|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Καρνέσι (Άνω Κλειτορία), 18 Ιουλίου 1825
Επιστολή του Ανδρέα Ζαΐμη προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη με την οποία τον ενημερώνει ότι μετά τον χωρισμό του στα Λαγκάδια, αυτός μετακινήθηκε προς το Καρνέσι (σημ. Άνω Κλειτορία Αχαΐας) όπου βρίσκεται έως σήμερα. Στο Καρνέσι συνάντησε τον κύρ Σωτήριο Χαραλάμπη, ο οποίος τον πληροφόρησε σχετικά. Ο Α. Ζαΐμης τον ενημερώνει ακόμη ότι ο εχθρός έφτασε στο Βιδιάκι και το Σοποτό (Αροανία), αλλά στη συνέχεια «ὀπισοπόδησεν» και εγκατέλειψε πολλά από όσα είχε λεηλατήσει, αλλά πήρε μαζί του πολλούς αιχμαλώτους. Παρά τον φόβο των κατοίκων της επαρχίας Καλαβρύτων είχαν ήδη συγκεντρωθεί εκ νέου 1500 στρατιώτες, ενώ ο Ζαΐμης ζητούσε από τον «κύρ Σισίνη» (τον Γεώργιο) να σταλούν στρατιώτες από τις περιοχές Κάπελης και Γουβών της επαρχίας Γαστούνης. Τέλος ζητά πληροφορίες για τις κινήσεις των υπόλοιπων οπλαρχηγών της Πελοποννήσου και μεταφέρει τον φόβο του ότι το Μεσολόγγι κινδυνεύει, καθώς ο στόλος έως τις 15 Ιουλίου δεν είχε φτάσει στην πόλη. Μαζί με την παρούσα αποστέλλει συνημμένες επιστολές, προηγούμενων ημερομηνιών, που δεν μπορέσαμε να τις συσχετίσουμε, αλλά είναι πιθανό κάποιες από αυτές να σώζονται στο αρχείο. Ο Ανδρέας Ζαΐμης είχε συντάξει και μερικές ημέρες νωρίτερα επιστολή, στις 9 Ιουλίου, προς το Εκτελεστικό περιγράφοντας τις κινήσεις του από Μαγούλιανα προς Σοποτό αντίγραφο της οποίας έφτασε και στα χέρια των Κολοκοτρωναίων (βλ. σχετικό).
|
|
Κείμενο
|
|
Πρὸς τὸν ἐκλαμπρότατον γενικὸν ἀρχηγὸν κύριον Θεώδωρον Κολοκοτρώνην.
Μὲ τὴν ἀναχωρησίν μας ἀπὸ Λαγκάδια σωρὸς δυστυχιῶν καὶ κινδύνων μὲ ἐσυντρόφευσεν, καὶ ἐκ τούτου δὲν ἔλαβον καιρὸν νὰ σὲ γράψω, ἀγκαλὰ καὶ δὲν ἤξευρα ποῦ εὑρίσκεσαι. Χθὲ<ς> ἐλθὼν ἐδὼ εἰς Καρνέσι ὅπου ἀνταμώθην μὲ τὸν κύριον Σωτήριον, ἔμαθον ὅτι μ’ ἔγραψες, πῶς ἔφθασες εἰς τὰ Βέρβενα καὶ τὰ λοιπά, καὶ ὅτι αὐτὸ τὸ γράμμα ἔπεσεν εἰς χεῖρας τῆς αὐθεν<τ>ίας του, τὸ ἀνέγνωσε, καὶ τὸ διηύθυνεν εἰς ἐμέ, ἀλλὰ κακῆ τύχῃ δὲν μοῦ ἐδόθη. Σπεύδω νῦν νὰ σὲ εἰδοποιήσω ὅτι ὁ ἐχθρὸς ἐκτανθείς μὲ τὸ πῦρ ἕως τὸ Βιδ͜ιάκι τῆς Γαστούνης καὶ ἕως τὸ Σοποτὸν τῶν Καλαβρύτων, ὀπισοπόδησεν ἐπομένως μὲ ταχύτητα, ὥστε καθώς βεβαιοῦν ἄφησε καὶ πολλὰ ἀφ’ ὅσα ἤρπασεν, ἠχμαλώτισεν ἀρκετάς ψυχάς, καὶ ἐνέσπειρε τρόμον τοιοῦτον, ὥστε ἀποκαθίσταται τοῦτος ἀπὸ τὰ σπάνια ὁποῦ ἐφάνησαν εἰς τὸν κόσμον. Μ’ ὅλον τοῦτο πάλιν ἐνθαῤῥύνοντες καὶ βιάζοντες μέχρι τοῦδε ἐσυνάχθημεν ἕως χίλιοι πεντακόσιοι Καλαβρυτινοί, καὶ ὅλον ἕνα συνάζονται, ἔγραψα καὶ εἰς τὸν κὺρ Σισίνι μὲ ἔστειλε μέρος Καπελήσιων στρατιοτῶν, καὶ κατόπι ἀκολουθοῦν καὶ οἱ λοιποί, καὶ ὅλα τῆς Γούβας τὰ ἅρματα καὶ σήμερον αὔριον φθάνουν, ἐλπίζω ἂν μείνωμεν ἀπόλεμοι τέσσαρας πέντε ἡμέρας νὰ συναχθῶμεν [[τέσσαρας]] 2500 χιλιάδες καὶ νὰ τραβήσωμεν ἐμπρός· γράψετέ με λοιπὸν τὶ κάμνεται, πόσοι εἶσθε συναγμένοι, καὶ ἂν τῶν Μεσηνίων καὶ Λακαιδαιμονίων οἱ ὁπλοφόροι συνάζονται, ἂν εὐγῆκαν ὁ Γεναῖος καὶ ὁ Κανέλλος ἀπὸ Ναύπλιον, τὶ σχεδιάζεται καὶ τὶ κάμνει ὁ ἐχθρός, καὶ πᾶν ὅτι ἄλλο ἀναγκαῖον, διὰ νὰ ὁδηγηθῶ εἰς τὰ βήματά μου. Καταγίνεται καὶ ὁ κὺρ Δημητράκης Δελιγιάννης διὰ νὰ συνάξῃ τοὺς διασκορπισθέντας Καρυτινοὺς καὶ νὰ ἔλθῃ καὶ αὐτός, ὁ Θεὸς ἂς γίνῃ ἵλεως, καὶ ἂς ἐνισχύσῃ τοὺς δειλιάσαντας· νέον τὶ ὠφέλιμον δὲν ἠξεύρω, εἰμὴ ὅτι τὸ Μησολόγκιον κινδυνεύει, καὶ ἂν προφθάσουν τὰ ἑλληνικὰ πλοῖα λυτροῦται, τὰ ὁποῖα μέχρις τῆς 15 τοῦ ἐνεστῶτος δὲν εἶχον φθάσει. Ταῦτα.
1825, Ἰουλλίου 18, Καρνέσι
ὁ ἀδελφὸς
ἀνδρέας ζαήμης
[Πλαγίως:] Τὸν ἐκλαμπρότατον κύριον Δ. Ὑψηλάντην, ἂν αὐτοῦ εὑρίσκεται ἀσπάζομαι ἀδελφικῶς, ὁμοίως καὶ τοὺς λοιποὺς ὁπλαρχηγούς. Γράψετέ μου τὶ κάμνει ὁ Γιατράκος.
[Πλαγίως:] Τὰ συνοδευόμενα γράμματα εἶχαν φθάσει πρὸ ἡμερῶν εἰς χεῖρας μου, καὶ εἰς ἔλλειψιν μέσου δὲν σᾶς τὰ ἔστειλα.
[Ἐπὶ τοῦ νώτου:]
Α. Ζαήμης
1825
|