰς τοῦτο ἀρχηγέ, καὶ ἀποφασίσετέ το τὸ ὀγληγορώτερον, διὰ νὰ ἀποφύγωμεν πολλὰ ἄλλα ἐπαπειλοῦντα τὸ στρατόπεδον μας. Μένομεν.
Τουρνίκι 25 Σεπτεμβρί(ου) 1825.
οἱ πατριῶται
ἀνδρέας ζαήμης
δημητρακης πλαπουτας
Ἰωάννης Νοταρᾶς
[Ἐπιγραφὴ διεύθυνσης:]
Πρὸς τὸν ἐκλαμπρότατον Γενικὸν Ἀρχηγὸν κύριον Θεόδωρον Κολοκοτρώνην.
[Ἐπὶ τοῦ νώτου:]
Αδρεα Ζαήμη, Δ. Πλαπουτας και Νοταρας
1825
|