|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Λυκούρια, 8 Αυγούστου 1825
Επιστολή του Ανδρέα Ζαΐμη προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, με την οποία τον ενημερώνει πως έλαβε με τον Χρήστο Ζαχαριάδη και τον Αντώνιο Τσούνη απάντηση της Επιτροπής Ζακύνθου για τα «τρία δημόσια ἔγγραφα» που της είχαν αποσταλεί, δηλαδή τα τρία όμοια της αίτησης προστασίας προς τη Μεγάλη Βρετανία (για τον Αντ. Τσούνη βλ. Ντ. Κονόμος, «Αντώνιος Τσούνης Φιλικός και Ιερολοχίτης», σ. 6-24· Αθ. Τζώρτζης, Ιστορικό Λεξικό της επαρχίας Καλαβρύτων, τ. 6, σ. 492-494). Το αντίγραφο της επιστολής της επιτροπής Ζακύνθου αποστέλλει συνημμένο στον Κολοκοτρώνη (βλ. σχετικό [478]). Ο Ζαΐμης αναφέρει ότι η Επιτροπή Ζακύνθου τον συμβουλεύει: «νὰ μὴν ἔχωμεν σχετικὰς κοινωνίας μὲ τοὺς ἀντενεργοῦντας, ὡς ἀπᾷδον εἰς τὴν ὑπόθεσιν». Περισσότερα μετέφερε προφορικά ο Χρ. Ζαχαριάδης. Επιπλέον, ο Ανδρέας Ζαΐμης ζητά από τον Θ. Κολοκοτρώνη να μεταφέρει μέσω εμπίστου προσώπου τα σχετικά στον Ανδρέα Μιαούλη. Ο επιστολογράφος αναφέρεται και σε ενημέρωση που έλαβε από τον Δημήτριο Πλαπούτα (Κολιόπουλο) ότι στο Ίσαρι βρίσκονται περίπου 2000 Οθωμανοί και την εντολή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη να μεταβεί και αυτός στην περιοχή (Καρύταινα) και μαζί με άλλες δυνάμεις να τους επιτεθούν (βλ. και [496]). Ο τελευταίος αρνείται σημειώνοντας «χθὲς σᾶς ἀπεκρίθην ποῖα αἴτια μὲ ἐμποδίζουν» και επαναλαμβάνει ότι βασικός λόγος της άρνησης του είναι ο φόβος του ότι στην επαρχία της Καρύταινας δεν θα βρει τρόφιμα για το στράτευμα του, κάτι που θεωρεί απαγορευτικό για τη συμμετοχή του στην εν λόγω επιχείρηση. Δηλώνει πως θα παραμείνει στην Λυκούρια με την ελπίδα ότι θα του αποσταλούν τρόφιμα από τα Καλάβρυτα και μετά θα κινηθεί (βλ. σχετικό [487]). Η αναφορά του επιστολογράφου στα Μαγούλιανα σχετίζεται με την προ ενός μηνός άτακτη φυγή του στρατιωτικού του σώματος και τη διάλυση του εκεί στρατοπέδου (βλ. σχετικά [398], [401])
|
|
Κείμενο
|
|
Ἐκλαμπρότατε Κύριε,
Χθὲς μ’ ἐπίτηδες ἀπεσταλμένον σᾶς ἔγραψα ἐν ἐκτάσει τὰ ἐδῷ καὶ ἄλλα. Τὸ ἐσπέρας ἔφθασαν οἱ κύριοι Ζαχαριάδης καὶ Τσούνης οἵτινες ἔφερον ἐν πρὸς ἐμὲ γράμμα τῆς Ἐπιτροπῆς, ἀπάντησιν εἰς ἐκεῖνο μὲ τὸ ὁποῖον ἐσυνόδευσα τὰ τρία δημόσια ἔγγραφα· πρὸς τὴν ἐκλαμπρότητά σας δὲν ἦτον γράμμα καὶ λάβετε ἀντίγραφον τοῦ πρὸς ἐμέ. Ἐκ τῶν ὅσων θὰ ἰδῆτε εἰς τὸ περικλειόμενον, καὶ ἐξ ὧν θὰ ἀκούσετε παρὰ τοῦ κυρίου Ζαχαριάδου (ὅστις σήμερον ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς διὰ Ναυπλίου), συνάγεται ὅτι οἱ φίλοι εἶναι γνώμης νὰ μὴν ἔχωμεν σχετικὰς κοινωνίας μὲ τοὺς ἀντενεργοῦντας, ὡς ἀπᾷδον εἰς τὴν ὑπόθεσιν. Τούτου φυλαττομένου, χρεία μεγάλης προσοχῆς διὰ νὰ μὴν ἐκφύωνται ἀντενέργειαι ἐπιζήμιαι ὡς πρὸς τὰ ἀνὰ χεῖρας πράγματα, τὰς ὁποίας ἠμπορεῖ νὰ προξενήσῃ τὸ παρ’ ἐκείνων διαιτόμενον χρυσίον, ἀλλὰ καὶ τὸ πρῶτον ἐγχείρημα νὰ προοδεύῃ καὶ τὰ τοῦ πολέμου νὰ μὴν κολοβόνωνται.
Ὁ κύριος Ζαχαριάδης θέλει σᾶς ἐξηγηθῇ διὰ ποίους ἰσχυροὺς λόγους εἶναι ἀναγκαῖον νὰ κάμωμεν μίαν ὡς ἔγγυστα ταχυδρομεῖαν, νὰ κοινοποιῶμεν τάκτικτῶς καὶ κατὰ συνέχειαν τὰ ἐνταῦθα πρὸς τοὺς ἐν Ζακύνθῳ, γνωστοποιήσατέ το πρὸς τὴν Ἐπιτροπὴν διὰ νὰ χωρισθῶσιν ἐπὶ τούτῳ πέντε χιλιάδες γρόσια, καὶ φροντίσατε νὰ εὑρεθῶσι δύο | ἤ τρεῖς ἄνθρωποι ἄξιοι τῆς ἐμπιστοσύνης μας.
Συμφέρει διὰ νὰ μὴν κολοβώνωνται τὰ τοῦ πολέμου, νὰ κοινοποιήσετε πρὸς τὸν Μιάλην, μὲ ἄνθρωπον ἄξιον ἐμπιστοσύνης, ὅτι πρέπει νὰ πολιτευόμεθα [[τοὺς ἀντενεργοῦντας]] τὸν πρόεδρον, ὅτι ἡμεῖς διὰ ἰσχυροὺς λόγους ὑποχωροῦμεν εἰς αὐτὴν τὴν ἀνάγκην, χωρὶς νὰ παρεκτρεπόμεθα οὐσιωδῶς ἀπὸ τὴν γραμμὴν τῆς εἰλικρινοῦς συναφείας, καὶ ὅτι καὶ ἡ ἐξοχότης του ἂς κάμνει τὸ ἴδιον. Ὁ κὺρ Ζαχαριάδης θέλει σᾶς ὁμιλήσῃ τὰ πάντα ἐν ἐκτάσει καὶ εὐκρινείᾳ. Παραιτοῦμαι λοιπὸν τούτων καὶ σᾶς λέγω ὅτι χθὲς ἔλαβα γράμμα τοῦ Κολοιόπουλου, ὅστις μὲ λέγει ὅτι περὶ τοὺς δισχιλίους Τούρκους εὑρίσκονται εἰς τοῦ Ἴσαρι, οὗτοι ἐτοποθετήθησαν ἐκεῖ ἀφοῦ ἐπολέμησαν ἐκεῖσε μὲ ζημίαν τους μερικοὺς Ἕλληνας· μὲ γράφει ἡ ἐξοχότης του νὰ μεταβῶ εἰς Καρύταιναν διὰ νὰ συσωματωθῶμεν, ἴσως βλάψωμεν τὸν ἐχθρόν· μ’ ἐγράφετε καὶ ἡ ἐκλαμπρότης σας νὰ ἔμβω εἰς τὴν Καρύταιναν, χθὲς σᾶς ἀπεκρίθην ποῖα αἴτια μὲ ἐμποδίζουν, καὶ ἤδη σᾶς λέγω ὅτι ἡ εἰς τὴν ἐπαρχίαν ἐκείνην ἀπορία τῶν τροφῶν εἶναι τὸ πρῶτον ὁποῦ μ’ ἐμποδίζει νὰ κινηθῶ δι’ ἐκεῖ. Ἀναμένω ἐδῶ μὲ ἐλπίδα νὰ ἐφοδιασθῶ ἀπὸ τροφάς, ἐκ ταύτης τῆς ἐπαρχίας, τὰ Καλάβρυτα, ἤδη ὁποῦ ἐδιωρίσθη φροντιστήριον, καὶ νὰ ἔλθῃ καὶ ὁ Νικήτας μὲ τὸν υἱὸν τοῦ κὺρ Συσίνῃ, διὰ νὰ γένωμεν κᾄν ἀρκετὸν σῶμα, μήποτε ἀδύνατοι ὄντες πάθω|μεν τι ὄχι ἀρεστόν. Τὰ Μαγούλιανα μ’ ἔκαμαν πολλὰ προσεκτικόν.
Ὁ Κολοιόπουλος μὲ γράφει ὅτι γράφει πρὸς τὴν ἐκλαμπρότητά σας νὰ ἀφήσετε μίαν φρουρὰν περὶ τὴν Τριπολιτζάν, διὰ τοὺς ὀλίγους ἐν αὐτῇ Τούρκους, καὶ μὲ τοὺς ἄλλους νὰ κινηθῆτε διὰ κάτω, νὰ ἐμποδισθῇ ἡ ἐπάνοδος τοῦ Ἰμπραΐμπασσια. Ἐπιθυμῶ νὰ μάθω τὶ θ’ ἀποφασίσετε, καὶ γράψατέ μου μὲ ἐπίτηδες, κοινοποιοῦντες μοι καὶ ὅλα τὰ αὐτοῦ. Μένω.
ὁ ἀδελφὸς
ἀνδρέας ζαήμης
8 Αὐγούστου 1825.
Λυκούρια.
[Ἐπιγραφὴ διεύθυνσης:]
Πρὸς τὸν ἐκλαμπρότατον γεν(ικόν) ἀρχηγὸν κύριον Θ. Κολοκοτρώνην
καὶ τὰ λ.π.
Εἰς Βέρβαινα
|