|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Σπέτσες, 28 Νοεμβρίου 1822
Επιστολή των προκρίτων Σπετσών προς τον Νικήτα Σταματελόπουλο, με την οποία διατυπώνουν μια σειρά προβληματισμών για την εξέλιξη της πολιορκίας του Ναυπλίου και την υποψία τους για την πρόθεση των Οθωμανών να εξαπατήσουν τους επαναστάτες κατά τις διαπραγματεύσεις. Κυρίως τους ανησυχεί το ενδεχόμενο να εισέλθουν τουρκικές δυνάμεις από τη Ρούμελη στην Πελοπόννησο μέσω των Δερβενίων (Μεγαρίδος), τα οποία εγκαταλείπουν αφύλακτα τα ελληνικά στρατιωτικά σώματα και συγκεντρώνονται στην πολιορκία του Ναυπλίου με την προσδοκία των λαφύρων. Στην επιστολή γίνεται εμφανές ότι η πολιορκία είχε στενέψει πολύ αυξάνοντας το πρόβλημα πείνας των έγκλειστων Οθωμανών. Τέλος, γίνεται αναφορά στην σύλληψη αγγλικού πλοίου που επιχείρησε να τροφοδοτήσει το Ναύπλιο (το συμβάν έγινε στις 23 Νοεμβρίου 1822, βλ. και Α. Χατζηαναργύρου, Τα Σπετσιωτικά, τ. 3, σ. 345).
|
|
Κείμενο
|
|
Γενναιότατε στρατηγὲ κύριε Νικήτα
Ἀπὸ τὸ Ναύπλοιον ἰδεαζόμεθα, ἀγκαλὰ καὶ διὰ φωνῆς, ὅτι ἐκ τοῦ φρουρίου ἐξέρχονται φαμηλίαι ἀναγκαζόμεναι ὑπὸ τῆς πείνης, οἱ δὲ ἡμέτεροι τὰς ἀποπέμπουσιν ὀπίσω, πρὸς δὲ τούτῳ ὅτι ἐζήτησαν οἱ Τοῦρκοι νὰ συνομηλήσωσι μετὰ τοῦ φιλογενεστάτου καὶ γενναίου στρατηγοῦ κ. Θεοδώρου Κολοκοτρόνη. Ἠξεύρομεν ὅτι πεινοῦσιν, ἀλλ’ ἠξεύρομεν ἐν ταυτῷ ὅτι μεθοδεύονται καὶ διάφορα στρατηγήματα καθ’ ἡμῶν, ὅθεν ἓν τῶν τοιούτων ὑποπτευόμεθα νὰ εἶναι καὶ τοῦτο, ὅτι δηλαδὴ πάσχουν νὰ τραβίξωσι πρὸς τὸ Ναύπλοιον τὰ ἐδικά μας εἰς τὰ Δερβένια στρατεύματα καὶ οὕτω νὰ ἀφαιθῆ ἐλευθέρα ἡ εἴσοδος εἰς τὰ κατὰ τὴν Ῥούμελην ἐχθρικὰ στρατεύματα καὶ νὰ πάθωμεν χείρονα τῶν πρώτων, μάλιστα ὁποῦ ἀκούσαμεν ὅτι καὶ δι’ ὅλου τὰ Δερβένια ἐκένωσαν ἀπὸ στρατιώτας. Ναὶ μὲν ἡ φρόνησις καὶ ἡ ἀνδρεία ἡ ἐκ μέρους τῶν στρατηγῶν δύναται καὶ νὰ ἐπινοήσῃ καὶ νὰ προλάβῃ κάθε πονηρὰν μεθοδίαν τῶν ἐχθρῶν, ἀλλ’ ἄραγε δὲν ἔχουσι τὸ δικαίωμα ἀδελφοὶ ἀδελφοὺς νὰ ἰδεάζωσι καὶ νὰ κοινωποιῶσι τοὺς σκοποὺς καὶ τὰς ὑποψίας των πρὸς ἀλλήλους; Ἡ περίστασις δεινὴ ὡς οὐκ ἄλλο τέ ποτε, τὰ ἔξοδα μέγιστα, οἱ κόποι καὶ ἀγῶνες ἀνώτεροι τῶν δυνάμεών μας καὶ ὑπομονὴ νὰ ἀποτύχωμεν ἀπὸ τὴν ὑπεροχὴν τῆς δυνάμεως τοῦ ἐχθροῦ, ἀλλὰ νὰ χάσωμεν τὸ πᾶν ἢ ἀπατόμενοι ἀπὸ πνεῦμα τουρκικόν, ἢ δελεαζόμενοι ἀπὸ λάφυρα; Πρὸς τὴν ἄμετρον ζημίαν καὶ ἀφανισμὸν θέλει εἶναι καὶ κατηγορία ἀπερίγραπτος, ὅτι Τοῦρκοι ἠπάτησαν Ἕλληνας καὶ ὅτι Ἕλληνες ἐθυσίασαν τὴν Πατρίδα, τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὸ Γένος διὰ ὀλίγα λάφυρα, τῶν ὁποίων δὲν ἔχουσι βεβαίαν τὴν κυριότητα. Δεχθῆτε παρακαλοῦμεν ὡς γενναῖος ἀδελφικῶς τοὺς λόγους μας καὶ διατάξατε τὸ συμφερώτερον. Ἡμεῖς δὲ μένομεν ἐν ἀδελφικῇ ἀγάπῃ.
Τῆ 28: Ν: 22: Ἐν Σπέτζαις
[Τ.Σ.] ΣΦΡΑΓΙΣ ΤΙΣ ΚΙΝ[ΟΤΗΤΟΣ Τ]ΗΣ ΝΗΣΟΥ * ΠΕΤΖΑΣ […]
Οἱ πρόκριτοι Σπετζῶν
[πλαγίως:]
Εἶναι ἥδη ἡμέρας πέντε, ἀφ’ οὗ ὑποκάτω σχεδὸν τοῦ Ναυπλοίου, ἐπιάσαμεν γολέταν ἀγγλικήν, ὑπὸ κάτω σχεδὸν ἀπὸ τὸ κάστρον φορτωμένην ζωοτροφίας.
|