|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Μεσολόγγι, 3 Ιανουαρίου 1823
Επιστολή του Μάρκου Μπότσαρη προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, με την οποία, αρχικά, τον ενημερώνει για την αποτυχημένη έφοδο που επιχείρησαν οι Οθωμανοί στις 25 Δεκεμβρίου 1822 και τη διάλυση του στρατοπέδου τους στις 31 Δεκεμβρίου (βλ. και Ν. Κασομούλης, Ενθυμήματα, τ. 1, σ. 270· Ν. Σπηλιάδης, Απομνημονεύματα, τ. 1, σ. 456-458). Στη συνέχεια εκφράζει τις αντιρρήσεις του για άμεση σύγκληση εθνοσυνέλευσης, επειδή η συμμετοχή εκπροσώπων της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας ήταν δυσχερής, όσο οι Οθωμανοί θα βρίσκονταν ακόμη στην περιοχή. Επιπλέον, τον ενημερώνει πως οι καπετάνιοι μαζί με τον «Πρόεδρο» (τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο) θα εκστράτευαν εναντίον των υποχωρούντων Οθωμανών, τους οποίους είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν έως το Βραχώρι (σημ. Αγρίνιο) και να τους πολιορκήσουν, αν θελήσουν να εγκατασταθούν σε εκείνη την πόλη. Γι’ αυτούς τους λόγους ζητάει από τον Θ. Κολοκοτρώνη να καθυστερήσει η σύγκληση εθνοσυνέλευσης, προκειμένου να μετάσχουν και πληρεξούσιοι της Δυτικής Ελλάδας και να συγκροτηθεί κεντρική «Διοίκησις τακτική κατά νόμους».
|
|
Κείμενο
|
|
τῇ 3 Ἰανουαρίου 1823 Μεσολό[γγι]
Τὸ ἀδελφικὸν μοι γράμμα σου ἔλαβον, διὰ τὸ αἵσιον τῆς ἐφετῆς μοι ὑγίείας σου ἄκρως ἐχάρην, γνοὺς τὰ ἐν αὐτῷ, κἀγὼ ὑγιαίνων. Σᾶς εἰδοποιῶ, ὅτι κατὰ τὰς 25 παρελθόντος μηνὸς ἔγινεν ἔφοδος τῶν ἐχθρῶν κατ’ ἐπάνω μας μέ μεγαλωτάτην φθοράν τους ὡς τὸ ἐμάθατε στοχάζομαι, μετὰ τρεῖς ἡμέρας εὐγῆκαν κἄμποσοι Ἕλληνες πρὸς ἀπόπειραν τῆς δυνάμεώς των, καὶ ἐπῆγαν ἕως εἰς Ταμπούρια τους καὶ αὐτοὶ δέν εὐγῆκαν ποσῶς εἰς άπάντησίν των, εἰς τοσαύτην δηλείαν ἔπεσαν, εἰς τὰς 31 περὶ τὸ μεσονύκτιον ἔφυγαν μέ μεγαλοτάτην ἡσυχίαν, φοβούμενοι νὰ τοὺς πάρωμεν ἀπὸ κατώπιν, καὶ ἄφησαν ὅλα τὰ τζιαντίρια, τὰ κανόνια τους καὶ τοὺς τζινμπηχανέδες καὶ ὅλην τήν ἀπόσκευήν τους, θαῦμα ἀπαραδειγμάτιστον καὶ τῆς θείας προνοίας ὄντως φανερὰ βοήθεια. Εἶδον καὶ τὰ νέα τῆς Εὐρώπης, καὶ ἄμποτε νὰ ἔχωσιν οὔτως. Περὶ τῆς συνελεύσεως, ὁποῦ μέ λέγατε, εἶναι παράκαιρον, ἐὰν ἦναι γενική, διότι ἡμεῖς δὲν εἴμεθα εἰς κατάστασιν κατὰ τὸ παρὸν νὰ στείλωμεν ἀνθρώπους, ἐπειδή ὁ ἐχθρὸς ἀκόμη δέν ἐβγῆκεν ἀπὸ τοὺς τόπους μας, καὶ κατ’ ἀνάγκην μέλλομεν νὰ ἐκστρατεύσωμεν μαζὴ μὲ τὸν ἐκλαμπρότατον Πρόεδρον διὰ τὰ ἔξω, διὰ νὰ πολιορκίσωμεν τοὺς ἐχθροὺς ἐάν μείνωσιν εἰς Βραχώρι, εἰδέ φύγωσιν, ἐκεῖ ἔχομεν νὰ κάμωμεν συνέλευσιν τῶν προεστώτων καὶ καπιταναίων τῆς Δυτικῆς Ἑλλάδος, διὰ νὰ βάλωμεν εἰς τάξιν καὶ νὰ ἐνδυναμώσωμεν πρῶτον τὴν τοπικὴν Διοίκησιν καὶ ἔπειτα νὰ γένῃ ἐκλογή ἀπὸ ἀνθρώπους τιμίους καὶ εὐγενεῖς διὰ νὰ στείλωμεν αὐτοῦ. Ἡ γενναιότητης σου λοιπόν, καθώς εἰς ὅλας τὰς δεινὰς περιστάσεις τῆς Πατρίδος ἐδείχθης ὄντως πρόμαχος καὶ ὑπερασπιστής αὐτῆς, καὶ εἰς σὲ μόνο ἀνήκει ὁ στέφανος τῆς ἀθανασίας οὕτως καὶ τώρᾳ καθ’ ὅσον σοι δυνατὸν <εἶναι> νὰ ἐμποδίσῃς αὐτήν τήν συνέλευσιν διὰ νὰ προφθάσουν καὶ οἱ ἐδικοὶ μας, καὶ νὰ γενῇ ὡς πρέπει, ὁποῦ νὰ διορι|σθῇ Διοίκησις τακτικὴ κατὰ νόμους καὶ νὰ ἐνδυναμωθῇ εἰς τρόπον, ὥστε ὑπὸ νόμους οὗσα, νὰ ἐνεργῇ τὰ κατὰ νόμον, ὡς δεῖ, καὶ ἐπ’ ἐξουσίᾳ νὰ μὴν χωρεύῃ ὁ κάθεὶς ὡς θέλει, καθώς ἕως τώρα, καὶ ἐλπίζομεν ἐντὸς ὀλίγου νὰ ἔλθῃ καὶ ὁ ἀδελφός μας στρατηγὸς Ὁδυσεύς, καὶ συνομιλοῦμεν καὶ μὲ αὐτὸν καὶ βαίνομεν τὰ πάντα εἰς δρόμον. Ἐν τοσούτῳ δὲ ὑγιαίνοις εὐτυχῶν καὶ τὸ συμφέρον τῆς Πατρίδος πράττων.
Ὁ εἰλικρινής ἀδελφὸς σου
μάρκο
μπότζαρις
|