|
Κείμενο
|
|
Σεβαστὴ Γερουσία,
Πολλάκις ἀνέφερον διὰ τὴν ἐνδυνάμοσιν τῶν Δερβενίων ἀλλ’ ἀκόμη δὲν ἐκατορθώθη τὸ οὐδέν. Ἀλλ’ οὔτε οἱ μαστόροι ἀπέρασαν διὰ τὴν οἰκοδομὴν τῶν πύργων. Ὁ ἀπ’ ἔξω ἐχθρὸς ἀδελφοί, ὁρμητικός, ἄφοβος καὶ πλησίον· ἡμεῖς μένοντες οὔτως, μὴν ἀκολουθήσῃ τὴν εἴσοδόν του καὶ τότε ὄχι μόνον τὸ Ἀνάπλη χάνομεν ἀλλὰ καὶ αύτὴν τὴν Πατρίδα. Ἂν ἐδὼ ἧτον στρατεύματα ἱκανὰ βέβαια ἐμπορούσαμεν κάτι νὰ κάμωμεν, ἐπειδὴ ὅμως σχεδὸν ἐλλειπεῖς εὑρισκόμεθα, προφθάσετε τουλάχιστον χιλίους στρατιώτας μ’ ἕναν καλὸν ἀρχηγὸν καὶ τὸν καπετὰν Διωνήσιον μὲ τοὺς μαστόρους, καθώς καὶ ζαερὲν διὰ νὰ ἐνδυναμωθῇ τὸ πόστον. Δι’ ὃ καὶ ἀκολουθήσατε, ὡς τὸ συμφερότερον τῆς Πατρίδος σᾶς ὑπαγορεύει.
Μὲ ἄκραν ἔκπληξιν ἔμαθον τὴν ἐπιβουλὴν τοῦ θανάτου τοῦ μόνου καλοῦ πατριώτου μακαρίτου Κρεβατά. Καὶ ποία ἄρ(α)γε ψυχὴ ἀσυνείδητος ἦτον ἐκείνη, ἥτις καὶ ἐφαντάσθη διὰ τὸν χαμόν του! Ποία ἐχθρικὴ και παράνομος χεῖρ ἅρμα κατ’ ἐκείνου τοῦ ἥρωος τῆς Πατρίδος ἐσήκοσεν; Ὦ τρισαθλία Ἑλλάς, τὶ σοῦ μέλλουν ἀκόμη νὰ ὑποφέρῃς; Ἰδού ὁποῦ ἔχασες τὸν ἕναν στῆλον σου, τὶ ἀκαρτερεῖς πλέον; Ἀδελφοί! Τοῦ μακαρίτου ὁ χαμὸς δὲν ἐστάθη ἀτομικός, άλλὰ κοινὸς εἰς τὴν Πατρίδα καὶ εἰς ὅλους τοὺς καλοὺς πατριώτας. Οἱ πολιτικοί, τὰ ἅρματα, ὁ λαὸς ὅλος καὶ αὐτοὶ οἱ ἀλλοεθνεῖς τὸν Κρεβατὰν ζητοῦσιν, ἄς λάβῃ τὴν φροντίδα λοιπὸν ἡ Κεντρικὴ Διοίκησις ἵνα εὑρούσα τοὺς φονεῖς γίνει ἡ πρέπουσα παιδεῖα· δὲν ὑποφέρετε καὶ ἀπὸ τὴν μικροτέραν ψυχὴν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ τὸ πρᾶγμα οὕτως νὰ μείνῃ. Δι’ ὃ καὶ λάβετε δραστιριώτητα πρὸς μικρὸν κουφισμὸν τῆς κατηγορείας, τὴν ὁποίαν ἀπὸ τοὺς Εὐροπέους θέλωμεν ἀκούσει, ἐπειδὴ ἡ Εὐρόπη Κρεβατὰν ἐγνώριζεν καὶ ὄχι Κῶσταν καὶ Παῦλον, καθώς καὶ μερικοὺς ἄλλους ἀκόμη. Δι’ ὃ καὶ νὰ ἔχω ἀπόκρισιν τῆς ἀποφάσεως τοῦ τραγικοῦ τοῦτου συμβάντος.
Ὁ σταλεὶς παρὰ τῆς Γερουσίας καπετὰν Χριστόδουλος Ποριώτης εἰς Πόρον ὅπου καὶ στρατολογήσας νὰ ἀπεράσῃ διὰ τὰ Δερβένια δὲν ἐκατόρθωσε τίποτε, ὡς τὸ γράμμα τοῦ ἰδίου πρὸ ἡμερῶν σᾶς ἔστηλον περιελάμβαναι ἐξ αἰτίας τῆς ἀνεσθησίας τῶν συμπολιτῶν του, ὅστις καὶ εἰς τὰ ἐδώσε ἐπανέστρεψεν καὶ πρὸς εἴδησίν σας.
Εἰς τὸ μέρος τὸ ἔξωθεν τοῦ αὐτοῦ Πόρου φαίνετε νὰ εὑρίσκητε ἓν ὑποστατικὸν τοῦ Ἀναπλιώτου Χαλὶλ μπέη, Ἀπάθεια ὀνομαζόμενον, τὸ ὁποῖον καὶ ἐξουσιάζεται ἀπὸ τοὺς Ποριώτας ἐξοδευόμενον κακὴν κακῶς χωρὶς τὴν παραμικρὰν ὠφέλειαν τῆς Πατρίδος. Μὲ τὸ νὰ θεωρόμεν καλώτατα τὸ πῶς φέρωνται οἱ Ποριώται εἰς αὐτὴν τὴν στενὴν περίστασιν τῆς Πατρίδος καὶ μὲ τὸ νὰ εἶναι ἀπειθείς δι’ ὅλου, στοχάζωμαι, διὰ νὰ μὴν χάνητε αὐτὴ ἡ βοήθεια εἰς τὸ Γένος, νὰ κάμητε μίαν σφοδρὰν ἐπιταγὴν εἰς τοὺς Ποριώτας καὶ εἰς ἐμὲ ἄλλην μίαν, ὥστε νὰ στείλω μήπως ἐμπορέσωμεν καὶ πάρωμεν τίποτε πρὸς ὤφελος τῆς Πατρίδος, καὶ πάλιν ἀποφασίσετε ὅπως εἶναι τὸ συμφερότερον. Οἱ Ὑδραῖοι μὲ γράφουσιν ὅτι νὰ τοὺς προφθασθῇ καὶ τὸ δεύτερον μηνιαίον, καθώς νὰ διορίσητε καὶ φροντιστὴν διὰ νὰ τοὺς προβλέψῃ ζαερέδες διὰ τὰ εἰς Πάτραν καράβια των καὶ νὰ τῶν τοὺς δώση ἀπ΄ ἐκεῑνο τὸ μέρος. Δι’ ὃ καὶ κάμετε ἀδελφοὶ τὸ γλυγορότερον οἰκονομίαν δι’ αὐτὰ | ὄλα, ἵνα μὴν μᾶς φύγωσιν τὰ καράβια, καὶ τότε ἔσται ἡ ἐσχάτη πλάνη χεῖρον τῆς πρώτης.
Τὸ Ναύπλιον εὑρίσκετε εἰς τὰ τέλη του, οἱ δὲ ἐν Κωρήνθῳ ὅλαις δυνάμεσι προσπαθοῦν διὰ νὰ εὕρωσιν μέρος νὰ ἀπεράσωσι ζαερέν, ὅθεν καὶ στεκόμεθα προσεκτικοὶ ὅσον τὸ περισσότερον, ζαερέδες ὅμως δὲν μᾶς προφθάνωσι καὶ ἂν ἔλθωσιν ἕνα ψομὶ μόνον χωρὶς προσφάγη καὶ πρέπει νὰ γήνη οἰκονομία διὰ κρέας, τιρή, ἐλιαίς καὶ σαρδέλες ἀπὸ αὐτοῦ, διότι τὰ ἐδὼ μέρη ἠφανήσθηκαν δι’ ὅλον καὶ μὴν μᾶς ἀκολουθήσει καμμία λειποταξία, τὴν ὁποίαν καὶ πολλάκις ἐμποδίσαμεν καὶ τότε ἐνοήσατε τὰ [[τά]] ἐπακόλουθα. Διὰ τοὺς μισθοὺς τῶν στρατιωτῶν μου δὲν σᾶς ἀναφέρωμαι πλέον, ἐξεύροντας ὅμως τὴν μεγαλοτάτην ἀνάγκην, πρέπει νὰ μὲ ἐνθυμήσθε. Ὁ πηγαιμὸς τοῦ Κολιόπουλου εἰς Μησθρὰν καθώς καὶ ἄλλων ἦτον περιττὸς εἰς Μησθράν. Διότι ἐδώ εἶναι ἡ ἀνάγκη καὶ ὁ φονεὺς ἐξετάζετε καὶ μετὰ τὴν πτώσιν τοῦ Ναυπλίου.
Ἄγιος Σώστης τῇ 22: 9βρίου 1822
|