|
Γλώσσα
|
|
Ελληνική
|
|
Τίτλος
|
|
Επιστολη Γεωργιου Σισινη προς Θεοδωρο Κολοκοτρωνη - αναφορικα με κινησεις Τουρκων απο την Πατρα για Μορια και Ρουμελη. Επιπλεον νεα για τα προσφατα γεγονοτα στην Κωνσταντινουπολη και την αντιδραση των Ρωσσων εισβαλοντας στην Βεσσαραβια με στρατευματα. Διαταγη Σουλτανου να καψουν τους Χριστιανου της Σμυρνης ομως αναβολη μετα την παρεμβαση των Κοχραν και λοιπων.
|
|
Τόπος σύνταξης
|
|
Χελιδόνι (Ὀλυμπίας)
|
|
Ημερομηνία σύνταξης
|
|
24/11/1827
|
|
Αριθμός Σελίδων
|
|
2
|
|
Διαστάσεις
|
|
198x289
|
|
Μορφολογικός Χαρακτηρισμός
|
|
Πρωτότυπο
|
|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Χελιδόνι, 24 Νοεμβρίου 1827
Επιστολή του Γεώργιου Σισίνη προς τον Γενικό Αρχηγό Θεόδωρο Κολοκοτρώνη με την οποία τον ενημερώνει για την αποχώρηση των εχθρικών δυνάμεων από την Πάτρα προς τα Μεσσηνιακά φρούρια. Στην περιοχή του Πύργου βρίσκεται ο «Πεκίραγας Γάλλος», ενώ ο [Δελή] Αχμέτ πασάς έμεινε στην Πάτρα με το σώμα των Αλβανών, με σκοπό να μεταβούν στη Στερεά Ελλάδα. Ο Σισίνης έλαβε γράμματα από τον Ιωάννη Καποδίστρια από το Παρίσι, τα οποία απέστειλε αμέσως προς την κυβέρνηση, με τα οποία ζητά να σταλεί ελληνικό πλοίο στην Κέρκυρα, τελευταίο σταθμό της διαδρομής του, ώστε «να έλθη στην Ελλάδα με ελληνικήν σημαίαν». Παράλληλα, σημειώνει πως από Ζάκυνθο υπάρχει η πληροφορία πως ο Ιω. Καποδίστριας είχε φτάσει ήδη στη Νάπολη της Ιταλίας. Ενημερώνει πως ο αρχιστράτηγος Richard Church στρατοπέδευσε στο Δραγαμέστο (σημ. Καραϊσκάκης Αιτωλοακαρνανίας) με 400 στρατιώτες, ενώ ο Χρύσανθος Σισίνης στο Τατάραλη (σημ. Ανθώνας Ηλείας). Στη συνέχεια ο Γ. Σισίνης διεκτραγωδεί την κατάσταση των κατοίκων της Γαστούνης, αναφέρει πως σε διάστημα 7 ετών χάθηκαν 10000 ψυχές, πως η Γαστούνη «ἐπυρπολήθη, ἐπολιορκήθη, ἐπολεμήθη, ἐσκοτώθη, αἰχμαλωτίσθη, ἐλαφυραγωγήθη», πως αυτή τη στιγμή οι κάτοικοί της πεινούν, πως δεν μπορεί πια να διαχειριστεί την κατάσταση και περιγράφει με δραματικό τρόπο την πείνα που βιώνουν οι γυναίκες των στρατιωτών, οι «γαγκρενιασμένοι καὶ δυστυχισμένοι» στρατιώτες, οι χήρες και τα ορφανά. Στη συνέχεια αναφέρεται σε πληροφορίες που φτάνουν από την Κωνσταντινούπολη για τους ξένους πρεσβευτές, αλλά και για την ενίσχυση των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμενων στις Παρίστριες Ηγεμονίες. Αναφέρει διαταγή εξόντωσης των χριστιανών της Σμύρνης, την οποία απέτρεψαν οι Μεγάλες Δυνάμεις, και παράλληλα πως ο Ταχήρ πασάς (ο Καπουδάν πασάς από το 1827, βλ. Σπ. Τρικούπης, Ιστορία, τ. 4, σ. 30, 135, 155) πλέει προς την Μάλτα, εγκαταλείποντας την υπηρεσία του προς τον Σουλτάνο –πληροφορία που ήταν ανακριβής. Τέλος, αναφέρεται και στον θάνατο του [Ιωάννη-Βαπτιστή] Πέτα, ο οποίος πληγώθηκε από ατύχημα, και ενώ μετέβη στα Επτάνησα για να θεραπευτεί, δεν του επέτρεψαν να αποβιβαστεί ούτε στη Ζάκυνθο ούτε στην Κεφαλλονιά και τον Κάλαμο, με αποτέλεσμα να μείνει αβοήθητος και να χάσει τη ζωή του στις 29 Οκτωβρίου στην Κεφαλλονιά. Από την πρώτη δημοσίευση του παρόντος έχει παραλειφθεί μεγάλο τμήμα του.
|
|
Παραπομπές
|
|
ΥΠΟΜΝ. Ι.Θ.Κ Σελ 575
Υπομνήματα, σ. 575-576
|
|
Συντάκτης
|
|
Σισίνης Γεώργιος
|
|
Αποδέκτης
|
|
Κολοκοτρώνης Θεόδωρος
|
|
Κείμενο
|
|
Ἐξοχώτατε Γεν. Ἀρχηγέ!
Οἱ ἐχθροὶ ἀπὸ Πάτρας ἐπέστρεψαν εἰς τὰ φρούρια τῆς Μεσσηνίας. Σήμερον εὑρίσκονται εἰς Πύργον. Ἀκούωμεν καὶ πόλεμον, τὶ εἶναι εἰσέτι δὲν ἐμάθαμεν. Εἰς τῷ ἐν Πύργῳ σῶμα εἶναι ὁ Πεκίραγας Γάλλος, ὁ Ἀχμέτ πασᾶς ἔμεινεν εἰς Πάτρας μὲ τοὺς ἐν αὐτῷ καὶ Ἀλβανοὺς νὰ ἀπεράσῃ εἰς Ῥούμελην.
Χθὲς ἔλαβον γράμματα ἀπὸ τὸν Κυβερνήτην ἐκ Παρησσίων τὰ ὁποῖα σήμερον ἔπεμψα εἰς τὴν Κυβέρνησιν, ἡ ἐξοχώτης του ζητᾶ πλοῖον ἐθνικὸν νὰ ὑπάγῃ εἰς Κέρκυρα καὶ ἐκεῖ ὁ αὐτάδελφὸς του Β. Καποδίστριας θέλει τὸ ὁδηγήσει εἰς ποῖον λιμένα νὰ ὑπάγῃ νὰ εὔρῃ τὴν ἐξοχώτητά του νὰ ἔμβῃ εἰς αὐτὸ καὶ νὰ ἔλθῃ εἰς τὴν Ἑλλάδα μὲ ἑλληνικὴν σημαίαν.
Ἂν ἡ ἐξοχώτης του γράφει ἀπὸ τὰ Παρρήσια, πλὴν ἀπὸ γράμματα τῆς Ζακύνθου σημαντικῶν ὑποκειμένων πληροφοροῦμαι ὅτι ἔφθασεν εἰς Νεάπολιν. Ὁ εἰς Ἀγγλίαν ἐλθὼν ῥωσσικὸς στόλος ὁ ἐκεῖ ῥωσσικὸς πρέσβυς τὸν ἤμυσιν ἔπεμψεν ἐδώ, τὸν δὲ ἐπέστρεψεν εἰς Ῥωσσίαν, εἰς τοῦτο ἐπειράχθη πολὺ ὁ αὐτοκράτωρ Νικόλαος καὶ τὸν στέλλει ὀπίσω. Ἔρχεται καὶ ἄλλη μοίρα ἀγγλικὴ καὶ μία φρεγάτα ἐξ αὐτῆς ἔφθασεν εἰς Μάλταν, ἡ αὐτὴ μοίρα φέρει καὶ στρατεύματα.
Ὁ ἀρχιστράτηγος ἀπὸ τὰς 20 τοῦ ἐνεστῶτος ἀπέρασεν εἰς Δραγαμέστον μὲ 400. Ὁ σκοπὸς του εἶναι ὅτι ἐκεῖ ὁποῦ εὑρίσκεται τὸ ἀρχιστρατηγεῖον ἐκεῖ δείχνει εἰς τὸν καθέναν ὅτι εἶναι καὶ πόλεμος. Ὁ Χρύσανθος ἐτοποθετήθη εἰς τοῦ Τατάραλη.
Ἡ δυστυχία τῆς Γαστούνης σᾶς εἶναι κατὰ πολλὰ γνωστή, ὅτι ἐπυρπολήθη, ἐπολιορκήθη, ἐπολεμήθη, ἐσκοτώθη, αἰχμαλωτίσθη, ἐλαφυραγωγήθη, καὶ λείπουν ὑπὲρ τὰς 10 χιλιάδας ψυχὰς εἰς ἑπτὰ χρόνων διάστημα. Ἡ μόνη της παρηγορία εἶναι νὰ προμηθευθῇ ἡ πεῖνα της, ὅτι μὲ ἀγραπήδια ζοῦν, καὶ αὐτὰ τώρα ἐτέλειωσαν, καὶ ἄρχησαν νὰ κόπτουν νὰ ἀλέθουν τὰ κότζαλα καὶ νὰ τρώγουν. Βλέπει τόσας συνεισφορὰς ὁποῦ ἔρχονται τῶν Ἑλλήνων εἰς Ναύπλιον καὶ Αἴγιναν, αὐτῆ δὲ τίποτες δὲν εἶδεν. Ἡ ἀπελπισία καὶ ἡ μεγάλη πεῖνα τοὺς βιάζει νὰ γίνουν κλέπται καὶ λησταί, κάμνω πρὸς αὐτοὺς τὸ χρέος μου, τοὺς ἐπαπειλῶ, τοὺς τάζω, τοὺς δίδω ἐλπίδας, τέλος πάντων βλέπων τὸ ῥιψοκίνδυνον ἔχω νὰ εἰπῶ τὸ «ἀθῶος εἰμὶ ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου» καὶ νὰ ἀναχωρήσω.
Οἱ προσκυνημένοι ἀντὶ νὰ βοηθηθοῦν βασανίζονται καὶ πολὺ ἐσκληρύνθησαν, καὶ ὁ Θεὸς βοηθός. Αἱ γυναῖκες τῶν στρατιωτῶν ἔρχονται καὶ μοῦ ζητοῦν ψωμί, ὅτι οἱ ἄνδρες των δὲν τοὺς ἄφησαν, ἔρχονται πληγωμένοι, γαγκρενιασμένοι καὶ δυστυχισμένοι, ἔρχονται αἱ χῆρες καὶ τὰ ὀρφανὰ γυμνὰ καὶ νενεκρωμένα ἀπὸ τὴν πεῖναν. Ἐγώ τὶ νὰ τοὺς κάμω, ἤ τὶ ἔχω νὰ τοὺς δώσω; |
Αὐτὰ ὅλα σὲ τὰ γράφω, διότι τόσα μεγάλα καὶ ἄπειρα δεινὰ κἀμμία ἄλλη ἐπαρχία δὲν ὑπέφερε ὡς αὐτή, καὶ ὡς ἀρκετὸς οἰκονομήσατε τὸ πράγμα.
Εἰς τὰς 8 τοῦ ἐνεστῶτος ἐλήφθη τὸ γράμμα σας σημειωμένον τῇ αῃ τούτου. Ἕως τώρα δὲν σᾶς ἀπεκρίθην ὅτι δὲν μὲ ἔτυχεν κᾀνένα συνάντημα. Ἤδη σᾶς γράφω ἐπίτηδες μὲ τὸν παρόντα, μὲ τὸν ὁποῖον περιμένω κάθε νέον καὶ ἀξιοπερίεργον νὰ μάθω.
Ὡς μανθάνω ὁ σουλτάνος ἐσκότωσεν τοὺς τρεῖς δραγομάνους Ἀγγλίας, Ῥωσσίας καὶ Γαλλίας. Τοὺς δὲ τρεῖς πρέσβεις ἐφυλάκωσεν εἰς τοὺς ἑπτὰ γουλάδες. 170 χιλιάδες Ῥῶσσοι μὲ τὸν μέγαν δοῦκαν Κωνσταντῖνον ἐμβῆκαν εἰς τὴν Βασαραβίαν, οἱ δὲ Τοῦρκοι ἐνδυναμώνουν τὴν Βλαχομπογδανίαν. Δὲν ἠξεύρω διὰ ποῖαν αἰτίαν 60 χιλιάδες Ἀουστριακοὶ ἐμβῆκαν εἰς τὴν Σερβίαν;
Ὁ σουλτάνος ἔγραψεν εἰς Σμύρνην νὰ φονεύσουν ὅλους τοὺς χριστιανοὺς κάθε φυλῆς. Οἱ ναύαρχοι ὅμως ἐπρόλαβαν αὐτὴν τὴν τραγικὴν θυσίαν, οἵτινες ὡς πληροφοροῦμαι ἔχουν συμβούλιον πολεμικὸν εἰς τὴν Μῆλον. Ἐπῆγεν ἐκεῖ καὶ ὁ Κόχραν, ἴσως κτυπήσουν κᾀνένα μέγα μέρος καὶ ἄμποτες νὰ τῷ ἐβλέπαμεν ὅσον ὀγλήγωρα.
Ὁ Ταὴρ πασᾶς καπετὰν πασᾶς ἀνεχώρησεν μὲ ἕν κορβέτον διὰ Μάλταν, μὴ θέλων πλέον νὰ εἶναι εἰς δούλευσιν τοῦ σουλτάνου. Αὐτὸς εἶναι Σκονδριανὸς ἀναθρεμένος εἰς τὴν Εὐρώπην καὶ πολύγλωσσος.
Σᾶς εἶναι γνωστὸν ἴσως ὁποῦ ταῖς ἀπερασμέναις ἠκολούθησαν ἕνα μάγκανον εἰς τὸ Κατάκωλον, ὅταν ἦτον ὁ Πέτας ἐκεῖ. Αὐτὸς ἐξ ἀπροσεξίας τοῦ ὑπηρέτου του ἐπληγώθη, ἐπῆγεν εἰς Ζάκυνθον νὰ ἰατρευθῇ δὲν τὸν ἐδέχθησαν, ἐπῆγεν εἰς Κεφαληνίαν ὁμοίως, ἐπῆγεν εἰς Κάλαμον καὶ ἐκεῖ ὁμοίως. Ἤδη δὲ ἔμαθον ὅτι εἰς τὰς 29 παύσαντος ἐπλήρωσε τὸ κοινὸν χρέος εἰς Κεφαληνίαν, τοῦ ὁποίου ὁ θάνατος πολλὰ μὲ ἐλύπησε, καθὼς ἦτον ὅλος ἀδελφὸς καὶ φίλος εἰλικρινής καὶ μονάκριβος τοῦ ὀσπητίου του. Φαίνεται τὸ ἐσπέρας νὰ τοῦ ἦλθεν ἕνας κόληκας ὡς γράφουν καὶ τὸ πρωΐ ἐτελείωσεν. Μένω.
Χελιδώνι τῇ 24 9βρίου 1827
Εἰς ὁρισμούς σας
γεώργιος σισίνης
[ἐπὶ τοῦ νώτου:]
Γεώργιος Σισίνης
ἐγράφ. 24 9βρίου Χελιδώνι
ἐλήφ. 26 τοῦ ἰδίου Καρύταινα
[Ἐπιγραφὴ διεύθυνσης:]
Πρὸς τὸν ἐξοχώτατον Γεν. ἀρχηγὸν κύριον Θ. Κολοκοτρώνην
Εἰς Καρύταινα
|