|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Γαστούνη, 10/22 Σεπτεμβρίου 1825
Αντίγραφο επιστολής του ιταλού φιλέλληνα Τζουζέππε Ροζαρόλ προς τον παλαιό του γνώριμο από την Ζάκυνθο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη με την οποία του ανακοινώνει την απόφασή του να συστρατευτεί στον αγώνα των Ελλήνων «θεωρικῶς τε, καὶ πρακτικῶς». Υπογράφει ως: «ο ελευθέριος στρατηγός Rosaroll Scorza». Ο Τζ. Ροζαρόλ βρίσκεται στη Γαστούνη, όπου σε συνεργασία με τον Γεώργιο και τον Χρύσανθο Σισίνη, άρχισε να εκπαιδεύει τους άνδρες τους ως ιππείς, ικανούς να χειρίζονται στη μάχη τη λόγχη. Αναφέρεται, ακόμη, στην επικοινωνία που είχε στην Ζάκυνθο με τον Κωνσταντίνο Πελοπίδα (κατά το ταξίδι του τελευταίου το καλοκαίρι του 1825, βλ. έγγρ. [402], [407]). Ο Ροζαρόλ φαίνεται ότι είχε διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην άμυνα του Νεοκάστρου, διατηρώντας επικοινωνία με ευρωπαίους αξιωματικούς που υπηρετούσαν στον στρατό του Ιμπραήμ πασά, ενώ είχε αναλάβει και την στρατιωτική εκπαίδευση Ελλήνων με τη μεσολάβηση της Επιτροπής Ζακύνθου (βλ. Μιχαήλ Β. Σακελλαρίου, Η απόβαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, σ. 229-230).
|
|
Κείμενο
|
|
Ἀντίγραφον
Ἡ παλαιὰ ἀγάπη ἥτις μοὶ ἐθρέφετο ἀπὸ τὴν ἐξοχώτητά σου, ἀπὸ τὸν γενναῖον ἀνεψιόν σας Νικῆτα, καὶ ἄλλους πολλούς, κατὰ τὰ ὅπλα γενναίους ἀδελφούς μας, καὶ ἡ ἱερὰ αἱτία τῆς ἑλληνικῆς ἐλευθερίας, καὶ τῆς ἁγίας θρησκείας, ὁποῦ κατὰ τῶν ἀδίκων καὶ ἀπίστων βαρβάρων διαφεντεύεις, εἶναι αἱ αἱτίαι ὁποῦ ἀφήσας τὴν νῆσον Ζακύνθου, μὲ τοὺς πέντε υἱούς μου, ἦλθον εἰς τὰ ἱερὰ ταῦτα χώματα, διὰ νὰ εὐχαρίστως ἑννοθεὶς μετὰ τῆς γενναιωτητός σας παλλαιοὺς συμμάχους μου, πολεμίσω, θεωρικῶς τε, καὶ πρακτικῶς κατὰ τῶν ἐχθρῶν σας. Ἐλπίζω ὅτι θέλεις ἐπαινέσει ταύτην μου τὴν ἀπόφασιν ἥτις δέν ἀποβλέπει εἰς ἄλλο, εἰμὶ εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς πατρίδος σας.
Ὁ πεπαιδευμένος φίλος σου κύριος Γεώργιος Σισίνης διοικητής τῆς ἐπαρχίας ταύτης μὲ ἐδέχθη μὲ ὅλην τὴν δυνατὴν ἀγάπην καὶ ἐπληροφορήθη, ἀκούσας καὶ συλλογισθείς τὰς συμβουλάς μου. Καθὼς χθὲς (δευτέρα ἡμέρα τοῦ ἐδὼ φθασιμοῦ μου) ἔκαμε νὰ ἔλθουν μὲ ἐμὲ τινὲς ἔφιπποι, ὑπὸ τὴν ὀδηγίαν τοῦ γενναίου στρατηγοῦ υἱοῦ του κυρίου Χρυσάνθου, οἵτινες νὰ διδαχθοῦν τὴν τάξιν τῆς ἱππικῆς. Οὗτοι μοὶ ἔδοσαν μεγάλας ἐλπίδας διὰ τὰς ἐξαιρέτους δοκιμάς των, καὶ τὴν ἐφηΐαν των, εἰς τὸ νὰ μάθουν ἐν μικρῷ διαστήματι μιᾶς ὥρας τὰς πρώτας ἀρχὰς καὶ βάσεις τῆς ἱππικῆς τέχνης. Ἔδοσε νὰ κατασκευάσουν καὶ τὰς λόγχας μὲ τὰς ὁποίας νὰ πολεμοῦν ἔφιπποι. | Μὲ τὸν Πελοπίδην εἰς Ζάκυνθον ὁμίλησα περὶ τῆς ἐξοχωτητός σου πολλά, αὑτὸς δὲ μετ’ οὐ πολὺ θέλει ἐλθεῖ ἐδώ, καὶ δι’ αὐτοῦ θέλει σοῦ γράψω ἐκτεταμένως.
Ταύτην τὴν εὐκαιρίαν ἔκλεξα διὰ νὰ σοὶ ἀναναιώσω τῆς παλαιὰς φιλίας μας τὰς ἰδέας, μὲ τὴν ὁποίαν ἐκ καρδίας σὲ ἀσπάζομαι.
Ἐν Γαστούνῃ τῇ 22 7βρίου 1825, Ἔ(τος) Ν(έον)
Παλαιὸς τῶν ἁρμάτων ἀδελφὸς καὶ φίλος σου,
Ὁ ἐλευθέριος στρατηγὸς
Rosaroll Scorza
Πρὸς τὸν ἐξοχώτατον καὶ ἀρχιστράτηγον κύριον Θεόδωρον Κολοκοτρόνην.
Εἰς τὸ στρατόπεδόν του.
|