|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Γαστούνη, 11 Αυγούστου 1825
Επιστολή του Γεώγιου Σισίνη προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη με την οποία αναφέρεται σε επιστολή της Επιτροπής Ζακύνθου που του είχε προωθήσει, αλλά αυτός δεν απάντησε, ενώ οι Ανδρέας Ζαΐμης και Αναγνώστης Παπαγιαννόπουλος είχαν ήδη απαντήσει. Ο Γ. Σισίνης ζητά να του στείλει την απάντηση «διὰ νὰ μὴν νομίσουν οἱ φίλοι (: η Επιτροπή Ζακύνθου) ὅτι ἀμελῶ καὶ δὲν στέλλω τὰ γραμματά των». Επισημαίνει την ανάγκη της συνεχούς επικοινωνίας και δηλώνει πως αναλαμβάνει το κόστος πληρωμής των ταχυδρόμων. Εκθέτει τα ζητήματα στρατολόγησης στην επαρχία του και την ανάγκη πρόσληψης μισθωτών στρατιωτών. Στη συνέχεια αναφέρεται στις προσπάθειες στρατολογίας που κάνουν οι γιοι του, Μιχαήλ και Χρύσανθος Σισίνης, καθώς και στον Νικήτα Σταματελόπουλο που από το Μεσολόγγι πέρασε στη Γαστούνη κι ύστερα στον Πύργο για να στρατολογήσει (βλ. σχετικά). Ακόμη ενημερώνει για την αποστολή 800 σακιών σίτου προς τη Δημητσάνα, το οποίο οι δικοί του εγκατέλειψαν στου Παλούμπα και στην εκκλησία του Αγιάννη (σημ. Άγιος Ιωάννης Γορτυνίας) από τον φόβο των εχθρών και ζητά αναλυτικό κατάλογο της ποσότητας που έφτασε στο στρατόπεδο. Διεκτραγωδεί την κατάσταση στην επαρχία, καθώς επικρατεί μεγάλη αταξία με την είσπραξη των προσόδων. Για τον λόγο αυτό ζητά έναν «τασακλή» (: ταχσιλάρη, εισπράκτορα), μαζί με εκτελεστική δύναμη 10 ανδρών για να γίνουν οι εισπράξεις. Ζητά επιπλέον τέσσερα κανόνια κάμπου για να ενισχύσει την άμυνα του χωριού Αλητζελεπή (σημ. Βουπράσιο) και τη Μανωλάδα. Τέλος, επισημαίνει ότι έλαβε επιστολή με την οποία ενημερώνεται πως ο Νικήτας Σταματελόπουλος και ο Μιχαήλ Σισίνης θα ενωθούν με το στρατιωτικό σώμα του Ανδρέα Ζαΐμη (βλ. σχετικό [491]).
|
|
Κείμενο
|
|
Ἐκλαμπρότατε ἀρχηγέ!
Πολὺν καιρὸν σοῦ ἔγραψα στελλοντάς σου καὶ μίαν γραφὴν τῆς Ζακύνθου, ἀπὸ τοὺς κυρίους Ζαΐμην, καὶ κύρ Ἀναγνώστην Πα(πα)γιανόπουλον, τῶν ὁποῖων ταυτοχρόνως ἔστειλον ἔλαβα τὰς ἀπαντήσεις [[των]] τὰς ὁποῖας καὶ ἔστειλα, τῆς ἐκλαμπροτητός σας λείπει διὰ τοῦτο βιασμένος στέλλω τὸν παρόντα νὰ μὲ τὴν στείλετε, διὰ νὰ μὴν νομίσουν οἱ φίλοι ὅτι ἀμελῶ καὶ δὲν στέλλω τὰ γραμματά των, πρὸς τούτοις παρακαλῶ νὰ μὲ εἰδεάσετε τὰ αὐτοῦ, τῶν ὁποῖων νὰ γράψω εἰς Ζάκυνθον, ἐπειδὴ καὶ ἔχουν μεγάλην ἐπιθυμίαν νὰ μανθάνουν, ἤξευρε ὅτι ὅλλας τὰς κόπιας τῶν γράμματων σου στέλλω εἰς Ζάκυνθον, καὶ εἰς Μισολόγγι ὅτι ἔτζι ἐπιθυμοῦν οἱ φίλοι νὰ μανθάνουν, καὶ μὴν λείπης πάντοτε νὰ μοῦ στέλνης πεζοὺς εἰδεαζοντάς με τὰ πάντα, καὶ ἐγὼ τοὺς πληρόνω, ἠξεύρεις ὁποῦ ἔχω πολύ βίος, ὅσον ἔχεις ἔχω, ἂν καὶ καβαλάρης ἔλθει εἶναι καλήτερον διὰ νὰ σοῦ στείλω καὶ τίποτες διὰ ἐνθύμησιν· ἤξευρε ὅτι πρότοῦ εἴχαμεν εἰς τὰς θέσεις χιλίους πεντακοσίους, ἤδη δὲ ἔμειναν ὀκτακώσιοι διὰ τὴν παλήριαν τῶν στρατιωτῶν, ἀδελφέ, διὰ νὰ συστήσωμεν τὸ στρατόπεδον, δὲν ἠδυνήθημεν μὲ ἄλλον τρόπον, εἰμὴ νὰ λάβωμεν μισθωτοὺς στρατιώτας, ἀπὸ τὴν αην Ἰουλίου ἕως τὰς εἵκοσι ἰδίου εἴχαμεν τετρακωσίους, ἀπὸ τὰς 20 ἐπήραμεν πεντακοσίους, ἐπειδὴ χωρὶς αὐτοὺς στρατόπεδον δὲν ἐσυσταίνετο, ἀλλ’ οὕτε ἐδυνάμεθα νὰ κατορθώσουμεν οὐδέν, ἀφ’ οὗ ὁ Μιχαὴλ ἄρχησε νὰ στρατολογῄ κατὰ τοῦ Ἰμπραΐμ ἔλαβεν ἐξ αὐτῶν τῶν πεντακοσίων τοὺς ἥμυσι, ἐμεῖς δὲ δὲν ἠμπορούμεν νὰ κάμωμεν ἀλλέως ἂν ἤδη δὲν βάλλωμεν χιλίους μισθωτοὺς στρατιώτας νὰ φυλάττη ὁ Χρύσανθος μὲ αὐτοὺς τὰς θέσεις, ἐπειδὴ ἀπὸ τοὺς ἐντοπίους ἐλπὶς δὲν εἶναι, ὁποῦ πολλάκις φεύγουν ὅλοι καὶ δὲν | μένει οὐδένας, πόσον ὠφέλιμον ἦτον νὰ ἀποφασισθούν δύω χιλιάδαις μισθωτοὶ στρατιῶται πρὸς ἡμᾶς καὶ τὰς θέσεις καλῶς ἐνδυναμώνουμεν, καὶ ὁ Μιχαὴλ ὁποῦ κατὰ τοῦ Ἰμπραΐμ τρέχει ἐνδυναμοῦται. Ὁ Μιχαὴλ ἀπεδὼ πρὸ ἡμερῶν εὐγήκε μὲ τριακοσίους, καὶ ἤδη στρατολογεῖ εἰς Κάπελην καὶ Δίβρην, καὶ ἐλπίζω αὐτὸς εἰς πέντε ἡμέρας νὰ ἐννοθῇ μὲ τὸ σῶμα τοῦ ἀδελφοῦ κυρίου Ἀνδρέα Ζαΐμη, ὁ στρατηγὸς Νικήτας ἅμα φθάσας ἐνταῦθα, καὶ ἠθέλησε νὰ ἀναχωρήσῃ τοῦ ἔδωσα γράμμα πρὸς τοὺς Πυργιότας (ὁποῦ μὲ διαταγὴν τῆς Διοικήσεως ἦτον ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν μας) καθώς καὶ πρὸς τοὺς Γουβέους· ἐκ τῶν Πυργιοτῶν ἐσύναξε ὑπὲρ τοὺς 600, ἀπὸ τοὺς Γουβέους 300 καὶ ὑπάγει νὰ ἐννωθῇ μὲ τὸν στρατηγὸν Κολιόπουλον, Μήτρον Πέτροβαν καὶ Κρήτζάλην. Τὰ ἐδὼ διὰ τρέχοντα βλέπετε ἀπὸ τὴν περικλειομένην κόπιαν. Δὶς σᾶς ἔγραψα ὅτι ὅταν μὲ ἐγράφετε ἀπὸ Δημητζάναν νὰ σᾶς στείλω 600 βατζέλια σιτάρι, ἐγὼ ἀπεφάσισα νὰ ἔλθουν 800, ἐν ὧ ἔπιασαν ἀπὸ τὸ μέρος τῆς Γούβας καὶ ἤρχοντο τριακόσια βατζέλια, εἰς τὸ μέρος τοῦ Παλούμπα καὶ Ἁγιάννην ἤκουσαν τοὺς Ἀραπάδες, καὶ τὸ μὲν ἄφησαν εἰς Παλούμπα, τὸ δὲ εἰς τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγιάννη, μὲ τὰ σακιά των· παρακαλῶ νὰ διορίσητε τὸν γενικὸν τζαούσην σας νὰ μὲ στείλη ἕν κατάλογον πόσον ἔχει παρμένον καὶ ἀπὸ ποῦ ὅ,τι ἐδὼ ζητούν οἱ σπαΐδες χίλια βατζέλια. Περὶ δὲ τοῦ μουκατὰ δὲν εὐγαίνει τίποτα ἄλλοι ὁποῦ εἶχον παρμένα χωρία εὑρίσκονται εἰς τὰς θέσεις ἄλλοι, ὑπάγουν μὲ τὸν στρατηγὸν Νικήταν, καὶ ἄλλοι μὲ τὸν Μιχάλην, καὶ ἔχουν καὶ τόσα ἀποδεικτικὰ οἱ κἄτοικοι νὰ λαμβάνουν πόσας τροφὰς ἔχουμε εἰς τὸ στρατόπεδον δωμένας καθώς καὶ εἰς τὸ Μισολόγγι, καὶ ἔγινε λιανὰ καρφ͜ιά, διὰ τοῦτο εἶναι καλὸν νὰ ἔλθῃ ἕνας τασακλὴς μὲ δέκα ἀνθρώπους νὰ συνάξῃ ἀπὸ αὐτά, ἀφ’ οὗ ἦλθα ἐδὼ ἔχω πενῆντα χιλιάδας γρό- | σια ἐξοδευμένα, καὶ ἀπὸ τινα μέρος δὲν ἐπῆρα τίποτες, ἐγὼ εἶμαι ἀφανισμένος, διὰ τοῦτο παρακαλῶ ἀπὸ τὴν Ἐπιτροπὴν νὰ ἤθελε μού εὐγάλετε μέρος νὰ ἐξοικονομήσω τούτας τὰς μεγάλας ἀνάγκας, τέσσερα κανόνια τοῦ κάμπου μᾶς ἀναγκαιοῦν τὰ ὁποῖα θέλει βάλλω εἰς τοὺς πύργους Ἀλήτζελεπ͜ιοῦ καὶ Μανολάδας καὶ ἐνεργήσατε ὁποῦ νὰ μᾶς σταλθοῦν, τὸ πῶς βαστῶ ἀδελφὲ εἶναι μεγάλον πράγμα νὰ χρεωστῶ διακόσιαις χιλιάδαις γρόσια ἀπὸ διάφορα κοινὰ πράγματα ὁποῦ ἔχω δάνεια παρμένα καὶ κατεξώδευσα, ὅλοι νὰ λαμβάνουν ἀποζημειώσεις καὶ ἐγὼ τίποτα, τόσους λουφέδες ὁποῦ χρεωστῶ περσινούς, καὶ ἄλλους τώρα πόθεν θὰ τὰ λάβω; Εἶχα τελειωμένην τὴν παρούσαν μου ὁποῦ ἔλαβον τὸ ἔσωθεν ἀπὸ τὸν στρατηγὸν Νικήταν, καὶ βλέπετε τὰς ὁδηγίας του, ἐνωνώμενος μὲ τοῦ Μιχάλη τὸ σῶμα νὰ ὑπάγουν εἰς τὸ σῶμα τοῦ κυρίου Ζαΐμη θέλει γίνει ἕνα χοντρὸν σῶμα. Τῆς Σεβαστῆς Διοικήσεως γράφω ὁποῦ νὰ σταλλῇ ἕνας ἄνθρωπος τίμιος καὶ δυνατός, μὲ δέκα ἀνθρώπους μόνον νὰ συνάξῃ τὰς προσόδους, ἡ ἐκλαμπρότης σου εἰσακούσου, καὶ στείλε ἕναν ἄνθρωπον ἐδικόν σου μὲ δέκα ἀνθρώπους μόνον, τότε συνάζοντας μένουν εἰς τὰ χέρια μας καὶ ἐξοικονομῶμεν τὰ πάντα, καὶ ἐτοῦτοι ἐδὼ ὁποῦ ἔχουν νὰ δώσουν τότε πρόφασιν δὲν εὑρίσκουν, καὶ οἱ ἐνοικιασταὶ δὲν τὰ καταρημάζουν. Ταῦτα καὶ μ’ ὅλον τὸ ἀδελφικὸν σέβας μένω – ἐκ Γαστούνης τῇ 11 Αὐγούστου 1825.
ὁ ἀδελφὸς
γεώργιος σισίνης
|