|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Διάσελο Αλωνίσταινας, 11 Αυγούστου 1825
Σχέδιο επιστολής του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη προς τον Ανδρέα Μεταξά. Η επιστολή είναι απαντητική εκείνης που απέστειλε ο Ανδρέας Μεταξάς στις 8 Αυγούστου (βλ. σχετικό [500]). Ο επιστολογράφος απαντά αρνητικά στο αίτημα να μεταβεί ο τελευταίος στην Κρήτη για να αναλάβει τη διοίκηση της νήσου. Ο Θεόδ. Κολοκοτρώνης επισημαίνει πως του «ἐνεπιστεύσαμεν τὰ πελοποννησιακὰ πολεμικὰ δικαιώματα» και πως θα αδικούνταν οι Πελοποννήσιοι αν εγκατέλειπε τη θέση του στο Υπουργείο Πολέμου. Αναφέρεται δηλαδή στον διορισμό του Ανδρ. Μεταξά ως μέλους της τριμελούς επιτροπής που διηύθυνε το Υπουργείο Πολέμου μετά από πρόταση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη (βλ. σχετικά [291], [303]). Την ίδια ημέρα ο Θεόδ. Κολοκοτρώνης ενημέρωνε το Εκτελεστικό σώμα πως διαφωνεί με την αποστολή του Ανδρ. Μεταξά στην Κρήτη (βλ. σχετικό [508]). Στο ίδιο φύλλο υπάρχει υστερόγραφο από άλλο σχέδιο εγγράφου, το οποίο δεν εντοπίστηκε. Στο απόσπασμα αυτό γίνεται αναφορά στη γενναιότητα που επέδειξε ο Ανδρέας Ζαΐμης «εἰς ταύτην τὴν περίστασιν». Δεν είναι σαφές σε ποια γεγονότα αναφέρεται. Ενδεχομένως γράφηκε το σχέδιο, από άλλο χέρι, λίγες ημέρες αργότερα και σχετίζεται με τις μάχες που έγιναν στα Τρίκορφα, Δαβιά κ.λπ. στις 12-14 Αυγούστου 1824 (Ακαδημία Αθηνών, Ημερολόγιο, σ. 417). Ο Θεόδ. Ρηγόπουλος ως αυτόπτης μάρτυρας διασώζει χαρακτηριστικό διάλογο ανάμεσα στον Ανδρ. Ζαΐμη και τον Θεόδ. Κολοκοτρώνη κατά τη διάρκεια της μάχης της Πιάνας, με την προτροπή του πρώτου προς τον γενικό αρχηγό να μην εκθέτει τον εαυτό του στον κίνδυνο, διότι αν σκοτωθεί θα χαθεί το έθνος (Θ. Ρηγόπουλος, Απομνημονεύματα, σ. 71-72).
|
|
Κείμενο
|
|
Ἐξοχότατε ἀδελφέ, καὶ εἰλικρινέστατε φίλε!
Ἔλαβον τὸ γράμμα σου ἐννάτης τοῦ παρόντος, καὶ ἴδον μὲ ἀπορίαν μου [[ὅτι]] πῶς ἡ Διοίκησις σοῦ ἐπρότεινε νὰ ὑπάγῃς εἰς τὴν Κρήτην. Ἀδελφέ! Ἡμεῖς ἔχοντες ἐμπιστοσύνην εἰς τὸν πατριωτικὸν χαρακτῆρα σου, σοῦ ἐνεπιστεύσαμεν τὰ πελοποννησιακὰ πολεμικὰ δικαιώματα, καὶ σὲ ἐπεβαρύναμεν νὰ λάβης τὸν τόπον [[καὶ νά]] κοντὰ εἰς τὸ Ὑπουργεῖον, καὶ νὰ τὰ ἐπιτηρῇς, ὅθεν ἤθελε γένει μέγα ἄδικον εἰς τὴν Πελοπόννησον τὸ νὰ ἁφήσῃς τώρα τὸν τόπον αὐτὸν διὰ νὰ δουλεύσῃς [[ἐν Κρήτην]] εἰς ἄλλον ἐνῶ εἶναι τόσοι ἄλλοι καλοὶ καὶ ἄξιοι πατριῶται, ἴσως καὶ ἄνευ ὑπουργήματος μεταξὺ τῶν ὁποίων ἡ Σ(εβαστὴ) Διοίκησις ἠμπορεῖ νὰ κάμη μίαν τοιαύτην ἐκλογήν· καὶ ὄχι μόνον ἄδικον ἤθελεν εἶσθαι τοῦτο, ἀλλὰ καὶ ταραχὴν ἤθελεν ἐπιφέρει εἰς τὰ πράγματα διὰ τὴν ζήτησιν ἑνὸς ἄλλου. [[Λοιπὸν οὔτε ἡ ἐξοχότης σου]] Διὰ ταῦτα καὶ διότι ἔχομεν ἐμπιστοσύνην καὶ πεποίθησιν εἰς τὸν πατριωτισμόν, τὴν εἰλικρίνειαν καὶ τὴν ἀξιότητά σου σὲ παρακαλοῦμεν νὰ μὴν ἤθελε δεχθῇς μίαν τοιαύτην πρότασιν, διότι ἤθελε κάμεις πρᾶγμα ἐναντίον τῶν χρεῶν τῆς φιλίας, καὶ τῆς ὑποσχέσεως τὴν ὁποίαν ἔδοσες νὰ δουλεύσῃς τὸ πολεμικὸν τῆς Πελοποννήσου, ὑπὸ τὸ βάρος τοῦτο, τὸ ὁποῖον ἀνεδέχθης, ἀλλ’ οὔτε καὶ ἡ Σ(εβαστὴ) Διοίκησις πιστεύω νὰ σὲ ὑποχρεώσῃ ἐπιμόνως, ἤ βιαίως νὰ τὸ δεχθῇς· [[ἀναφέρομαι περὶ τούτου]] διότι ἐπὶ τούτου ἀναφερομαι καὶ πρὸς αὐτὴν [[+…+]]. Αὐτή εἶναι ἡ γνώμη μου, τὴν ὁποίαν μόνην ἠμπορῶ νὰ σὲ δώσω, καὶ οὕτως ἐλπίζω ν’ ἀκολουθήσῃς· μένω ἐν τοσούτῳ μὲ τὴν εἰλικρινῆ ἀδελφικὴν ἀγάπην.
Τῇ 11 Αὐγούστου 1825
ἀπὸ Διάσελον Ἁλωνίστενας
ὁ εἰλικρινής ἀδελφὸς καὶ φίλος σου
[Ἐπὶ τοῦ νώτου:]
ὁ ἐκλαμπρ(ότατος) κος Α. Ζαΐμης ἔδειξεν εἰς ταύτην τὴν περίστασιν τοσαύτην πολεμικὴν γεναιότητα καὶ εὐτολμίαν ὁποῦ ὁμοίαν δέν ἴδον εἰς ἄλλον ποτέ, [[ἐνώ μάλιστα]] πράγμα [[ὅπου δεν οὔτε τῆς ἀνατροφῆς οὔτε]] ἀνώτερον τῆς σωματικῆς ἀπαλότητος καὶ τοῦ ἐπαγγέλματὸς του [[ἀνάλογον]].
ὁ ἐκλαμπρότατος κος Α. Ζαΐμης ἔδειξεν εἰς ταύτην τὴν περίστασιν, [[τοσαύτην]] ἀνείκουστον εὐτολμίαν καὶ πολεμικὴν γεναιότητα [[καὶ εὐτολμίαν, ὁποῦ ὁμοίαν δέν ἴδον ποτὲ τὴν νομίζω σχεδὸν ἀνείκουστον, καί]] πράγμα ἐπέκεινα ἀνώτερον τῆς σωματικῆς ἀπαλότητος, τῆς καταγωγῆς, καὶ τοῦ ἐπαγγέλματὸς του.
|