|
Κείμενο
|
|
Διὰ τοῦ παρόντος ἡμῶν ἰδιοχειροϋπογεγραμμένου γράμματος ὑποσχόμεθα μεθ’ ὅρκου τῆς ἁγιωτάτης καὶ ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καὶ μὲ τὴν δύναμιν τοῦ τρομεροῦ ὅρκου ὁποῦ αὐτοπροαιρέτως διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ Γένους μας ἐκάμαμεν, ὅτι νὰ φυλάξωμεν τὰς ἀκολούθους συνθήκας.
Αον: Ἡμεῖς αἱ τρεῖς γενεαί, δηλαδὴ Μαυρομιχάλιδες, Γληγοριάνοι καὶ Τρουπάκιδες, ὡς δυνατώτεραι, καὶ ἀξιώτεραι ἀπὸ τὰς ἄλλας γενεὰς τῆς πατρίδος μας Σπάρτης, ὑποσχόμεθα μὲ τὴν δύναμιν τῶν ῥηθέντων φοβερῶν ὅρκων, νὰ βασιλεύῃ εἰς τὸ ἑξῆς εἰς τὰ σώματά μας, μία ψυχή, μία σύμπνοια, μία θέλησις καὶ νὰ μὴ δύναται ποτὲ κᾀνένα ἐσωτερικὸν οὔτε ἐξωτερικὸν αἴτιον νὰ διασείσῃ ἤ καὶ νὰ ἀδυνατίσῃ ἕνα τοιοῦτον ἱερὸν δεσμόν.
Βον: Ὁ κύριος, καὶ καθολικός μας σκοπὸς ἑνὸς τοιούτου δεσμοῦ δὲν ἀποβλέπει, οὔτε γίνεται δι’ ἄλλο τί, εἰ μὴ μόνον διὰ τὴν κοινὴν τῆς πατρίδος μας ὠφέλειαν, καὶ διὰ νὰ εἴμεθα ἕτοιμοι συμφώνως καὶ προθύμως νὰ πράξωμεν τὰ ὅσα ἤθελε προσταχθῶμεν ἀπὸ τούς ἀνωτέρους καὶ ἐγκρίτους τοῦ γένους μας, διὰ τὸ γενικὸν συμφέρον τῆς Πατρίδος μας Ἑλλάδος, ὡσάν ὅπου εἴμεθα ὑπόχρεοι καὶ ἐνταυτῷ ὁρκομένοι νὰ χύσωμεν καὶ τὴν ὑστερινὴν ῥανίδα τοῦ αἵματὸς μας, ὁπόταν ἡ χρεία τὸ καλέσῃ.
Γον: Ἐπειδὴ καὶ τοιοῦτοι ἱεροὶ σκοποὶ συμβαίνει κᾄποτε νὰ διασείωνται καὶ ἀνατρέπωνται ἀπὸ ἐξωτερικάς, καὶ ἐσωτερικὰς καταδρομὰς καὶ διχονοίας, καθώς τινές πάσχουν νὰ ἁρπάξουν τὴν ἡγεμονίαν καὶ ἄλλοι νὰ ταράττουν τὴν κοινὴν ἡσυχίαν τῆς πατρίδος μας, παρακινούμενοι ἀπὸ φυσικὴν τους κακίαν, καὶ πλεονεξίαν. Διὰ τοῦτο ἡμεῖς σύμφωνως θέλει ἐπιμελούμεθα νὰ καταπαύωμεν τὰ τοιαῦτα, ὅσον τὸ δυνατόν, μὲ τοὺς πλέον ἡσύχους, ἐπιτηδείους, ὴ καὶ φοβεριστικοὺς τρόπους· εἰδὲ καὶ ὅλα αὐτὰ θέλει φανοῦν ἀδύνατα, τότε ἐκ συμφώνου πρέπει μὲ τὰ ἅρματα εἰς τὰς χεῖρας νὰ ἐκριζώνωμεν τὰ τοιαῦτα, καὶ χρείας τυχούσης, καὶ εἰς τὴν ἰδίαν αὐλὴν νὰ ἀντισταθῶμεν, χωρίς ποτὲ νὰ κλίνωμεν εἰς κᾀμμίαν ἄλλην ἀλλαγὴν τῆς ἡγεμονίας, ὅπου ἤθελεν ἀποφασίσῃ ἡ Πόρτα.
|
Δον: Κάθε ἱερὸς δεσμός, καὶ μάλιστα ἐκεῖνος ὁποῦ γίνεται ὑπὲρ Πίστεως, Πατρίδος, καὶ Γένους, διὰ νὰ μένῃ ἀκλόνητος, καὶ ἄσειστος, πρέπει νὰ βάλλη δι’ ἀρχήν, καὶ θεμέλιον τὴν ἀλήθειαν καὶ δικαιοσύνην. Ὅθεν ἡμεῖς ὑποσχόμεθα νὰ φυλάξωμεν αὐτὰς τὰς ἀρετὰς ἀπαρασαλεύτους, αἱ ὁποῖαι ὄχι μόνον τὰς ἐδικἀς μας γενεὰς θέλει δοξάσουν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἴδίαν μας πατρίδα θέλει εὐτυχήσουν καὶ στερεώσουν. Τέλος πάντων τὴν τιμὴν καὶ ἀτιμίαν, τὸ κέρδος, καὶ ζημίαν τοῦ πλέον μικροτέρου συμπατριώτου μας ἢ καὶ ὁμογενοῦς μας θέλει στοχαζώμεθα ὡς ἴδια ἐδικά μας.
Εον: Ὅποια προσταγὴ ἤθελε μᾶς παῤῥησιασθῇ ἢ βασιλική, ἢ τοῦ Γένους μας, ὅπου ν’ ἀποβλέπῃ πρὸς ὄφελος τῆς κοινῆς Πατρίδος, νὰ θεωρῆται, καὶ ἐνεργῆται προθύμως καὶ θερμῶς ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς ἰδίους, χωρὶς ὅμως ποτὲ νὰ ἀδικήσωμεν τινὰ ἀπὸ τοὺς ἀξιωματικοὺς τῆς πατρίδος μας, δηλαδὴ τοὺς λεγομένους καπετανέους, ἀλλὰ κατὰ τὴν ἀξίαν, καὶ ἀρετὴν τοῦ καθ’ ἑνὸς νὰ τὸν μεταχειρισθῶμεν, ἄνευ τινὸς φιλοπροσωπίας καὶ πάθους, ἔξω μόνον μένουν ἀμέτοχοι ἀπὸ ὅσα μυστικὰ θέλει ἐμπιστευθοῦν εἰς ἡμᾶς τοὺς ἰδίους διὰ τὸ κοινὸν ὤφελος, ὁμοίως τὰ τοιαῦτα μυστικὰ θέλει εἶναι ἀγνώριστα καὶ εἰς τὰ ἐδικἀ μας παιδία, ἀδελφούς, ἐξαδέλφους, ὁπόταν γνωρίζωμεν ὅτι δὲν εἶναι ἱκανοὶ νὰ τὰ φυλάξουν.
ΣΤον: Καθὼς μόνοι μας θέλει ἔχωμεν ὅλον τὸ βάρος τῆς πατρίδος μας διὰ τὴν καλὴν της κυβέρνησιν, ὁμοίως καὶ κάθε ἄλλην προσταγὴν ἀπὸ τὸ Γένος μας, θέλει τὴν δεχόμεθα, καὶ ἐνεργοῦμεν, ὡς χρέος μας ἀπαραίτητον, ἄνευ τινὸς δισταγμοῦ καὶ ἀντιστάσεως. Κατ’ αὐτὸν λοιπὸν τὸν τρόπον πάλιν ἡμεῖς οἱ ἴδιοι θέλει ἀνταποκρινώμεθα ἐκ μέρους ὅλης τῆς Σπάρτης μὲ τὸ γένος μας διὰ κάθε μερικὸν τῆς πατρίδος μας, ἤ καὶ γενικὸν τῆς Ἑλλάδος συμφέρον· ἔξω μόνον τὰς μικράς, καὶ μερικὰς ὑποθέσεις, καὶ διαφορὰς τῆς πατρίδος, καὶ τῶν γειτόνων, θέλει τὰς θεωρῇ καὶ τὰς διορθώνῃ ὁ ἴδιος ὁ ἡγεμών.
Ζον: Ἀγκαλὰ καὶ εἰς τὸ ὅλον κοινὸν γράμμα περὶ τῆς πατρίδος μας ὑποσχόμεθα νὰ φυλάξωμεν ἀπαρασάλευτα, ὅλα τὰ συμφωνηθέντα, μ’ ὅλον τοῦτο ὑποπτευόμενοι εἰς τὴν μικρότητα τοῦ νοὸς μερικῶν, καὶ εἰς τὰ ξεχωριστὰ πάθη ὁποῦ τοὺς κυριεύουν, καὶ κατασύρουν διὰ τοῦτο | ἐκρίναμεν συμφέρον καὶ ἀναγκαῖον διὰ τὴν ἀσφάλειαν καὶ δόξαν τῆς Πατρίδος μας καὶ διὰ ἐκπλήρωσιν τοῦ χρέους μας καὶ αὐτοπροαιρέτου ὅρκου πρὸς τὴν γονικὴν Πατρίδα, καὶ μητέρα ἡμῶν Ἑλλάδα, νὰ κάμωμεν τὴν παροῦσαν ξεχωριστὴν καὶ ἀδιαίρετον ὁμοψυχίαν τῶν τριῶν ἡμῶν οἰκογενειῶν διὰ χαλινὸν καὶ παιδείαν τῶν ἐνδεχομένων συμβεβηκότων.
Ηον: Ὅθεν ἐν ἑνὶ στόματι, μίᾳ ψυχῇ καὶ καρδίᾳ, μίᾳ συμπνοίᾳ καὶ ἀδιαιρέτῳ δεσμῷ ὑποσχόμεθα νὰ φυλάξωμεν τὰς ῥηθείσας συμφωνίας άνελειπεῖς καὶ ἀπαρασαλεύτους. Ἐὰν δὲ τινὰς ἀπὸ ἡμᾶς (τὸ ὁποῖον δὲν πιστεύομεν ποτέ) ἤθελε φθάσῃ εἰς τόσον βαθμὸν παρανομίας καὶ ἀσεβείας νὰ φανῇ παραβάτης καὶ ἐπίορκος τῶν τοιούτων ὠφελίμων πράξεων τῆς Πατρίδος μας, εκεῖνον τὸν παραδίδομεν πρῶτον εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος, δεύτερον εἰς τὰς ἀρὰς τῆς ἐδικῆς μας πατρίδος, τρίτον εἰς τοὺς δικαιοτάτους καὶ ἀπροσωπολήπτους νόμους τῆς κοινῆς ἡμῶν Πατρίδος Ἑλλάδος. Τὸ δὲ ὄνομα τῆς οἰκογενείας του νὰ μείνη αίωνίως ἄτιμον, ὑβρισμένον καὶ μισητὸν ἀπὸ ὅλην τὴν Πατρίδα καὶ Γένος. Διὸ γίνονται τέσσερα ὅμοια καὶ ἀπαράλλακτα γράμματα ὑπογεγραμμένα ἰδιοχείρως καὶ ἐσφραγισμένα μὲ τὰς ἰδίας μας σφραγίδας, ἀπὸ τὰ ὁποῖα τὸ ἓν κρατεῖ ὁ ἐνδοξότατος Πετρό(μ)πεης Μαυρομιχάλης, τὸ ἄλλο ὁ ἐνδοξότατος πρῴην Αντώ(μ)πεϊς Γληγοριανός, τὸ τρίτον ὁ εὐγενὴς καπετᾶν Παναγιώτης Τρουπάκης, τὸ δὲ τέταρτον ὁ κύριος Χριστόφορος Πεῥῤαιβὸς δι’ ἀπόδειξιν καὶ παράστησιν πρὸς τὸ Γένος μας, τὰ ὁποῖα αὐτὰ θἐλουν ἔχῃ ὅλον τὸ κῦρος καὶ τὴν ἰσχὺν ἀναμεταξὺ ἡμῶν καὶ ἔμπροσθεν τῶν άπροσωπολήπτων νόμων τοῦ γένους μας.
Κυτριαῖς: αη΄: Ὀκτωμβρίου 1819: θ.
(Τ.Σ.) Τουρκικὴ γραφὴ με το όνομα του Μαυρομιχάλη
Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης ομού με τὰ αδἐλφια μου βέβεόνω τὰ ανωθεν
((Τ.Σ.) ΚΙ Π/ΠΝΓΤ/ΤΡΠΚ
Καπεταν Παναγηοτης Τρουπάκης με τους εδηκους μου και υον μου βεβεονο το ανοθεν
(Τ.Σ.) ΚΑΠΔΑΝ/ΤΖΟΝΓΟΡΙΟ
Καβαληέρ Δημήτριος Γληγωράκης βεβεόνω τ’ άνοθεν
Μπὰς καπετάν Τζηγκουρηὸς Γληγοράκης βεβεονο με τ’ αδελφηα μου το ανοθε
|