|
Γλώσσα
|
|
Ελληνική
|
|
Τίτλος
|
|
Επιστολη Πετρομπεη Μαυρομιχαλη προς Νικητα Σταματελοπουλου συγχαιροντας τον για τα κατωρθοματα του στο Μεσολογγι. Επιπλεον ενημερωση του για τις δυσκολιες ενθαρυσνης των Μανιατων λογω της επελασης του Ιμραιμ οπως και ενημερωση για την επικειμενη ανταλλαγη του γιου του και του αδελφου του Νικητα, Γεωργιου, ως αιχμαλωτοι πολεμου.
|
|
Τόπος σύνταξης
|
|
Κιτριὲς
|
|
Ημερομηνία σύνταξης
|
|
12/09/1825
|
|
Αριθμός Σελίδων
|
|
3
|
|
Διαστάσεις
|
|
201x297
|
|
Μορφολογικός Χαρακτηρισμός
|
|
Πρωτότυπο
|
|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Κιτριές, 12 Σεπτεμβρίου 1825
Επιστολή του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη προς τον Νικήτα Σταματελόπουλο με την οποία αρχικά τον συγχαίρει για τα κατορθώματά του στο Μεσολόγγι κατά την εκεί παραμονή του (για την επιστροφή του Νικηταρά στην Πελοπόννησο στα τέλη Ιουλίου βλ. το σχετικό). Έκ του περιεχομένου του εγγράφου προκύπτει ότι ο Πετρομπέης απαντάει αμέσως σε επιστολή του Νικήτα της 10ης τρέχοντος, με την οποία ο τελευταίος ζητούσε να γίνει «στρατολογία» στη Μάνη. Ο Πετρομπέης αναφέρεται στις προσπάθειες που κάνει για να στρατολογήσει ενόπλους με πενιχρά, όμως, αποτελέσματα διότι «ἡ ἀναισθησία ἐνεφυτεύθη εἰς τάς ψυχάς τῶν Μανιατῶν». Τονίζει την εθνική συνεισφορά του «σπιτιού του» και αναφέρει ότι οι αδελφοί του Γιάννης και Αντώνης Μαυρομιχάλης μαζί με τον «ἕσχατο υἱό του», εννοεί τον Δημήτριο Μαυρομιχάλη, εκστράτευσαν στο Μαραθονήσι (σημ. Γύθειο), όταν ο Ιμπραήμ πασάς είχε φτάσει στον Μιστρά. Τέλος, δηλώνει πως όταν ολοκληρωθεί η ανταλλαγή του γιου του Γεώργιου, ο οποίος ήταν αιχμάλωτος από τον Μάιο του 1825, τότε θα ενωθεί και ο ίδιος με τους υπόλοιπους να πολεμήσει και να εκπληρώσει το «προς την πατρίδα χρέος» του (για την αιχμαλωσία Γ. Μαυρομιχάλη και τις διαπραγματεύσεις για την ανταλλαγή του βλ. Απ. Βακαλόπουλος, Αιχμάλωτοι, σ. 89-91· Σταύρ. Καπετανάκης, Μανιάτες στην Επανάσταση, σ. 609-613).
|
|
Παραπομπές
|
|
ΙΕΡΟΣ ΑΓΩΝ Ι.Ε.Θ: Γ Σελ 181
Υπομνήματα, σ. 255-256 ▪ ΙΑΘ, τ. 3, σ. 181-182
|
|
Συντάκτης
|
|
Μαυρομιχάλης Πετρόμπεης
|
|
Αποδέκτης
|
|
Σταματελόπουλος Νικήτας / Νικηταρὰς
|
|
Κείμενο
|
|
Γενναιότατε στρατηγέ καί παιδί μου,
Ἄκραν χαράν καί ἀγαλλίασιν ἐδοκίμασεν ἡ ψυχή μου ἀναγνοῦσα τό ἀπό τάς 10 τοῦ τρέχοντος σημειωμένον σας, καί ἰδοῦσα τήν αὔξησιν τοῦ πατριωτικοῦ ζήλου καί ἡρωικῆς προθυμίας σας εἰς ταύτην τήν κρίσιμον ὥραν τῆς Πατρίδος, ἥτις ἔχει οὐκ ὀλίγας τάς ἐλπίδας της εἰς τήν ὑπέρ αὐτῆς εὐαισθησίαν σας.
Ἐγώ πρό πολλοῦ ἠθελον σᾶς γράψει διά νά σᾶς ἐπευχηθῶ τήν αἰσίαν ἔλευσίν σας εἰς Πελοπόννησον, καί νά σᾶς δώσω τήν ἀνήκουσαν εὐγνωμοσύνην ἕνεκα τῶν εἰς Μισολλόγγι ἀξίων κατορθωμάτων σας, ἀλλ’ ἐπειδή καί ἀγνοοῦσα ποῦ τρέχετε ἀγωνιζόμενος ὑπέρ τῆς Πελοποννήσου, ἥτις τρέχει τόν ἔσχατον κίνδυνον ἐκ τῆς ἐπαράτου δυχονοίας δέν σᾶς ἔγραψα, ἤδη γράφων [[ἐρωτῶν]] εἰς ἀπόκρισιν σας ἐρωτῶ ἐν πρῶτοις, περί τῆς ποθιτῆς μοι καί ἀναγκαίας ὑγείας σας, καί ἑπομένως σᾶς γνωστοποιῶ.
Τά ὅσα ἐνεργῶ ἀκαταπαύστως, τούς ὅσους ἀγῶνας ἐδοκίμασα καί δοκιμάζω καί τούς ὁποίους τρόπους ἐμεταχειρίσθην καί μεταχειρίζομαι διά τήν ἐκστρατείαν εἶναι πράγματα φρίκης καί ἀνεκδιήγητα, ἀλλά τις ἡ ὠφέλεια, ὅλα εἰς μάτην, καθότι ἡ ἀναισθησία ἐνεφυτεύθη εἰς τάς ψυχάς τῶν Μανιατῶν τόσον ὥστε οὔτε αἰσθάνονται οὔτε συλλογείζονται τόν προφανῆ κίνδυνον καί ὁποία τά μέλλοντα, πλῆν δέν ἀρκοῦσι ταῦτα τά φυσικά καί ὀλέθρια κακά, τό χείριστον εἶναι ὁποῦ εἰσέτι δέν ἔσβυσαν τ’ ἀναθεματισμένα πάθη, ὥστε ἅμα ἔμβει εἰς πρᾶξιν τί ὠφέλιμον ὑπέρ τῆς Πατρίδος, αἱ ἀντενέργειαι τ’ ἀναιροῦν. Μ’ ὅλα ταῦτα τό ὁσπήτιόν μου, καθώς ἐξ ἀρχῆς τοῦ ἱεροῦ μας ἀγῶνος δέν ἔλειψε τοῦ χρέους του ἀλλ’ ἠγωνίσθη μέ τό ὑπέρ δύναμιν, τρέχει καί ἀγωνίζεται διά νά ἐκκινήσῃ τούς Μανιάτας ὅλους καί νά κάμῃ καί αὖθις τό χρέος του, οἱ αὐταδέλφοι μου καπ(ετάν) Γιάννης καί Ἀντωνάκης καί αὑτός ὁ ἔσχατος ὁ υἱός μου ἐκστράτευσαν κατά τό μέρος τοῦ Μαραθονισίου ἅμα ἠκούσθη ἡ φήμη ὅτι ὁ ἐχθρός ἔφθασεν εἰς Μισθρά, τούς βιάζω δέ καθ’ ἑκάστην μέ γράμματά μου ἵνα συμπαραλάβουν ὅσους ἀγαποῦν νά πολεμίσουν ὑπέρ τῆς ἐλευθερίας καί ἀσφαλείας καί νά ἔλθουν νά ἑνωθοῦν μέ τούς λοιπούς προμάχους τῆς Πατρίδος, πλῆν δέν ἰξεύρω ἄν καί θά ξυπνήσουν ἀπό λύθην τῆς μωρίας οἱ Μανιᾶται καί νά τούς ἀκολουθήσουν, καί εἶθε ν’ ἀλλαξοφρονήσουν.
Ἐγώ, ἅμα τελειώσει ἡ ἀνταλλαγή τοῦ υἱοῦ μου καί ἀδελφοῦ σας Γεωργίου, ἡ ὁποία διά τῆς θείας θελήσεως, ἐλπίζω νά λάβη | ἐντὸς ὀλίγου τέλους, θέλω τρέξει τότε καὶ ὁ ἵδιος διὰ νὰ κάμω καὶ νῦν τὸ πρὸς ταὴν Πατρίδα χρέος μου, ἑνωμένος μετὰ τῶν λοιπῶν συμμάχων μου.
Ἐν τοσούτῳ ἐπευχόμενός σας νίκην καὶ θριάμβους κατὰ τῶν οὐτιδανῶν στραβαραπάδων. Σᾶς ἀσπάζομαι ἐκ ψυχῆς
Τῇ 12 Σεπτεμ. 1825
ἐκ ταῶν Κυτριῶν
ὁ πατριώτης καὶ ὡς πα[τὴρ]
πετρομπεης μ.
[Ἐπιγραφὴ διεύθυνσης:]
Πρός τόν γενναιότατον στρατηγόν κύριον Νικῆτα Σταματελόπουλον.
Ὅθεν εὑρίσκεται.
|