|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Φρουτζάλα, 17 Νοεμβρίου 1827
Επιστολή του Νικήτα Σταματελόπουλου προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη με την οποία αναφέρεται σε ένα γράμμα του «παπά μας», το οποίο μόλις έλαβε και κοινοποιεί αμέσως. Δεν ανιχνεύσαμε το πρόσωπο του «παπά» και δεν φαίνεται αν πρόκειται για πραγματικό ιερωμένο ή για συνθηματικό παρωνύμιο. Η επιστολή του εν λόγω προσώπου έχει εντυπωσιάσει τον Νικηταρά, ο οποίος τη θεωρεί αλαζονική και επικίνδυνη και ζητά από τον Γενικό Αρχηγό οδηγίες για το πώς να φερθεί: «χρειάζεται μερεμέτι» γράφει και εννοεί «διόρθωση». Κατά πάσα πιθανότητα εννοεί τιμωρία. Αναφέρεται ακόμη στην υπόθεση του Μιστρά, πιθανόν στο ζήτημα που είχε και τους προηγούμενους μήνες απασχολήσει τον Νικηταρά με τη συγκομιδή της σοδειάς από ανθρώπους των Γιατράκων και είχε ως αποτέλεσμα τη φυγή από το στρατόπεδό του μιστριωτών στρατιωτών (βλ. σχετικά [1009], [1017]). Ο Νικ. Σταματελόπουλος, επειδή θα αναχωρήσει από τη Μεσσηνία, ζητά να του δοθεί αποδεικτικό για τη διάρκεια που βρισκόταν στο στρατόπεδο, για να επικυρώσει στην αρμόδια επιτροπή τους λογαριασμούς του. Σε προσθήκη μετά την υπογραφή του στέλνει συλλυπητήρια για τον θάνατο της «μακαρίτισσας», που ασφαλώς πρόκειται για τη μητέρα του Ζαμπία Κολοκοτρώνη, για την οποία δεν γνωρίζαμε από αλλού τη χρονολογία θανάτου της (βλ. Κούλα Ξηραδάκη, Οι Γυναίκες του ’21, σ. 196). Αναφέρεται αναλυτικά στη συγκέντρωση της δεκάτης του λαδιού, την οποία είχε διαταχθεί να διενεργήσει (βλ. σχετικά [1029], [1030]). Επισημαίνει ότι κάποιος Τζέκερης είχε κάνει ζάπ(τ)ι (: είχε ιδιοποιηθεί) το λάδι του «Ἁγίου Ἡλιὸς» Καλαμάτας (της μονής Προφήτη Ηλία). Τέλος, αναφέρεται και στην Πολιανή και σε άλλα «σεμπρίτικα» χωριά (σπουδαία πληροφορία για τις καλλιεργητικές σχέσεις στην περιοχή), τα οποία επιμένουν να αποδώσουν το ποσό που έδιναν και παλαιότερα και να μην χαλάσουν το αντέτι (: έθιμο). Η ανάγνωση της ημερομηνίας του εγγράφου είναι δυσχερής λόγω διόρθωσης του γραφέα, με πιθανότερη εκδοχή, αν διαβαστεί και συνδυαστικά με τους ακροβολισμούς του Κόχραν στην Κορώνη (βλ. σχετικό [1030]), να πρόκειται για την 17 Νοεμβρίου.
|
|
Κείμενο
|
|
Θεῖε μου
Καὶ προχθὲς μὲ πεζὸν πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον ὁποῦ ἐξαπόστελνον σᾶς ἔγραφον τὰ ἐδῶ. Ἤδη δὲ σᾶς ξαναγράφω καὶ σᾶς περικλείω ἓν γράμμα τοῦ παπά μας, τὸ ὁποῖον ταύτην τὴν ὅραν ἔλαβον. Θεωρεῖτε λοιπὸν τὴν φαντασίαν καὶ τὸ ὕφος του ὁποῦ μοῦ γράφει, διὰ τὸ ὁποῖον σᾶς περικλείω ἵνα ἀποφασίσεται ὅ,τι γνωρίζετε, διότι ὁ κόσμος ἐτρελάθη, θεῖε μου, ἀπὸ ἀλόκοτον φαντασίαν, καὶ διὰ τοῦτο χρειάζεται μερεμέτη. Ἐγὼ, ἀποφάσισον εἰς τὸ νὰ ἀπεράσω εἰς τὰ ἐκεῖ πρῶτον ἵνα καθ ἡσυχάσω τὲς μεταξύ των διαφονοίες καὶ συνεχεῖς φόνους ὁποῦ ἀκολουθοῦν, δεύτερον, ἵσως τελειοθῆ καὶ ἡ ὑπόθεσις τοῦ Μιστρὸς ὁποῦ ἐλπίζω, ὡς ἀναγκαιοτάτη μου, ὅθεν λοιπὸν σᾶς τὰ κάμνω γνωστὰ ταῦτα, ἵνα τὰ βάλλητε εἰς πράξιν.
Πρὸς τούτοις παρακαλεῖσθε ἵνα μοῦ σταλθῇ τὸ ἀποδεικτικόν μου, ἀπὸ τὸν καιρὸν ὁποῦ μὲ διατάξετε ἀπ’ Ἄ<ρ>γος, καὶ ἦλθον ἐνταῦθα συσταίνων τὸ στρατόπεδον τῆς Μεσσηνίας. Ἡ ποσότις τῶν στρατιωτῶν εἶναι τριακόσιοι ξένοι, οἱ δὲ διακόσιοι ἔφυγον εἰς τὰ τέλη 7βρίου, οἱ ἑκατὸν μένουν ἕως τώρα, διὸ τὸ περιμένω ἄφευκτα, ἵνα στείλω νὰ ἐπικυρώσω τοὺς λογαριασμοὺς μου, περὶ τῶν ὁποίων ἐσυστήθη ἐπιτροπὴ ἵνα θεωρήσῃ λογαριασμοὺς νέους. Οἱ κανονιοβολισμοὶ προχθὲς δέν ἦτον τίποτες παρὰ ἀκροβολισμοὶ τοῦ Κόχραν. Ἕτερα νεότερα κατὰ τὸ παρὸν δέν ἔχω εἰς τὸ νὰ σᾶς εἰδεάσω, εἰμὴ περιμένω ἀνυπομόνως τὴν ποίαν ἐκτέλεσιν θέλετε κάμῃ περὶ τοῦ παπᾶ, καθώς καὶ τὸ τακτικὸν ἀποδεικτικὸν μου, ἐν τοσοῦτῳ δὲ ἀναπροσκυνῶντας σας μένω μὲ τὸ προσῆκον σέβας.
ἐκ τοῦ Φρουτζάλα
Τῇ 17 9βρίου 1827
ὁ ἀνεψιὸς σας
Νικήτας Σταματελόπουλος
Τοιαύτην τὴν στιγμὴν ἔλαβον καὶ ἕτερον γράμμα σας, εἰς τὸ ὁποῖον εἶδον μὲ λείπην τῆς ψυχῆς μου τὸν θάνατον τῆς μακαρίτησας· ὅθεν ζωὴ εἰς ἐλόγου σας καὶ ὑπομονή. Λάδι κατόπιν σᾶς στέλνω, τὲς ψάθες, δέν ἔχομεν ζῶα, καὶ νὰ ἰδῶμεν. Πλὴν εἶναι ἀνάγκη νὰ γράψητε τοῦ Τζέκερη νὰ σᾶς στείλῃ ὅσον λάδι χρειάζεσθε, διότι τὸ ἔκαμεν ζάπ<τ>ι τοῦ | Ἁγίου Ἡλιὸς τὸ λάδι, τὸ ὁποῖον ἐμπορεῖ νὰ κάμνῃ ἑκατὸ βαρέλιαις [[λάδι]]. Ἐγώ διὰ νὰ τὸν εὐγάλω γνωρίζεις τὴν αἰτίαν ὁποῦ δέν ἠμπορῶ νὰ τὸ κάμω, διὰ τοῦτο εἰδέασὲ τον εἰς τὸ νὰ σοῦ στείλῃ εἴκοσι βαρέλαις, εἰδὲ ἀλλέως τὰ ἐδῶ λιτριβιὰ κοντέβουν νὰ τελειώσουν, καὶ θὰ ἐρθοῦμεν ἵσα ἵσα μὲ όλίγα ἔξοδά μας. Περὶ δὲ τῆς Πολιανῆς καὶ ἄλλων χωρίων τῶν σεμπρίτικων, χθὲς ὠμίλησον μὲ αὐτοὺς διὰ νὰ τὸ ἀποκόψωμεν, καὶ μὲ ἔδωσαν ἑπτακόσια γρόσια, ὡς τὸ παλαιὸν ὁποῦ ἔδιδαν παρακαλῶντες μας μὲ ὅλους τοὺς τρόπους, ἰ δὲ ἐπιμένουν νὰ τάς ἀφήσουν νὰ χαθῶσιν καὶ τὸ ἀντέτη ὅπου ἔδιδαν νὰ μὴν τὸ χαλάσουν, μ’ ὅλον τοῦτο ἐγὼ ἐπιμένω καὶ νὰ ἰδῶ. Τέλος πάντων ἀπὸ τὸν ἐλαιῶνα ἀφοῦ ἐχάσαμεν τῆς Καλαμάτας καὶ τοῦ Ἁγίου Ἡλιός, τίποτες δέν θὰ πάρομεν, μένω.
ὁ ἴδιος
Νικίτας Σταματελόπουλος
[Ἐπιγραφὴ διεύθυνσης:]
Νικήτας Σταματελόπουλος
Νοεμβρίου 11 Φρουντζάλα
|