|
Κείμενο
|
|
Προσωρινὴ Διοίκησις τῆς Ἑλλάδος
ἀρ. 1783
Ἡ Διευθ(ύνουσα) τὰ τῆς Δυτ(ικῆς) Ἑλλάδος Προσωρ(ινὴ) Ἐπιτροπὴ
Πρὸς τὸν γενναιότατον στρατηγὸν Νικήταν Σταματελλόπουλον.
Ἐλάβομεν τὸ ἀπὸ 24 τούτου τοῦ μηνὸς ἀδελφικόν σας γράμμα ἐκ Δημητζάνας, καὶ ἐχάρημεν διὰ τὴν καλήν σας ὑγείαν. Ἐδιαβάσαμεν μ’ εὐχαρίστησίν μας τὴν φθοράν, τὴν ὁποίαν ἐδοκίμασαν οἱ Στραβαράπιδες εἰς Δαβιάν, Μύλους, καὶ πέριξ τῆς Τριπολιτζᾶς. Εὐχόμεθα νὰ ἐξολοθρευθοῦν τελοσπάντων ἀπὸ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς Πελοποννήσου πρὸς αὔξησιν τῆς τιμῆς καὶ δόξης τῶν αὐτόθι μαχομένων. Μὲ βαθυτάτην ὅμως θλίψιν τῆς καρδίας ἴδαμεν, ἀδελφέ, ποῖα μέσα εἶσθε ἀναγκασμένος νὰ μεταχειρίζεσθε διὰ νὰ ὑποχρεόνετε νὰ πιάνουν τὰ ἅρματα, καὶ νὰ τρέχουν εἰς τὸν ἀγῶνα ὅσοι ἀδιαφοροῦν εἰς τὸν φανερὸν κίνδυνον τῆς τιμῆς, τῆς ἰδιοκτησίας, καὶ τῆς ζωῆς των. Τὸ ἐναντίον ἀκολουθεῖ εἰς τὴν Δυτ(ικὴν) Ἑλλάδα· ἄλλο πνεῦμα κυριεύει τὸν κόσμον εἰς τοῦτα τὰ μέρη· αὐτόθι τὸ πᾶν εἶναι εἰς κίνδυνον· ὅλοι μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅσοι διὰ τὴν εἰσβολὴν τῶν ἐχθρῶν εἶχαν τρυπώσει εἰς τὰ σπήλαια, καὶ καταφύγει εἰς ταῖς ῥάχαις τῶν βουνῶν, ἐνθαῤῥυνθέντες ἀπὸ τὴν παρουσίαν τοῦ στρατηγοῦ Καραϊσκάκη καὶ ἄλλων ὁπλαρχηγῶν ἐλθόντων ἀπὸ τὸ στρατόπεδον τῶν Σαλώνων, ἅδραξαν τὰ ὅπλα, καὶ ὥρμησαν μὲ ἐνθουσιασμὸν μεγάλον νὰ ἐκδικηθῶσιν ὅσα ἔπαθαν κακά, καὶ ἢ νὰ ὑποχρεώσουν τὸν ἐχθρὸν νὰ ἀποσυρθῇ μὲ καταισχύνην του, ἢ νὰ τὸν κάμουν νὰ ἀφήσῃ τὰ κόκκαλα εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον ἐτόλμησε νὰ μολύνῃ μὲ τὸ μιαρὸν ποδάρι του. Ἤδη ὁ Καραϊσκάκης ἐκκαθαρίσας ἀπὸ Τούρκους, καὶ Τουρκολάτρας ὅλας | τὰς ἐπαρχίας ἀπ’ ὅπου ἐπέρασεν, ἐκυρίευσε πολλὰς χιλιάδας σφαχτῶν, τὰ ὁποῖα εἶχαν κυριεύσει ἀπὸ τοὺς ἡμετέρους οἱ ἐχθροί, καὶ τὸ ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν του στράτευμα ὁλονὲν πληθαίνει. Ἀφ’ οὗ τοποθετήσει τὴν ἀναγκαίαν δύναμιν εἰς Βάλτον, θέλει περάσει εἰς Ξηρόμερον, διὰ νὰ ἑνωθῇ μὲ τοὺς ἐκεῖσε εὑρισκομένους καὶ ἀγωνιζομένους διαφόρους ὁπλαρχηγούς, καὶ συμφώνως νὰ γενῇ σχέδιον διὰ νὰ πιασθοῦν ὅλα ἐκεῖνα τὰ περάσματα, διὰ τῶν ὁποίων ἠμπορεῖ ὁ ἐχθρὸς νὰ λάβῃ τοῦ στόματος, καὶ τοῦ πολέμου ἐφόδια, καθώς καὶ κάθε ἄλλο εἶδος βοηθείας. Ὅσα ἑλληνικὰ σώματα εὑρίσκονται τώρα εἰς τὸ Ξηρόμερον ἐπροξένησαν καὶ προξενοῦν ὄχι ὀλίγην βλάβην εἰς τὸν ἐχθρόν. Ἤδη ὅλον τὸ ἀκροθαλάσσιον τοῦ Ξηρομέρου καὶ Βονίτζης εἶναι ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τῶν ἑλληνικῶν ὅπλων· Πλαγιά, Ζαβέρτα, Μύτικας, Δραγαμέστον εἶναι ὅλα ἐλεύθερα. Μία θαλασσινὴ δύναμις ἐξεκίνησε πρὸ ἡμερῶν διὰ τὸ Δραγαμέστον, διὰ νὰ ὑποστηρίζῃ τὰ ἐπιχειρήματα τῶν εἰς ἐκεῖνα τὰ μέρη ἀγωνιζομένων.
Ἀπὸ δὲ τὰ ἔγκλειστα φῦλλα τῶν Ἑλληνικῶν Χρονικῶν πληροφορεῖσθε τὰ ὅσα ἀποβλέπουν τοὺς πολιορκοῦντας, καὶ πολιορκουμένους τοῦ Μησολογγίου· ὅσον οἱ πρῶτοι δὲν παύουν ἀπὸ τοῦ νὰ κινοῦν πάντα πόρον διὰ νὰ κατορθώσουν τοὺς ὀλεθρίους σκοπούς των, ἄλλο τόσον ἡ ἀντίστασις τῶν ἀντιπάλων των εἶναι ἰσχυροτέρα, καὶ ἡρωϊκή. Τέρατα ἀνδρίας ἀνέδειξαν, ἀδελφέ, οἱ ὑπερασπισταὶ τοῦ κατὰ γὴν προπυργίου τῆς Ἑλλάδος τὴν 19 τοῦ παρόντος μηνός, ἡμέραν λαμπρὰν καὶ ἀξιομνημόνευτον εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς πολιτικῆς ἀναγεννήσεώς μας, ἡμέραν, λέγω, ὅτε ἐξανακυρίευσαν τὸ κανονοστάσιον τῆς Τερίμπελης, ὅπου ὁ ἐχθρὸς εἶχε στερεωθῆ τόσον, ὥστε ἐντεῦθεν ἤλπιζε καὶ τὴν τελείαν πόρθησιν τῆς πόλεως. Οἱ Ἕλληνες εἰς ὀλίγων ὡρῶν διάστημα διέλυσαν ὡς ἱστὸν ἀράχνης τόσον μηνῶν ἐργασίας του, καὶ ἐματαίωσαν | ὅλας τὰς ἀπατηλὰς ἐλπίδας του· τοῦ λαμπροῦ τούτου καὶ ἡρωϊκοῦ κατορθώματος τὰ περιστατικά, ὡς περιεχόμενα εἰς τὰ Ἑλληνικὰ Χρονικά, δὲν τὰ ἐπαναλαμβάνομεν ἐδῶ, τοῦτο μόνον σᾶς λέγομεν, ὅτι εἰς τὴν ἔνδοξον αὐτὴν ἡμέραν οἱ πρόμαχοι τοῦ Μισολογγίου καταφρονήσαντες τὸν πλέον προφανῆ κίνδυνον, ἐξεπέρασαν τὰ προτητερινὰ ἀνδραγαθήματά των, καὶ ἔδειξαν ἀναντιῤῥήτως τὴν σταθερὰν ἀπόφασίν των ν’ ἀγωνισθοῦν μέχρι τελευταίας ἀναπνοῆς ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τοῦ σημαντικωτάτου τούτου μέρους, καὶ τὴν ἐπιβεβαιόνουν μὲ τὰ καθημερινὰ των αἵματα. Τὸ χῶμα τοῦ Μισολογγίου ἐζυμώθη, ἀδελφέ, μὲ τὸ αἷμα ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι τὸ ὑπερασπίζονται· τόσον εἶναι μεγάλος ὁ καθημερινὸς ἀριθμὸς τῶν ἐνταῦθα μαρτύρων τοῦ ἱερωτάτου ἀγῶνός μας! Εἶναι λοιπὸν δίκαιον ὅσοι ἐπιζοῦν εἰς τὸν θάνατον τῶν ἀδελφῶν των, νὰ παρηγοροῦνται ἀπολαμβάνοντες ἐγκαίρως τοὺς μισθοὺς καὶ τὰ σιτηρέσιά των. Διὰ νὰ εὐκολυνθῇ εἰς τοῦτο ἡ Διοίκησίς μας, πρέπει νὰ γενῇ μία γενναία πρὸς καιρὸν παραχώρησις ἀπὸ τὰ ἅρματα τῆς Πελοποννήσου, καὶ διὰ μέσου τῆς γενναιότητός σας, παρακαλοῦμεν καὶ τοὺς αὐτόσε λοιποὺς ὁπλαρχηγούς, διὰ νὰ γράψουν πρὸς τὴν Σ(εβαστὴν) Διοίκησιν, λέγοντες, ὅτι εὐχαριστοῦνται νὰ μὴ ζητήσουν πρὸς τὸ παρὸν τοὺς μισθοὺς καὶ τὰ σιτηρέσιά των, διὰ νὰ ἐξοικονομηθοῦν οἱ ἐν Μισολογγίῳ, καὶ ἂς βεβαιωθοῦν, ὅτι ἡ γενναία αὕτη ἀπόφασις, ἐνῷ θέλει τοὺς τιμήσει ὅσον δύναται, θέλει ἐνταυτῷ συμβάλλει νὰ ἐξασφαλισθῇ ἔτι μᾶλλον ἡ ὕπαρξις καὶ διάσωσις τοῦ κατα γῆν προπυργίου τῆς Ἑλλάδος.
Ἀλλ’ ἐνῷ τὰ στερεοελλαδυτικὰ ὅπλα λαμπρύνονται καθημέραν μὲ κατὰ πολυαρίθμων Ἀλβανοτούρκων τρόπαια, πρέπει τάχα τὰ πελοποννησιακὰ νὰ καταντήσουν ἀνίσχυρα κατὰ μιᾶς φούκτας Ἀράπιδων; Εἶναι δίκαιον νὰ χαθῇ ὅλη ἐκείνη ἡ εὔκλεια τῶν περασμένων κατορθωμάτων; Εἶναι ἔντιμον, εἶναι ἔνδοξον εἰς τοὺς | Πελοποννησίους νὰ προσμείνουν τὴν συνέργειαν τῶν Δυτικοελλαδιτῶν, διὰ νὰ ἐλευθερωθῇ ἡ γῆ των ἀπὸ τὴν παρουσίαν τῶν ἐχθρῶν; Ὄχι, ἂς μὴν τὸ ὑποφέρουν αὐτὸ οἱ Πελοποννήσιοι· αὐτοὶ εἶναι καλοὶ νὰ κάμουν μοναχοί των ὅ,τι ἴσως προσμένουν ἀπὸ τοὺς ἄλλους· συσσωματωμένοι, ἑνωμένοι, καὶ ὁμονοιασμένοι ἠμποροῦν νὰ κάμουν θαύματα· ἠμποροῦν νὰ δείξουν κ’ ἐφέτος ὅτι εἶναι αὐτοί, οἵτινες ἐδοξάσθησαν εἰς τὰς περασμένας ἐκστρατείας. Ἀλλ’ ἐπειδὴ χρειάζεται σύμπνοια, καὶ σύμπραξις εἰς τὸ ν’ ἀφανισθῇ ὁ ἐχθρός, ταῦτα δὲν περιμένονται παρὰ ἀπὸ τοὺς ἀρχηγοὺς εἰς τοὺς ὁποίους ἐνεπιστεύθη ἡ ὑπεράσπισις τῆς Πατρίδος. Ὁμονοοῦντες λοιπὸν αὐτοὶ καὶ συμπράττοντες, ὁ τολμηρὸς Ἰμπραΐμης λαμβάνει ἐξάπαντος τὰ ἐπίχειρα τῆς κακίας του.
Γνωρίζοντες τὰ πατριωτικά σου φρονήματα, καὶ ἐνθυμούμενοι τὸ φέρσιμόν σου εἰς τὴν ἐδῶ διατριβήν σου, δὲν ἀμφιβάλλομεν ὅτι βάνεις ὅλα τὰ δυνατά σου μαζὴ μὲ τοὺς ἄλλους φιλοπάτριδας ὁπλαρχηγοὺς διὰ νὰ ἑνώσετε τὰ διεστῶτα, καὶ συνδεμένοι μὲ τὸν δεσμὸν τῆς ἀδελφικῆς ἀγάπης νὰ συνεργήσετε ἁπαξάπαντες εἰς τὸ νὰ γλυτώσῃ ἡ Πατρὶς ἀπὸ τὸν ὁποῖον φοβερίζεται κίνδυνον· τοῦτο μᾶς τὸ ὑπόσχεται πρὸ πάντων ἡ ψυχὴ τοῦ γενναίου Νικήτα, καὶ τοῦτο προσμένει ἡ Πατρὶς ἀπὸ τὸ ἐμπειροπόλέμον καὶ τὸν πατριωτισμὸν τοῦ γενναιοτάτου Γενικοῦ Ἀρχηγοῦ κυρίου θείου σας καὶ τῶν σύν αὐτῷ λοιπῶν ἀδελφῶν, πρὸς τοὺς ὁποίους παρακαλοῦμεν νὰ προσφέρετε τοὺς φιλικοὺς καὶ εἰλικρινεῖς ἀσπασμούς μας.
Ἐνῷ στερούμεθα, ἀδελφέ, τὴν συνοδίαν σου, δὲν εἶναι δίκαιον νὰ στερούμεθα καὶ γράμματά σου· ὅθεν ὅσον συχνότερα γράφεις, ὅσον μεγαλῃτέραν χάριν θέλεις κάμνει
εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ φίλους σου
Μισολόγγιον
Τῇ 30 Αὐγούστου 1825.
Ἰω. Παπαδιαμαντοπουλος
[Τ.Σ.]
ὁ Γεν(ικὸς) Γραμ(ματεὺς)
Φ. Πλητᾶς
[Πλαγίως:] Τὰ λοιπὰ δύο μέλη τῆς Επιτροπῆς δὲν ὑπογράφουν, καθότι τὸ ἓν ὁ κύριος Καναβὸς ἀνεχώρησε πρὸ ἡμερῶν διὰ Ναύπλιον, καὶ τ’ ἄλλο εὑρίσκεται εἰς Ἀνατολικὸν δι’ ὑποθέσεις!
[Ἐπὶ τοῦ νώτου:]
Ἐπιτροπὴ Μισολογγίου
1825
|