|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Ἀγιος Πέτρος, [Ιούλιος]
Τμήμα σχεδίου εγγράφου που δεν φέρει υπογραφή και ημερομηνία. Συντάκτης του είναι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και, καθώς είναι γραμμένο στο νώτο εγγράφου που συντάχθηκε κατά τον μήνα Ιούλιο (βλ. σχετικό [427]), το τοποθετήσαμε ανάμεσα στα έγγραφα αυτού του μήνα χωρίς ακριβή ημερομηνία. Από το περιεχόμενό του φαίνεται ο τόπος σύνταξης: «κατηντήσαμεν νά πάσχωμεν διά νά συστήσωμεν στρατόπεδον εἰς τόν Ἅγιον Πέτρον, μέσα εἰς ἕνα πηγάδι». Στο έγγραφο ο Θεόδ. Κολοκοτρώνης επισημαίνει τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε να οργανώσει στρατόπεδα στην κεντρική Πελοπόννησο μετά τη διάλυση του στρατοπέδου στα Βέρβενα (βλ. λκαι Κ. Κοτσώνης, Ο Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, σ. 190 κ.εξ.). Στο παρόν ζητά επιμόνως να αποσταλούν στρατεύματα από «Κρανιδιώτας, Ἀργείους, Ναυπλιώτας καί ὅσους εἰς Ναύπλιον καί περί αὐτό Τριπολιτζώτες», ενέργεια που θα μπορούσε να σχετίζεται με την αποστολή του Δημήτριου Τζώκρη στα τέλη του μήνα με ένα σώμα από «ἱκανοὺς ἐντοπίους» (βλ. σχετικό [459]). Σε αυτή την περίπτωση η σύνταξη του εγγράφου τοποθετείται στο τελευταίο δεκαήμερο του Ιουλίου, με terminus ante quem την ημερομηνία αποστολής του σχετικού [427], τις 23 Ιουλίου.
|
|
Κείμενο
|
|
[…] καί οὕτως ἐχρειάζετο νέα στρατολογία. Ἀλλά ποῖον νά στρατολογήσω; Οἱ λειποτακτήσαντες ἅμα φθάνοντες εἰς τά χωρία των παρελάμβαναν τάς γυναίκας και πιαιδιά των, καί ἔτρεχαν μετ’ αὐτῶν εἰς τά βουνά καί τά δάση [[μέ ]] ἐκεῖ πού νά τόν εὕρη ἡ διαταγή μου; Ὥστε τοιούτω τρόπῳ διαλυομένου σήμερον ἐνός στρατοπέδου καί αὔριον ἄλλου καί λεηλατιζομένης [[ἐπαρ]] σήμερον μιᾶς ἐπαρχίας [[σήμερον]] καί [[ἄλλης]] αὔριον ἄλλης, κατηντήσαμεν νά πάσχωμεν διά νά συστήσωμεν στρατόπεδον εἰς τόν Ἅγιον Πέτρον, μέσα εἰς ἕνα πηγάδι, καί σήμερον καταμετρῶντας τούς συναγμένους ἐνταῦθα διά νά ἰδῶ ἄν συνήχθησαν ἱκανοί διά νά [[περα]] τοποθετηθῶμε τουλάχιστον εἰς ἕν μέρος ἀντίκρυ τοῦ ἐχθροῦ, βλέπω ἀπό τήν ἐπαρχίαν Μιστρᾶ μόλις [[χιλίους]] 700 καί τούς εὑρίσκω ὅλους ὅλους δύω χιλιάδας, συμπεριλαμβανομένων καί τῶν πολύ ὀλίγων Ἠπειρωτῶν [[ἀπό τούς ὁποίους πολλά ὀλίγοι ἔμειναν]] καθότι οἱ [[δέ]] λειποί εἰσῆλθον εἰς Ναύπλιον και αὐτοί αναγυρίσαντες καί οὕτω καθήμεθα +χαλῶντες+ τό ψωμί καί ἐνθαῤῥύνοντες τάς ἀδυνάτους ψυχάς νά [[μην]] κάθηνται πλησίον [[εὕρεν καί]] ὁ δέ ἐχθρός εὕρεν ἁρμοδιοτάτην εὐκαιρίαν τήν παρούσαν ἀδράνειαν μας, ἐθέρισε τόν κάμπον Εὐρουστίνης καίει καί θερίζει τόν κάμπον Καρύτενας, καί κύριος οἵδε καί διά ποῦ ἀλλοῦ θά κινηθῆ διά νά καταιχμαλωτίση καί τόν κόσμον. Τοιαῦτα ἐπέφερεν καί ἐπιφέρει ἀποτελέσματα ἡ παροῦσα μας ἀδράνεια. Ὅθεν ἄν τά ἄχρι τοῦδε παθήματα μᾶς ἔγιναν μαθήματα, ἄν θέλωμεν νά ἐμποδίσωμεν τόν λεηλατισμόν καί τούτων τῶν ὀλίγων μερῶν, καί μ’ ἕνα λόγον ἄν θέλωμεν νά μήν αἰχμαλωτισθῶσιν αἱ εἰς τά ὅρη καί δάση ἀθῶαι ψυχαί, ἄς ἀφήσωμεν τήν ἀδράνειαν, ἄς ζωσθῶμεν τήν δραστηριότηταν καί ἐνεργητικότηταν καί ἄς ἐκκινήσῃ καν’ τώρα μέ ὅλην τήν ταχύτητα ἡ Σ. Διοίκησις τά πολυάριθμα ἐν Ναυπλίῳ στρατεύματα, ὅσους Κρανιδιώτας, Ἀργείους, Ναυπλιώτας καί ὅσους εἰς Ναύπλιον καί περί αὐτό Τριπολιτζότες, ὁποῦ δυνάμει ἐκτελεστικῆς δυνάμεως μέρους αὐτῶν +κα...ους+ και ἄλλους. Νά ἐκκινήσω καί ἐγώ πολλάς χιλιάδας Πελοποννησίων καί οὔτω νά συγκροτήσομε στρατόπεδον ἱκανόν νά βλάψη οὐσιωδῶς τόν ἐχθρόν καί τήν πατρίδα νά ἀπαλλάξωμεν τοῦ κινδύνου, νά διατάξη τούς Καλαβρυτινούς καί Κορινθίους νά ἐκκινηθοῦν ὅλοι πανστρατιᾷ καί αυτοί ὅσον τάχους. Εἰς τούς λειποτάκτας στρατιῶτες νά μήν τούς συγχωρῆται ἡ εἰς Ναύπλιον εἴσοδος ὡς προέγραφον ἀλλ’ +εἰ...+ καί +ε...+ τοῦτο εἰσχωρῆ κατάχρησις καί ἐμβαίνουν κατά διαφόρους τρόπους [[γνώμας]], δηλαδή ἀφήνουν τά πράγματά των ἔξω καί εἰσέρχονται περιδιαβάσεως χάριν, καί ἀκολούθως τούς τά ἐμβάζουν ἄλλοι. Ἡ Σ. Διοίκησις ἄς λάβη τ’ ανάλογα μέτρα καί ἄς διορίσῃ εἰς τάς θύρας τοῦ φρουρίου πατριώτας ἐντίμους εὐυπολήπτους καί ἐφορῶντας τήν κοινήν ὠφέλειαν, οἱ ὁποῖοι νά συγχωρῶσι νά εἰσέρχωνται μόνον ἄν τινές ἔχουν ἄδειάν μου, καί ὅσοι εἶναι γνωστοί ὅτι δέν εἶναι στρατιῶτες. Ὅσοι δέ εἶναι στρατιῶτες μακάρι καί ἄς μήν εἶναι ὑπό τήν ὁδηγίαν τινός, ἤ καί ἄς μήν ἔρχονται ἀπό τό στρατόπεδον, αὐτοί νά διώχνονται μακρόθεν χωρίς να πλησιάζωσι διόλου εἰς τό φρούριον. Ἐκ τουναντίον ἄν τοῦτο δέν γίνεται, καί ἄν τά πολυάριθμα αὐτόσε στρατεύματα δέν ἐκκινοῦνται, ἄς μέ εἰδοποιήσῃ ἡ Σ. Διοίκησις διά νά λάβῃ ὁ κόσμος τά μέτρα του καί νά μήν ἐλπίζουν τόσα ἀθῶα πλάσματα ὅτι εὑρίσκεται στράτευμα, καί ὅταν ἔλθει αἰφνήδιος ὥρα καί γένουν θῦμα τῆς θηριωδίας τοῦ ἐχθροῦ. Ὅσον τό κατ’ ἐμέ ἐγώ ἔκαμα καί κάμνω τό χρέος μου καθά ἔχω δικαιώματα καί δέν μοῦ μένει ἔλεγχος συνειδήσεως, ἀλλά τί ὠφελήσω μόνος μου; Εἶχα καί τόν στρ. Κολιόπουλον συμβοηθών καί διορισμένον ἐπί κεφαλῆς τῶν Ἀρκαδίων, Φαναρίτων και ὀλίγων Καρυτινῶν κατά τό μέρος Καρύταινας ἀλλά ἀῤῥώστησε καί εὑρίσκεται ἄῤῥωστος καί αὐτός, ὅταν ἡ συνδρομή ὅλων ἐν γένει τῶν +Καστρινῶν+ καί τῆς Διοικήσεως μοῦ λείπεται ἀπό τάς ἐπαρχίας τάς μή λεηλατημένας καί μικρά χωρία ἔφυγον καί οἱ πρόκριτοι καί καπετάνιοι καί ἄλλοι ἦλθον αὐτόσε δι’ ἀσφάλειαν καί ἄλλοι ὑπῆγαν ἀλλοῦ καί ἄληνη στά παραθαλάσσια καί μοῦ λείπεται καί αὐτῶν ἡ συνδρομή. Ὅθεν καθώς προέγραφα ἄς ἐκδώση προκήρυξιν ἡ Σ. Διοίκησις ὅτι ὅσοι τοιοῦτοι δέν παρευρεθοῦν ἐντός δύω ἡμερῶν εἰς τά χωρία των διακηρύττονται ἄτιμοι, εἶναι καί ἀνάξιοι αιὠνίως παντός πολιτικοῦ καί στρατιωτικοῦ ὑπουργήματος καί θά κατακαίονται τά ὀσπήτιά των ἤ καί νά θανατώνωνται ἀφοῦ τούς πέρνωνται καί ὅτη ζωντανά καί ἄν ἔχουν […]
|