|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Τριπολιτσά, 29 Δεκεμβρίου 1822
Επιστολή του Γρηγόριου Δικαίου προς τον –μη μνημονευόμενο στο έγγραφο- Νικήτα Σταματελόπουλο, με την οποία αναφέρεται στις προσπάθειες για σύγκληση εθνοσυνέλευσης, γίνεται αναφορά στη δολοφονία Παναγιώτη Κρεββατά και τους φόβους των προκρίτων. Προτείνεται ο παραλήπτης της επιστολής να αναλάβει «ἐπιστάτης τῆς εὐταξίας τῆς συνελεύσεως» και ταυτόχρονα να αποστείλει επιστολές στους «ἄρχοντας τῆς Πελοποννήσου» με τις οποίες θα εγγυάται την ασφάλειά τους. Τέλος, του ζητά να καλέσει τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, τους υπόλοιπους καπετάνιους της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας και τους πρόκριτους της Ύδρας και των Σπετσών να μεταβούν όσο το δυνατόν ταχύτερα στην Πελοπόννησο για την εθνοσυνέλευση. Ως ασφαλής τόπος για τη διεξαγωγή της κρίνεται η Τριπολιτσά, λόγω της «ἀκαταστασίας» που επικρατούσε στο Ναύπλιο. Είναι αξιοσημείωτη η ενεργητικότητα, οι χειρισμοί και οι λύσεις που προτείνει ο Γρ. Δικαίος για να ευοδωθεί η σύγκληση της Β΄ Εθνικής Συνέλευσης, που τελικά συνήλθε στο Άστρος. Φαίνεται ότι η θέση του Αντιπροέδρου της Πελοποννησιακής Γερουσίας, προεδρεύοντος μετά την αιχμαλωσία κατά την πολιορκία του Ναυπλίου του προέδρου επισκόπου Βρεσθένης Θεοδωρήτου, του είχε δώσει δυνατότητες πολιτικών ενεργειών τις οποίες άσκησε για άλλη μια φορά με απαράμιλλο ζήλο. Ο αναφερόμενος στο υστερόγραφο ως «αδελφός Γεώργιος» είναι ο λόγιος γραμματικός του Νικήτα Γεώργιος Αθανασιάδης (βλ. Δ. Σταμέλος, Νικηταράς. Πρότυπο παλικαριάς και αρετής, σ. 112-113· πβ. Γριτσόπουλος-Κοτσώνης, Αργολικό Ιστορικό Αρχείο, σ. 267-268). Το παρόν δημοσιεύτηκε από τον Ι. Θεοφανίδη δύο φορές, με σωστή και λάθος ημερομηνία.
|
|
Κείμενο
|
|
Γενναιότατε ἀδελφέ!
Τὸ γράμμα σου ἔλαβον καὶ εἶδον τὰ ἐν αὐτῷ. Ἡ σιωπή μου ἕως τώρα ἐγένετο ἀπὸ πολλές μου ἐνοχλήσεις, πρὸς δέ, ὅτι δὲν εἶχα ὕλην ἀρκετὴν διὰ νὰ σᾶς γράψω. Δὲν παύω ἀδιακόπως ἀπὸ τοῦ νὰ ἐνεργῶ διὰ τὴν συνέλευσιν, μ’ ὅλον ὁποῦ ἀπαντῶ μεγάλας δυσκολίας διὰ δύο πράγματα, αον: διὰ τὰς προκηρύξεις, τὰς ὁποίας ἔκαμε ἡ Ὑπερτάτη Βουλή, βον: διὰ τὴν ὑποψίαν ὅπου ἔλαβον οἱ προὔχοντες τῆς Πατρίδος, ἐξ αἰτίας τοῦ μακαρίτου Κρεβατᾶ, μὲ παντοίους τρόπους ἐπάσχισα νὰ ἐξαλείψω ἀπὸ αὐτοὺς αὐτὴν τὴν ὑποψίαν, καὶ ἄλλο ἰατρικὸν δὲν εὗρον εἰ μή τὸ ὄνομα τῆς γενναιότητός σου, μὲ τὸ ὁποῖον τοὺς ἐνεθάρρυνα. Ὅθεν ἐκρίθη εὔλογον ἡ γενναιότης σου νὰ διορισθῇς γενικῶς ἐπιστάτης τῆς εὐταξίας τῆς συνελεύσεως μὲ 500: στρατιώτας καὶ μὲ ἕναν ἀστυνόμον καλόν. Μὲ αὐτὸν λοιπὸν τὸν τρόπον ἐσυγκατένευσαν οἱ ἄρχοντες καὶ ἄρχισαν νὰ διοργανίζουν γενικῶς ὅλοι περὶ τῆς συνελεύσεως. Τούτων οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων, κρίνω εὔλογον, ὅτι ἡ γενναιότης σου πρέπει νὰ γράψῃς εἰς ὅλους τοὺς ἄρχοντας τῆς Πελοποννήσου, ἰδιαιτέρως πρὸς τὸν καθ’ ἕνα, νὰ τοὺς ἐμψυχώσης, ὑποσχόμενος τὴν ἀσφάλειαν τῆς ζωῆς των, καὶ νὰ τοὺς παρακινήσῃς νὰ ἐπιταχύνουν τὸν ἐνταῦθα ἐρχομόν των τὸ γλυγορότερον. Διὰ τὴν ἀκαταστασίαν ὅπου ἀκολουθεῖ ἐφτοῦ εἰς τὸ Ἀνάπλι δὲν ἐκρίθη εὔλογον ἀπὸ κᾀνένα νὰ γένῃ ἐφτοῦ ἡ συνέλευσις, ἀλλὰ ἐδώ εἰς Τριπολιτζᾶ. Διὰ αὐτὸ γράψε πρὸς τοὺς ἄρχοντας Ὑδροπετζιώτας, καὶ Ἀνατολικούς, καὶ καπετάν Ὀδυσσέα νὰ ἐπιταχύνουν τὸν ἐδὼ ἐρχομόν των. Περὶ δὲ τῶν γρ(οσίων) ὅπου μὲ γράφεις γνωρίζεις καλώτατα ὅτι ἄν ἦτον εἰς τὸ Ταμεῖον κουσούρι δὲν ἔκαμα, ἀλλ’ ἐπειδὴ ὑστερούμεθα καὶ αὐτοῦ τοῦ ὀβολοῦ, διὰ τοῦτο πρέπει νὰ λάβῃς ὑπομονήν, ἕως ὅτου νὰ ἔμβουν παράδες ἀπὸ κᾀνένα μέρος καὶ τότε θέλω ἐκτελέσω τὴν αἴτησίν σου. Ὁ καπετᾶν Παναγιώτης Κεφάλας ἔρχεται αὐτόσε μὲ μερικοὺς στρατιώτας, τοῦ ὁποίου γνωρίζεις καλώτατα τὰς πιστὰς ἐκδουλεύσεις πρὸς τὴν Πατρίδα, καὶ τὴν προθυμίαν του, καὶ ἄν μπορέσης κάμε τρόπον νὰ ὠφεληθῇ καὶ αὐτὸς ὁ δυστυχής, διότι εὑρίσκεται εἰς μεγάλην χρείαν. Μὴ λείπῃς παρακαλῶ εἰς τὸ νὰ μοῖ γράφῃς συνεχῶς τὰ αὐτόσε διατρέχοντα, καὶ τὰ τῆς ὑγείας σου, ὑγίαινε.
1822: Δεκ: 29: Τριπ(ολιτσά)
ὁ ἀδελφός σας ἀρχ: Γρηγόριος Δικαῖος
Σὲ παρακαλῶ νὰ ἔχῃς ἔννοιαν τὰ ἀνιψίδιά μου, τὰ ὁποῖα ἀφιερόνω εἰς τὴν ἀγάπην σου.
[πλαγίως:]
τὸν ἀδελφὸν μου κύριον Γεώργιον ἀσπάζομαι
|