|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Κουρτζούνα (Βασιλική), 17 Σεπτεμβρίου 1825
Επιστολή του Νικόλαου Γιατράκου προς τον Γενικό Αρχηγό Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον στρατηγό Γεώργιο Γιατράκο με την οποία τους ενημερώνει αναλυτικά για τις κινήσεις των αιγυπτιακών δυνάμεων στη Λακωνία και τη λεηλασία πολλών χωριών. Ο Νικ. Γιατράκος δηλώνει πως έχουν πάρει την απόφαση να υπερασπιστούν τις θέσεις τους και να πεθάνουν «ὑπερ πίστεως καὶ πατρίδος». Ο ίδιος βρίσκεται στην Κουρτζούνα (σημ. Βασιλική), ο Λιάκος Γιατράκος στους Γοράνους και ο Μιχαλάκης Γιατράκος στην Άρνα (βλ. και Αθαν. Φωτόπουλος, Οι Γιατράκοι, τ. 1, σ. 234-241). Κατηγορεί ευθέως τους Μανιάτες πως αν και τους απεστάλησαν εκκλήσεις να συνδράμουν και προβλέφθηκε και μηνιαίος μισθός, δεν ανταποκρίθηκαν. Μόνον ο Ιωάννης Κατσής Μαυρομιχάλης έστειλε τον γιο του με 12 άνδρες, ενώ η προσπάθεια του ίδιου για τη στρατολογία Μανιατών απέτυχε. Αντίθετα, άλλοι καπεταναίοι Μανιάτες λαφυραγώγησαν το Μαραθονήσι (σημ. Γύθειο) και την περιοχή του Έλους (για τις διαμαρτυρίες των κατοίκων του Έλους, βλ. Στ. Καπετανάκη, Οι Μανιάτες, σ. 604-605). Τέλος, ενημερώνει πως επικοινώνησε με τον Νικήτα Σταματελόπουλο που βρισκόταν στους Σουστιάνους και τον ειδοποίησε να μεταβεί στην Κουμουστά για να είναι έτοιμος προς βοήθεια (βλ. και Θεοδ. Κατσουλάκος – Παν. Στούμπος, Η Κουμουστά, σ. 68).
|
|
Κείμενο
|
|
Πρὸς τὸν εξοχοτατον Γενικὸν Ἀρχηγὸν κ. Θεωδορον Κολοκοτρόνην καὶ γενεοτατον στρατηγὸν Γεωργάκην Γιατράκον
Τούτην τήν στηγμήν ἤλθε ὁ ἐχθρὸς πλησίον μας καὶ ἔριξεν τὸ ὀρδή του εἰς Βασιλοπέρασμα, ἦλθε εἰς Καράσπαη πλησίον μας δίο ὥραις, ἠ ἀτλίδες ἠλθον πλησιότερα, ἄρχησαν καὶ ἔκαψαν ὅ,τι σπήτια ἦτον μηνεμένα, Καράσπαη, Ἀκόριτζα, Κυδονιά, Αρκασάδες, Κατζουλεϊκα, καὶ λοιπὰ χωρία· πληροφορούμεθα αὔριον ὅτι ἔχει ἀπόφασιν νὰ μὰς πολυορκύση, Κουρτζούναν, Ἄρναν, καὶ Γοράνους, ἐμεῖς ἐκάμαμεν ἀπόφασιν νὰ ἀποθάνομεν ὑπερ πίστεως καὶ πατρίδος. Εἰς τὰ σπήτια ἐμάζευσα ὅλους τοὺς οἰκίους καὶ φιλους μας, καὶ ἄλους με μισθὸν πρὸς πενήντα γρόσια τὸν μήνα, καθώς προέγραφα ταῖς προάλαις, εἰς Γοράνους εἶναι ὁ ἀδελφὸς μου καπ(ετὰν) Λιάκος μὲ ὀγδοήντα στρατιώτας, ἐδώ εἰς Κουρτζούνα ἀπεφασισα νὰ κλισθῶ ἐγώ καὶ εὐρίσκομαι μὲ ἐκατὸν στρατιότας, εἰς Ἄρνα εἰς τὰ ἐδικά μου κονάκια ἔχω ἀν(θρώπ)ους σαράντα μὲ ἀπόφασιν καὶ αὐτοὶ νὰ κλεσθοῦν καὶ νὰ ἀποθάνουν ὑπερ πίστεως καὶ πατρίδος, εἰς το κονάκι του ὁ ἀδελφὸς μου καπ(ετὰν) Μηχαλάκης μὲ ἄλους σαράντα, τὸ ἔχομεν ἀπόφασιν νὰ πολεμήσωμεν μὲ τὸν Ἰπραϊμη καὶ ἐλπίζομεν νὰ βαστάξομεν ὁςτε ἔχομεν ζαερέ. Ὅμως ὁ ζαερές μας εἶναι ὁλιγοσστός, καὶ ὁ Θεος βοηθὸς· ἐγώ ἔγραψα εἰς τήν Σπάρτην νὰ κινηθοῦν ὅλοι καὶ νὰ ὀχειρόσουν τήν θέσιν τῶν Τρυνίσων ὁπισω, παρ’ ὁμοίως νὰ πιάνουν τήν θέσιν Λυκοβουνοῦ, ὁποῦ εἶναι τὸ κλυδὶ τῆς Λακαιδεμονίας ὁποῦ μόνον ἐκατὸν στρατιώτας ὁχειρόνετε αὐτή ἡ θεσις, ἐπειδή εἶναι κονακια δυνατα καὶ ὁ τόπος δυνατώτερος ἀπεδώ, παρ’ ὁμοιως ἐγραψα εἰς τὰ Αγιονικολαϊτεκα χορία, που βγάνουνε πεντακόσια τουφέκια νὰ πιασουν τήν θεσιν Τάραψας ὁποῦ ἔχει κονάκια δυνατώτερα ἀπὸ τὰ ἐδικά μας· ἐστάθη ἀδύνατον νὰ κινηθεῖ κανείς, ἐβάλαμεν λουφέν τῶν Σπαρτιατῶν ὁποῦ εἶναι πλησίον μας πρὸς πενήντα γρόσια τὸν μήνα νὰ ἐλθοῦνε ἐκατὸν ὀνοματι Σπαρτιάτες ἀκόμη νὰ μάς βοηθήσουν, καὶ αὐτὸ ἐστάθη ἀδύνατον, μονον ὁ ἐξοχότατος καπ(ετὰν) Ἰωάννης Κατζῆς Μαυρομιχαλης μάς ἔστειλεν τὸν υἱὸν του μὲ μόνον δώδεκα στρατιώτας ποῦ ἀκολούθησαν εἰς Γοράνους, καὶ πάσχησε μὲ ὅλους τοὺς τρόπους νὰ ξεκινήση τοὺς Σπαρτιάτες, ἐστάθη ἀδύνατον· ὁ καπ(ετὰν) Τζανετάκης ἐφρόντισε συμφώνως με τὸν καπ(ετὰν) Τζωάννη, καὶ ξεκίνησαν ἕως δίο χιλιάδες Σπαρτιάτες καὶ ἤλθον εἰς Μαραθονύσι, καὶ ἐλαφιραγώγησαν τήν πολυτείαν καὶ ἀνεχώρησαν καὶ ἐπῆγαν εἰς τὰ σπήτια των, τώρα μοῦ γράφη ἕτερον γρᾶμμα ὅτι ἐπῆγαν τὸ Ἕλος ἀρκετοὶ καὶ λαφηραγογοῦντες χριστιανούς, ὅτι ἐγλύτωσαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους, καὶ παίρνουν τὰ λάφηρα καὶ πηγαίνουν εἰς τὰ σπητιάτους, καὶ κᾀνένας δέν εἶναι ὁπουνὰ ἔχη το νοῦν του νὰ τρέξῃ ὀμπρὸς κατὰ τὸν ἐχθρόν· ὁ ἐξοχότατος Μούρτζινος ἦλθεν εἰς Καστανι-| τζαν ἕως Ἁγιονικολαϊτικα χορία μὲ μερικοὺς [[μὲ μερικούς]], ὁμιλησε, τοὺς εἶπαν νὰ κινηθοῦν δέν ἔλαβαν ἀπὸ κἀνέναν ἀκρόασιν ἀλὰ τον νοῦν τους τὸν ἔχουν εἰς τήν φυγήν, μοῦ ἔστηλεν καὶ αὐτὸς οἴκοσι στρατιώτας Σπαρτιάτες, καὶ τοὺς ἔχω ἐδώ εἰς Κουρτζούνα, ἀπὸ ἀλοῦ βοήθειαν δέν εἴδαμεν, καὶ οὔτε ἐλπίδα ἀπὸ ἠμτάτη ἔχομεν, προχθὲς ἔλαβα γρᾶμμα ἀπὸ τὸν ἐξοχοτατον στρατηγὸν Νικήτα Σταματελόπουλον, καὶ μοῦ γράφει ὅτι ἔφθασεν εἰς Σοστιάνους και του γραφω νὰ στήλη ἕναν καπ(ετάνιο) με μόνον οἴκοσι [[στρα]] στρατιώτας νὰ ἔλθῆ εἰς Γοράνους καὶ αὐτὸς εἰς τὰ κονάκια μας, καὶ ἡ ἐξοχότης του νὰ πλησιάση εἰς Κουμουστὰ διὰ νὰ ἠμπορῆ νὰ μάς δώση ἠμτάτι, καταχρέος λοιπὸν εἰδοποιῶ τῆς ἐξοχοτητὸς σας δια να μήν μάς ἀφήσητε ἀβοηθήτους, διοτι ἄν μενομεν ἀπὸ ἐμᾶς κᾀνένας ἔξω δια νὰ καμωμεν κομάντο δέν κλίνονται οἱ στρατιωται μονι τους· μένω με ὅλον τὸ ἀνικὸν σέβας.
Ὁ ἀδελφὸς
Νικολαος γιατρακος
1825, Σεπτεμβρίου 17
εἰς τὰς 7 ὥρας τῆς νυκτὸς
[Ἐπὶ τοῦ νώτου:]
Ν. Γιατρακος
1825
|