|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Αθήνα, 1 Σεπτεμβρίου 1825
Επιστολή του Ιωάννη Γκούρα προς τον στρατηγό Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, με την οποία απαντά σε επιστολή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη γραμμένη στις 4 Αυγούστου 1825 (βλ. την επιστολή δημοσιευμένη στο Γ. Βλαχογιάννης (επιμ.), Αθηναϊκόν Αρχείον, σ. 473). Ο Κολοκοτρώνης του ζητά να «αφήση κατά μέρος κάθε υποψία» μπροστά στον έσχατο κίνδυο της Πατρίδας και να ξεχάσει τις παλαιές διχόνοιες με τους Αν. Ζαΐμη, Αν. Λόντο, αδελφούς Δεληγιάννη, Νοταρά και Σισίνη. Ο επιστολογράφος επισημαίνει πως έχει αποδείξει επί πενταετία τον πατριωτικό του ζήλο, ότι δεν έχει πειράξει ποτέ κανέναν και οι αντιπαλότητες που είχε με Πελοποννήσιους οπλαρχηγούς οφείλονται σε εκτέλεση διαταγών και πρέπει να παρακαμφθούν. Ζητάει από τον Θεόδ. Κολοκοτρώνη να μεσολαβήσει προς αυτήν την κατεύθυνση και επίσης να του στέλνει πάντοτε τις συμβουλές του, απαντώντας στην αποστροφή του Κολοκοτρώνη να «δίδη πίστιν εις τας γεροντικάς του υποσεχέσεις και συμβουλάς».
|
|
Κείμενο
|
|
Σεβασμιώτατε πάτερ μου στρατηγὲ Θ. Κολοκοτρόνη!
Τὸ ἀπὸ 4 παρελθόντος ὡς φιλόστοργον γρᾶμμα σας προχθὲς ἔλαβον, καὶ τὰ ἐν αὐτῷ ἀναγνοὺς ἐκατάλαβον, καθὼς καὶ εἶμουν πεπεισμενος, τὰ γενναῖα καὶ ἐνάρετα ὑπὲρ Πατρίδος φρονήματά σας. Ἐγὼ πατέρα μου ἀπέδειξα τὸν εἰλικρινῆ ὑπὲρ Πατρίδος ζῆλον εἰς ὅλα τὰ πέντε ἤδη χρόνων περιστατικά, καὶ νομίζω τὸν ἑαυτόν μου κατὰ πάντα καὶ διὰ πάντα συνενοούμενον μὲ τοὺς ὀρθοφρονοῦντας ἐναρέτους πατριῶτας, κἀμμία ὑποψία δὲν μοῦ ἀπέρασεν, μήτε μοῦ ἀπερνᾶ ἀπὸ τὸ κεφάλι μου ὅτι ἐπείραξα τινὰ ποτε, χωρίς νὰ διαταχθῶ ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς νόμους τοῦ Ἔθνους μας, τοὺς ὁποίους μὲ τόσην χύσιν αἵματος καὶ κινδύνους ἐπιστηρίξαμεν ἄχρι τοῦδε. Ὅθεν εἶμαι εὔελπις ὅτι οἱ ἀδελφοὶ κύριοι Ζαΐμης, Λόντος, Ντελιγιανέοι, Νοταρᾶς καὶ Σισήνης, ὡς φρόνιμοι, δὲν θέλουν ἀποδώσει εἰς ἐμὲ τὴν δυστυχεστάτην τῶν παρελθόντων πραγμάτων συναρμογήν, διότι ἂν και ἐγώ εἶμουν τοιοῦτος, ὡς καὶ ἐκεῖνοι τότε ἐνομίσθησαν, ἤθελες καὶ σὺ ὁ ἴδιος ὡς πατέρας μου ἐκτελέσῃ τὰς κατ’ ἐμοῦ διαταγὰς τοῦ Ἔθνους μας. Λοιπόν, πατέρα μου, ἐπιθυμῶ πάν[το]τε νὰ ἔχω τὰς συμβουλάς, καὶ τὰς πρὸς ὄλεθρον τοῦ ἀσπόνδου ἐχθροῦ μας ὀδηγίας σας· ἐπειδὴ τὶ ἄλλο ἠδονικώτερον καὶ ἐνδοξώτερον δι’ ἐμὲ παρὰ τὸ νὰ ὑπακούω εἰς τὰς ὀρθὰς καὶ ὑπὲρ Πατρίδος συμβουλὰς τῶν μεγαλητέρων μου. Ἔσω λοιπὸν βέβαιος, πατέρα μου, ὅτι εἶμαι, καὶ ἔσομαι σύμφωνος μὲ τοὺς καλοὺς καὶ εἰλικρινεῖς πατριῶτας, καὶ ἐπιθυμῶ πάντοτε μὲ τὴν συνδρομὴν τούτων νὰ ὑπερασπίζομαι ἔτι περισσότερον τὴν ἱερὰν ἐλευθερίαν, ἀνεξαρτησίαν καὶ αὐτονομίαν τοῦ ταλαιπώρου Ἔθνους μας, τοῦ ὁποῖου τὰ παρελθόντα περιστατικὰ κατεσπάραξαν, καὶ ἐξέσχισαν τὰ ἐντόσθια.
Ταῦτα δύνασθε, πατέρα μου, νὰ τὰ κοινοποιήσετε, οὐ μόνον πρὸς τοὺς ἄνωθεν ἀδελφούς, ἀλλὰ καὶ εἰς ὅσους κρίνατε καλοὺς πατριῶτας, ὅτι εἰσὶ ἀπαθῆ καὶ εἰλικρινῆ φρονήματα ἐκείνου, ὅστις εἶναι εὔελπις ὅτι θέλει ἔχει συνεχὰς φιλοστόργους συμβουλὰς καὶ ὀδηγίας σας, ὁ ὁποῖος καὶ διὰ πάντα μένει.
Ἐλάχιστος πατριώτης, καὶ υἱός σας,
Ιω. Γκούρας
Τῇ α΄ Σεπτεμβρίου 1825,
ἐξ Ἀθηνῶν.
[Ἐπιγραφὴ διεύθυνσης:]
Πρὸς τὸν Γεν(ικὸν) Ἀρχηγὸν τῶν τῆς Πελοποννήσου ἁρμάτων κύριον Θ. Κολοκοτρώνην.
εἰς τὸ Γεννικὸν Στρατόπεδον
[Ἐπὶ τοῦ νώτου:]
Γκούρας
|