|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Αίγινα, 20 Σεπτεμβρίου 1827
Επιστολή του Νικόλαου Σπηλιάδη προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη με την οποία αναφέρεται σε πληθώρα θεμάτων. Καταρχήν σημειώνει πως του στέλνει εφημερίδες και με επόμενη αποστολή θα ακολουθήσουν και άλλες. Αναφέρεται στην επικοινωνία των δύο αρχιναυάρχων, του Edward Codrington και του de Rigny, με τον επικεφαλής του αιγυπτιακού στόλου στο Νεόκαστρο, όπου και τον παρεμπόδισαν να εκπλεύσει για το Αιγαίο (βλ. και Ακαδημία Αθηνών, Ημερολόγιο, σ. 612). Μεταφέρει φήμες πως ο Σουλτάνος είναι έτοιμος να αποδεχθεί την ανακωχή με τους Έλληνες. Αναφέρεται ακόμη στην Πελοπόννησο, από όπου περιμένουν ασφαλείς ειδήσεις σχετικά με την απόσυρση των εχθρικών δυνάμεων στα φρούρια. Ακόμη, μεταφέρει μυστικές πληροφορίες για τη δράση των Αλβανών στην Ήπειρο και την επικοινωνία τους με τον Βιάρο Καποδίστρια. Επισημαίνει πως αυτά όλα συζητήθηκαν σε μυστική συνεδρίαση της Βουλής και σημειώνει εμφατικά: «τοῦτο εἶναι πολὺ μυστικόν, καὶ μυστικὸν γνωρίζοντές το, ὁδηγηθῆτε εἰς τὰ πολεμικά σας ἐπιχειρήματα». Τέλος, ακολουθεί εκτενής αναφορά στις κακές σχέσεις του αρχιστράτηγου Richard Church με την Αντικυβερνητική Επιτροπή και την προσπάθεια της Βουλής για ειρήνευση. Ωστόσο, κατηγορεί την Αντικυβερνητική Επιτροπή για τις προθέσεις της και προβάλλει έναν σχεδιασμό της για την αποστολή του Ανδρέα Ζαΐμη και του Κανέλλου Δεληγιάννη στην πολιορκία της Πάτρας, στη Μεσσηνία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και στην Τριπολιτσά του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, μαζί με τον Γενναίο και τον Πλαπούτα. Με βάση το παρόν, τον σχεδιασμό αυτό εμπόδισε ο ίδιος ο Σπηλιάδης «διατεινόμενος ὅτι ἤθελαν ν’ ἀνάψουν τὸν ἐμφύλιον πόλεμον εἰς τὴν Πελοπόννησον». Τέλος, ενημερώνει τον παραλήπτη πως προωθήθηκε η αναφορά των Μεσσήνιων (βλ. σχετικό) στη Βουλή και λήφθηκε απόφαση να αποσταλούν πολεμοφόδια και τρόφιμα στην περιοχή. Στα Υπομνήματα δημοσιεύτηκε τμηματικά, καθώς παραλείπονται η αρχή και το τέλος του.
|
|
Κείμενο
|
|
Σεβαστὲ πατριώτα!
Καὶ προλαβόντως σᾶς ἔγραψα διὰ τοῦ κόμητος Μεταξᾶ καὶ σᾶς περιέκλεισα τὰς ἐφημερίδας. Ἰδοὺ σᾶς περικλείω καὶ τώρα τὰς ὅσας ἐξεδόθησαν ἄχρι τοῦδε· Ἑπομένως θὰ σᾶς στέλλω καὶ τὰς ἐκδιδομένας ἀπὸ καιρὸν εἰς καιρὸν ὁσάκις εὑρίσκω εὐκαιρίαν. Προλαβόντως ἐπληροφορήθημεν ὅτι οἱ ἀρχιναύαρχοι τῶν δύω Δυνάμεων ὄχι μόνον ἐμπόδισαν τὸ Αἰγύπτιον στόλον νὰ ἐκπλεύσῃ κατὰ τῶν ναυτικῶν μας νήσων, ἀλλὰ καὶ ἔστειλαν δύω φρεγάτας νὰ ὁμιλήσουν τὸν Ἰμπραΐμην καὶ νὰ τὸν πείσουν εἰς τὸ νὰ παραλάβῃ τὰ στρατεύματὰ του καὶ νὰ ἀναχωρήσῃ. Ἐλπίζεται δὲ νὰ μὴν ἀποτύχουν κατὰ τοῦτο, ὄχι μόνον διότι ὁ Ἰμπραΐμης δὲν ἠμπορεῖ νὰ τελεσφορήσῃ ἀφ’ οὗ τὸν λείψει κάθε συγκοινωνία μὲ τὴν Αἴγυπτον, ἀλλὰ καὶ διότι νομίζεται ν’ ἀποκατασταθῇ ὁ Μεμεταλῆς ἀνεξάρτητος ἡγεμών, ὅτε κατὰ τοὺς πολιτικούς μας τοῦτο δὲν λογίζεται ἀδύνατον καὶ μάλιστα γνωρίζεται συμφέρον εἰς τὴν ἀνθρωπότητα καὶ τὰ συμφέροντα τῆς Εὐρώπης. Ὅθεν ἀνυπομόνως περιμένομεν πληροφορίας διὰ τὸ ἀποβησόμενον. Προχθές ἔφθασεν ἀπὸ Σύραν ἓν ἀντίγραφον τοῦ σουλτάνου πρὸς τοὺς μεγιστάνας του, ἀπὸ τὸ ὁποῖον συνάγεται, ὅτι θέλει ἐνδώσει εἰς τὸν συμβιβασμόν μὲ τοὺς Ἕλληνας. Οἱ πολιτικοὶ μας τὸ εὑρίσκουσι καὶ τοῦτο σχεδὸν ἀναπόφευκτον, συλλογιζόμενοι ὅτι ὁ κὺρ Σουλτάνος δὲν ἠμπορεῖ νὰ κάμῃ ἀλλιῶς πως. Ἀπὸ τὴν Πελοπόννησον προσμένομεν κεχηνότες εἰδήσεις, ὁπωσοῦν βεβαίας διὰ τὴν ἀναχώρησιν τῶν Τούρκων εἰς τὰ φρούρια, διότι ἀκούομεν πολλὰς εἰδήσεις, ἀδεσπότους ὅμως, διὰ τὴν κατὰ τοῦτο ἑτοιμασίαν αὐτῶν. Γράμματα ἐξ Ἰωαννίνων μᾶς πληροφοροῦν μερικῶς ὅτι οἱ Ἀλβανοὶ κτυποῦσιν τὰ στρατεύματα τοῦ Κ͜ιουταχῆ, καὶ τοῦτο δὲν μᾶς φαίνεται ἀπείθανον, ἐπειδὴ κατ’ αὐτὰς ἐπαῤῥουσιάσθη ὁ γραμματεὺς τῶν Ἐξωτερικῶν εἰς μυστικὴν συνέλευσιν τῆς Βουλῆς καὶ μᾶς ἀνέγνωσε γράμμα τοῦ Β. Καπποδίστρια, ὅστις ἀναγγέλει εἰς τὴν Κυβέρνησιν, ὅτι οἱ προὔχοντες τῶν Ἀλβανῶν ζητοῦν καὶ θέλουσι νὰ ἔμβουν εἰς σχέσεις μὲ τὴν Ἑλλάδα, καὶ νὰ μᾶς κάμουν προβλήματα. Περὶ τούτου ἡ Κυβέρνησις συμβουλεύει τὴν Βουλὴν, καὶ αὕτη ἀπεκρίθη ὅτι νὰ γράψῃ ὁ γραμματεὺς | τῶν Ἐξωτερικῶν πρὸς τὸν Βιαρέτον, διὰ νὰ τοὺς ἐρωτήσῃ τὸ τὶ ζητοῦν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ ν’ ἀναφέρῃ πρὸς τὴν Κυβέρνησιν (τοῦτο εἶναι πολὺ μυστικόν, καὶ μυστικὸν γνωρίζοντές το, ὁδηγηθῆτε εἰς τὰ πολεμικά σας ἐπιχειρήματα). Ἀφ’οὗ οἱ φίλοι ἐπρόβαλον εἰς τὴν Βουλὴν νὰ στήλῃ ἐπιτροπὴν πρὸς τὴν Κυβέρνησιν, διὰ νὰ ὁμιλήσῃ περὶ τοῦ σχεδίου ἀφορῶντος τὴν εἰρηνοποίησιν αὐτῆς μὲ τὸν ἀρχιστράτηγον, καὶ περὶ τῶν πραγμάτων τῆς Πελοποννήσου, βλέπων ὅτι ἔπρεπεν νὰ συγκατανεύσωμεν καὶ ἡμεῖς εἰς τὰ φαινόμενα σωτηριώδη καὶ νόμιμα, εἶπον νὰ σταλῇ πρὸς τὴν Κυβέρνησιν ἡ ἐπιτροπὴ νὰ κάμῃ σχέδιον νὰ λάβῃ ἐγγράφως τὰ προβλήματα ὁποῦ σᾶς κάμει ἀπερχομένη πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον, καὶ νὰ καθυποβάλῃ εἰς τὴν ἔγκρισιν τῆς Βουλῆς, καὶ ἀφ’ οὗ ἐγκριθοῦν τότε νὰ ἐπικυρωθοῦν καὶ παρ’ αὐτῆς, καὶ τότε νὰ ἀπέλθῃ ἡ ἐπιτροπὴ πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον. Λοιπὸν ἐπέστρεψεν ἡ ἐπιτροπὴ ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν καὶ ἔφερεν ἐγγράφως τὸ σχέδιον. Ἀλλὰ τὶ διελάμβανε τοῦτο; Πρὸς τοῖς ἄλλοις, νὰ ὁμιλήσῃ ἡ ἐπιτροπὴ πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον διὰ τὴν μεταῤῥύθμισιν τῶν ἐκστρατειῶν τῆς Πελοποννήσου. Κατὰ ποίας ὁδηγίας δὲ νὰ κανονίσῃ τὴν μεταρρύθμισιν τὸ σχέδιον δὲν διελάμβανε παντάπασιν, εἰς τρόπον ὅτι ἔμενε νὰ λάβῃ ὁδηγίας μυστικὰς ἀπὸ τοὺς ἀρίστους μας, οἱ ὁποῖοι εἶχον σκοπὸν νὰ ἐκστρατεύσουν. Ὅθεν λαβών τὸν λόγον ἐκαταπολέμησα τὴν μυστικότητα τῆς θρυλουμένης μεταρρυθμίσεως εἰς τρόπον ὥστε τοὺς ἐχάλασα τὸ σχέδιον διατεινόμενος ὅτι ἤθελαν ν’ ἀνάψουν τὸν ἐμφύλιον πόλεμον εἰς τὴν Πελοπόννησον, καὶ οὕτω δὲν ἐστάλη ἡ ἐπιτροπὴ ἕως σήμερον, ἄλλ’ οὔτε θέλει σταλῇ ἐφεξῆς. Οἱ κύριοι εἶχον σκοπὸν μὲ τὴν δύναμιν τῆς Βουλῆς καὶ τῆς Κυβερνήσεως νὰ ὑποχρεώσουν τὸν ἀρχιστράτηγον νὰ διορίσῃ εἰς τὴν πολιορκίαν τῆς Πάτρας τὸν Ζαΐμην καὶ τὸν Κανέλον μὲ τοὺς σὺν αὐτοῖς καὶ εἰς τὴν Μεσσηνίαν τὸν Μπέην. Τὴν δ’ ἐξοχότητὰ σας μὲ τὸν Νικήτα, Πλαπούτα καὶ Γενναῖον εἰς Τριπολιτσάν, ἀλλὰ δὲν ἐπέτυχον τοῦ σκοποῦ των. Ὁ Μπέης μ’ ὅλον τοῦτο ἀνεχώρησε πρὸς ἡμερῶν διὰ τὴν Σπάρτην, διορισθείς ἀπὸ τὸν ἀρχιστράτηγον νὰ ἐκστρατεύσῃ μόνον μὲ Σπαρτιάτας καὶ ὄχι μὲ Πελοποννησίους. Ἀφ’ οὗ ἀπηλπίσθηκαν ἀπὸ τοῦτο ἤρχισαν νὰ καταβοοῦν ἐναντίον σας λέγοντες ὅτι κάμνετε καταχρήσεις. Ἐν ταυτῷ παρέστησαν καὶ ἀναφορὰν τῶν περὶ τὴν Βοστίτζαν οἱ ὁποῖοι δὲν θέλουν ἀρχηγὸν ἐκεῖ τὸν Κολιόπουλον. Ἀλλ’ ἐγὼ διετάθην ὅτι τοιαῦται ἀναφοραὶ εἶναι πλασταί. Ὁ δὲ Κολιόπουλος εἶναι | ἀναγκαῖος ἐκεῖ διὰ τοὺς Τούρκους. Ὥστε φαίνεται ὅτι ἐσιώπησαν κατὰ τὸ παρόν. Πλὴν μὲ κακοφαίνεται ἀκούοντα ὅτι ὑπάρχει διχόνοια μεταξὺ Γεναίου καὶ Κολιόπουλου, καὶ τοῦτο μᾶς βλάπτει γενικῶς τε καὶ μερικῶς, ὅθεν ἡ φρόνησίς σας ἂς τὰ ἐξομαλίσῃ διὰ νὰ μὴ χαίρονται οἱ ἀπειρόκαλοι. Ὁ κόμης Μεταξᾶς μ’ ἔστειλε τὴν πρὸς τὴν Βουλὴν ἀναφοράν σας μὲ τὸ ἀντίγραφον τῆς ἀναφορᾶς τῶν Μεσσηνίων, καὶ ἀπεφασίσθη νὰ στείλουν εἰς τὴν Μεσηνίαν τροφὰς καὶ πολεμεφόδια. Εὔχομαι νὰ μὴν ἀκολουθήσῃ καὶ κατὰ τοῦτο ἀντενέργεια. Περὶ τῆς φιλτάτης μου Τριπολιτσᾶς προσμένω ἀνυπομόνως νὰ μάθω ὅτι τὴν πολιωρκήσατε. Ὁ Κουντουριώτης ἐπροσκλήθη ἐδὼ καὶ περιμένεται. Οἱ ἀντιπρόσωποι τῶν Σπετζῶν ἀκόμη δὲν ἦλθον. Οἱ λοιποὶ νησιῶτες φαίνονται σύμφωνοι μεθ’ ἡμῶν. Κατ’ αὐτὰς ἦλθον ὁ Γιαννούλης Καραμάνος καὶ ὁ Ἅγιος Βρεσθένης. Περὶ τοῦ Καποδίστρια μανθάνομεν ὅτι μέλλει νὰ ἔλθῃ περὶ τὰ μέσα τοῦ Ὀκτωβρίου. Τὸν ἐπερίμενον εἰς Λιβόρνον νὰ ἰμβαρκαρισθῇ, λέγοντες πολλὰ περὶ τούτου, πλὴν ὅλα ἀβέβαια. Ὁ κόμης ἀκόμη εὑρίσκεται εἰς τὸν Πόρον. Τὸν προσμέν[ομεν] ἡμέραν παρ’ ἡμέραν ἐδὼ καὶ ἔχομεν ἀνάγκην ἀπὸ τὴν ὁδηγίαν του. Σήμερον ἠκούσαμεν ὅτι οἱ Ἐγγλέζοι ἐκτύπησαν τοὺς Τούρκους εἰς τὸ Νεόκαστρον. Ἂν ἔγεινε τοῦτο, τετέλεσται. Νεώτερον δὲν ἔχω νὰ σᾶς εἴπω καὶ ἐν τοσούτῳ σᾶς προσκυνῶ καὶ μένω.
Ἐν Αἰγίνη 20 Σεπτεμβρίου 1827
Ὁ συμπολίτης σας
Ν. Σπηλιάδης
Τὸν ἀδελφὸν Κόκκαλην ἀκριβασπάζομαι
[Ἐπιγραφὴ διεύθυνσης:]
Πρὸς πατριώτην Θ. Κολοκοτρώνην Γ. ἀρχηγὸν τῶν στρατευμάτων τῆς Πελοποννήσου
Εἰς τὸ κατὰ Μεσσηνίαν στρατόπεδον
[ἐπὶ τοῦ νώτου, μὲ ἄλλο χέρι:]
Ν. Σπηλιάδης
ἐγράφη Αίγινα 20 7βρίου
ἐλήφθη Καρύται<να> 29 7βρίου
ἀπόκρισ<ις>. 9 8βρίου
|