|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Αίγινα, 28 Δεκεμβρίου 1827
Επιστολή του Νικόλαου Σπηλιάδη προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη στην οποία αρχικά αναφέρεται στον τρόπο επικοινωνίας και στα προβλήματα που υπάρχουν με επιστολές που δεν φτάνουν στον προορισμό τους, γι’ αυτό επαναλαμβάνει το αίτημά του ο Θ. Κολοκοτρώνης να στέλνει δικό του άνθρωπο ως κομιστή της αλληλογραφίας (βλ. και έγγρ. [1027]). Στη συνέχεια μεταφέρει πληροφορίες για τις εξελίξεις στην εκστρατεία της Χίου, στη Δυτική Στερεά Ελλάδα, αλλά και στην αποτυχία του Νικόλαου Κριεζιώτη στο Τρίκερι (βλ. σχετικό [1048]). Αναφέρει ότι οι «εν Αθήναις εχθροί πεινούν», και ενημερώνει πως επίκειται η οργάνωση πολιορκίας της πόλης. Επιπλέον τον πληροφορεί πως οι πρόσοδοι των νησιών του Αιγαίου Πελάγους τέθηκαν σε δημοπρασία, ενώ οι Πελοποννήσιοι βουλευτές καθυστέρησαν τη δημοπρασία των προσόδων της Πελοποννήσου μέχρι την άφιξη του Ιω. Καποδίστρια (βλ. Χρ. Λούκος, Πρακτικά, σ. 277). Αναφέρεται, ακόμη, με υποτιμητικό τρόπο, στον Ρήγα Παλαμήδη. Φαίνεται ότι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, λόγω παλαιάς οικογενειακής σχέσης, υποστηρίζει, χωρίς μεγάλη θέρμη τον Ρήγα Παλαμήδη στις κοινοτικές αντιπαλότητες της επαρχίας Τριπολιτσάς (βλ. και σχετικό [1014]) και ο Σπηλιάδης εκφράζει τη συναίνεσή του με την αιτιολογία ότι, τελικά δεν αποτελεί κίνδυνο αφού «εἶναι σημερινός» και δεν γνωρίζει από άρματα.
|
|
Κείμενο
|
|
Σεβαστέ μου Πατριώτα!
Ἀποκρίνομαι εἰς τὸ γράμμα σας τῶν 13 τοῦ παρόντος Δεκεμβρίου. Ἀπὸ τὸν Τζιώκρην ἔλαβον ἕνα πλοῖκον γραμμάτων σας, ἔγκλειστον εἰς ἰδικὸν του γράμμα, καὶ σᾶς ἀπεκρίθην διὰ τοῦ ἰδίου. Ὅθεν ἴσως ἐπαράπεσεν ἡ ἀπόκρισίς μου, καὶ διὰ τοῦτο σᾶς ἔγραψα ἄλλοτε ὅτι ἦτον καλὸν νὰ στέλλετε πάντοτε ἄνθρωπόν σας διὰ νὰ μή χάνωνται τὰ γράμματα. Περὶ τῶν διατρεχόντων σᾶς γράφει ὁ Κόμης καὶ δὲν ἐπαναλαμβάνω τὰ ἴδια. Τὰ τῆς Χίου εὑρίσκονται εἰς τὸ αὐτὸ κείμενον. Ἐτελείωσαν ἔξωθεν οἱ δικοί μας μίαν ὑπόνομον καὶ ἐλπίζω νὰ κρημνίσουν ἓν μέρος τοῦ κάστρου, ὁ Κριζιώτης ἐδιαλύθη καὶ ἐπιστρέφει εἰς τὴν Σκόπελον δι’ ἔλλειψιν τροφῶν ὡς λέγουν, πλὴν θέλουν τινὲς ὅτι θὰ ἐπιστρέψει πάλιν ὀπίσω. Δὲν τὸ πιστεύω. Οἱ ἐν Ἀθήναις ἐχθροὶ πεινοῦν καὶ μελατᾶται νὰ σταλῶσι στρατεύματα εἰς πολιόρκησιν. Λάβετε τὸ ἔγκλειστον ἀπὸ τὴν Δυτικὴν Ἑλλάδα, ἐκεῖ θριαμβεύουν οἱ Ἕλληνες, ἐπῆραν τὸ Βασιλάδι, πολιώρκησαν τὸ Ἀνατολικόν, ἴσως δὲν σᾶς λανθάνουν τὰ τρέχοντα. Ὁ Σουλτάνος δείχνει τὴν αὐτὴν ἐπιμονήν, ὁ Κύριος νὰ ἀπαλύνῃ τὸν θυμὸν του. Αἱ πρόσοδοι τοῦ Αἰγαίου Πελάγους ἐκτέθησαν ὅλαι εἰς δημοπρασίαν, ἡ κυβέρνησις ἐζήτησεν καὶ προσόδους τῆς Πελοποννήσου, ἀλλὰ δὲν τὰς ἠξιώθη. Τὸ δικόν μας μέρος φοβούμενον τὰς καταχρήσεις δὲν τὰς ἐδώσαμεν, ἕως οὗ ἔλθει ὁ Κυβερνήτης. Περὶ τῆς Τριπολιτσᾶς δὲν ἔχω τὶ νὰ σᾶς εἴπω. Ἐγὼ σᾶς ἐθεώρησα πάντοτε καθώς ὁ ἴδιος γνωρίζετε καὶ καθὼς αἱ πράξεις μου τὸ ἀπέδειξαν, ἂν ὁ Ῥῆγας παρεκτρέπεται ἀπὸ τὸν δρόμον εὐθύτητος, λυποῦμαι, ἀλλὰ δὲν τὸν βλέπω καὶ ἐπικίνδυνον, εἶναι σημερινός, τ’ ἅρματα δὲν εἶναι δική του δουλειὰ καὶ ὁ ἴδιος τὸ ὁμολογεῖ, ἀλλὰ τὶ νὰ τὸν κάμετε καὶ αὐτόν. Τὸ κατ’ ἐμέ ἔκρινα χρέος μου ν’ ἀναφερθῶ εἰς τὸν Γ(ενικόν) Ἀρχηγὸν καὶ κρίνω καλὸν καὶ νόμιμον ὅ,τι ἀπεφάσισεν ἡ φρόνησίς σας. Τὸ 75 φύλον τῆς ἐφημερίδος τὸ λαμβάνετε ἀκολούθως, λάβετε τώρα τὰ ἔγκλειστα. Ὁ Ἀ. Λόντος ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Ῥούμελην, λέγει ὁ ἀδελφός του ὅτι διέβη ἐκεῖ καὶ δὲν ὑπῆγεν εἰς Βοστίτζαν, ἴσως δὲν ψεύδεται. Ἐζητήθη πρὸς τὴν κυβέρνησιν δι’ ἀναφορᾶς Ῥουμελιωτῶν τινῶν, καὶ ἡ ἀναφορὰ των διευθύνεται πρὸς τὸν Ἀρχιστράτηγον. Ἐζητήθη καὶ ὁ Κολέτης νὰ συνεκστρατεύσῃ μέ ἄλλους Ῥουμελιώτας εἰς Πολιτικά, καὶ ἠθελήσαμεν νὰ τὸν συνδράμωμεν εἰς τοῦτο, ἀλλὰ δὲν τοὺς ἐτύχομεν ἔως τώρα. Ἐν τοσούτῳ σᾶς προσκυνῶ.
Ἐν Αἰγίνῃ 28 Χβριου 1827
Ὁ συμπολίτης σας
Ν. Σπηλιάδης
[ἐπὶ τοῦ νώτου:]
1827
[πλαγίως:]
Σπηλιάδης
ἐγρ(άφη) 28 10βρίου Αἴγινα
ἐλ(ήφθη) 7 Ἰανουαρίου 1828 Καρ(ύταινα)
ἀπ(όκρισις) ἔγινε
|