|
Κείμενο
|
|
Ἐκλαμπρότατε στρατηγέ, καὶ φίλτατε ἀδελφέ!
Μετὰ τὸν ἀποχωρισμόν σου ἀπὸ Ναύπλιον δὲν σοὶ ἔγραψα, αὐτὸ προῆλθεν ἀπὸ δύο αἴτια· πρῶτον διότι περιέμενον ἴσως ἠμπορέσωμεν νὰ ἐκτελέσωμεν μέρος τῶν ὅσων σᾶς ὑποσχέθημεν, καὶ ἐκ τούτου νὰ λάβω ἀφορμὴν νὰ σᾶς γράψω, καὶ δεύτερον διότι ἐνοχλήθην ταύτας τὰς ἡμέρας συχνάκις ἀπὸ πυρετόν. Τώρα ὅμως δὲν λείπω δι’ ἐπίτηδες ταχυδρόμου νὰ σᾶς γράψω, ὅτι ἡ δειλία, καὶ ἡ αἰσχροκέρδεια, τὰ δύο πρώτιστα ἑλληνικὰ προτερήματα ἐμπόδισαν μαζὴ μὲ ἄλλα αἴτια ἀκόμη ὁποῦ ἐδῶθεν νὰ μὴ σᾶς προφθάσῃ κᾀμμία δύναμις κατὰ τὴν ἀνάγκην, καὶ κατὰ τὰς ἐλπίδας σας.
Ἀπὸ τὸ πρὸς τὴν Σεβ(αστὴν) Διοίκησιν γράμμα σου ἐπληροφορήθην τὰ κινήματα τοῦ ἐχθροῦ, καὶ τὰς δυστυχίας ὁποῦ ἐκ τούτων ἠκολούθησαν, καθὼς καὶ τὴν ἀδυναμίαν τοῦ ἐδικοῦ σας στρατοπέδου, καὶ ὅλα ὅσα εἰς αὐτὸ ἀναφέρεις, ἄξια λύπης τῷ ὄντι, πλὴν καὶ μ’ ὅλα ταῦτα ἐγὼ στοχάζομαι, ὅτι χρειάζεται ὑπομονὴ καὶ μεγαλοψυχία, διότι αὐτή, ἀδελφέ, εἶναι ἡ κατάστασις τῆς Πατρίδος μας, τὴν ὁποίαν διὰ μιᾶς ποτὲ δὲν θέλομεν δυνηθεῖ νὰ μεταβάλλωμεν, οὔτε ἀπελπιζόμενοι κατορθώνομεν ἄλλο, παρὰ νὰ χαθῶμεν μίαν ὥραν ἀρχίτερα. Ἐγώ πάντοτε σοὶ εἶπον, ὅτι ἡ θέσις εἰς τὴν ὁποίαν σᾶς ἔβαλεν ἡ τύχη ἀξίως, καὶ διὰ τὰ πατριωτικὰ φρονήματά σου, καὶ διὰ τὴν στρατιωτικὴν ἀξιότητα, τὴν ὁποίαν ὑπὲρ πάντα ἄλλον ἔχεις, εἶναι πολυειδής, κοπιαστική, καὶ ἐπικίνδυνος, καὶ διὰ τοῦτο πρέπει νὰ γένῃς ἀνώτερος τῶν δυνάμεών σου, διὰ νὰ βαστάξῃς τὸ βάρος τοῦτο, καὶ κάλλιον νὰ ἀποθάνῃς ὑποκάτω εἰς αὐτό, παρὰ νὰ δείξῃς ἀδυναμίαν. |
Τοιαύτη ἀπόφασις εἶναι ἰδία τοῦ χαρακτῆρος σου τῆς τύχης σου, αὐτὴ θέλει ἀσφαλίσει τὴν Πατρίδα, καὶ ἂν τοῦτο ἐναντίον τῶν ἐλπίδων μας καὶ τῆς προσπαθίας μας (ὃ μὴ γένοιτο) δὲν κατορθώσομεν ἀσφαλῆ τὴν ὑπόληψίν σου εἰς ταύτην τὴν ζωήν, θέλει διαιωνίσει τὴν φήμην σου εἰς τὰς επερχομένας γεννεάς. Ταῦτα πᾶντα σοὶ λέγω ὑπεραγαπῶν τὴν Πατρίδα, καὶ τὸ ἄτομόν σου. Ἀρκετὰ ἕως ὥρας ἔγραψας καὶ ὡμίλησας εἰς ὅλους, καὶ τὰ αἴτια τέλος πάντων ὁποῦ ἔφερον εἰς ἀνωμαλίαν καὶ ἀκαταστασίαν τὰ πράγματα, τοῖς πᾶσι γνωστά, ὅθεν μοὶ φαίνεται ὅτι νὰ μέμφεται ὁ εἷς τὸν ἄλλον εἰς τοιαύτας περιστάσεις μάλιστα εἶναι πάντι ἀσύμφορον! Εἶμαι σύμφωνος εἰς τὸ νὰ ἀναφέρῃς συνεχῶς εἰς τὴν Διοίκησιν τὴν ἀληθινὴν κατάστασιν τῶν πραγμάτων, ἔτι μᾶλλον νὰ αὐξάνῃς τὴν δυστυχίαν νὰ ζητῇς ἀπ’ αὐτὴν ὅλα τὰ συντείνοντα μέσα πρὸς θεραπείαν, εἰς τρόπον ὅμως ὁποῦ αὐτὴ νὰ μὴ πειράζεται, ὅτι παρέβλεψε τῶν χρεῶν της, μὴν ἐκπληροῦσα τὰ πᾶντα, μάλιστα μοὶ φαίνεται ὅτι ἡ σιωπή σου εἰς τοῦτο τὸ μέρος ἤθελεν αὐξάνει τὴν προσοχήν της. Τοιοῦτον εἶναι, ἀδελφέ, τὸ πνεῦμα τῆς σημερινῆς πολιτικῆς, καὶ μὲ τοιοῦτον τρόπον θέλει κερδίζεις πότε ὀλίγον, καὶ πότε πολύ πρὸς ὠφέλειαν τῆς κινδυνευούσης Πατρίδος. Δὲν στοχάζομαι μὲ ταῦτα νὰ σε νουθετήσω, ἀλλ’ ἡ ἀγάπη μου πρὸς τὴν Πατρίδα, καὶ πρὸς σὲ μὲ σπρόχνουν νὰ σοὶ τὰ γράψω χωρὶς να θέλω. Ὁ πόλεμος τῆς Πελοποννήσου ἀφιερώνεται ὅλος εἰς τὸν πατριωτισμόν σου, καὶ εἰς τὴν στρατιωτικήν σου ἐμπειρίαν, καὶ ἐὰν δὲν εὐδοκιμῇς διὰ τὰς περιστάσεις δὲν πρέπει νὰ | ἀπελπίζεσαι, διότι καθὼς καὶ ἐγώ, οὕτως καὶ ὅλοι σύμφωνοι μαζή μου δὲν βλέπω ἄλλον ὁποῦ νὰ δεχθῇ ἓν τοιοῦτον βάρος, καὶ νὰ φαντασθῇ ὅτι θέλει εὐδοκιμήσει. Βλέπω καλώτατα ὡς καὶ προεῖπον, ὅτι οἱ κόποι σου εἶναι μεγάλοι, στοχάσου ὅμως ὅτι ἡ Πατρὶς ἐκ τούτων ὠφελεῖται· ἔπειτα ἀπ’ ὅλα τοῦτα σοὶ λέγω νὰ ἐνθυμῆσαι πάντοτε τὸ ῥητὸν ὁποῦ σοὶ γράφει ὁ φίλος σου Ῥώμας τὸ λέγον ἂν εἶσαι… Σοὶ ἐνθυμίζω πρὸς τούτοις καὶ τὰ ὅσα πρὸ τῆς ἀναχωρήσεως σου ἐδῶ ὡμιλήσαμεν, καὶ οὕτω δὲν εκτείνομαι περισσότερον.
Ο Κωνσταντῖνος ἀκολουθεῖ τὰ μαθήματά του μ’ ὅλην τὴν προσοχήν, καθώς καὶ τὴν στρατιωτικὴν πεζικήν του γύμνασιν· ἐγὼ ἔχω δι’ αὐτὸν ὅλην τὴν φροντίδα, καὶ ἔσο κατὰ τοῦτο ἥσυχος. Οἱ Ἀμερικανοὶ τὸν ἐγνώρισαν μὲ εὐχαρίστησίν των, τὸν ἐπροσκάλεσαν εἰς τὰ πλοῖα των, τὸν ἐπεριποιήθηκαν μὲ ξεχωριστὴν προσοχήν, τὸν ἔκαμον καὶ τινὰ δῶρα ἱκανὰ νὰ ἐξάψουν περισσότερον τὴν φιλοτιμίαν, καὶ προσοχὴν τοῦ νέου εἰς τὴν ἀρετήν. Σοὶ περικλείω ἓν γράμμα τοῦ στρατηγοῦ Γοῦρα, ἐκ τοῦ ὁποίου πληροφορεῖσαι τὰ φρονήματά του. Κάμε λοιπὸν εἰς αὐτὸν τὴν ἀπαιτουμένην ἀπάντησιν, καὶ στείλε την ἐδῶ νὰ τὴν διευθύνω πρὸς αὐτὸν μέσα εἰς ἐδικόν μου γράμμα. Μοὶ φαίνεται καλὸν νὰ γράφῃς καὶ εἰς αὐτὸν καὶ εἰς τοὺς λοιποὺς στρατηγοὺς συνεχῶς. Τοὺς στρατηγοὺς Λόντον, Γιατράκον, Κανέλον, Κολιόπουλον, τὸν καλὸν Γενναῖον σύν τῷ ἐκλαμπροτάτῳ κυρίῳ Ζαΐμῃ ἀδελφικῶς καὶ ἐκ ψυχῆς ἀσπάζομαι, τὸ ὅμοιον ποιῶ καὶ εἰς ὅλους | τοὺς λοιποὺς καλοὺς συντρόφους. Ταῦτα καὶ μένω μὲ ἀδελφικὴν ἀγάπην.
Τῇ 11 Σεπτεμβρίου 1825. Ἐν Ναυπλίῳ.
ὁ εἰλικρινὴς φίλος σου,
Ἀνδρέας κό(ντε) Μεταξᾶς
[Ἐπὶ τοῦ νώτου:]
Ἀ. Μεταξᾶς
|