|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Δουμενά, 30 Αυγούστου 1827
Επιστολή των Δημήτριου Πλαπούτα (Κολιόπουλου), Δημήτριου Μελετόπουλου και Νικόλαου Πετιμεζά προς τον Γενικό Αρχηγό με την οποία τον ενημερώνουν για τη μάχη στον Καυκαριά (λόφος / θέση στο Παναχαϊκό όρος, βλ. και σχετικό [993]). Αναφέρονται στις προσόδους από τις σταφίδες του «Διακοπτήτικου αἰγιαλοῦ», τις οποίες διέταξε ο αρχιστράτηγος Richard Church να παραλάβει ο απεσταλμένος του Γεώργιος Κίτζος, ενώ οι ίδιοι ζητούν να τις λάβουν αυτοί, καθώς είναι πλήρως ανεφοδίαστοι και παράλληλα τέτοια διαταγή είχαν λάβει από τον Γενικό Αρχηγό Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Ενημερώνουν, ακόμη, πως απέστειλαν επιστολή στον Γενναίο Κολοκοτρώνη προκειμένου να συνενωθούν τα στρατιωτικά τους σώματα στους Πετσάκους, για να αντιμετωπίσουν τους εχθρούς. Τέλος αναφέρονται στις κινήσεις των εχθρικών δυνάμεων. Ο αναφερόμενος «Τεληαχμέτ πασάς» είναι ο Δεληαχμέτ πασάς της Πάτρας που εμφανίζεται και σε άλλα έγγραφα του αρχείου (για το πρόσωπο βλ. και Σπ. Τρικούπης, Ιστορία, τ. 3, σ. 119 και 240). Το έγγραφο σταλμένο από τα Δουμενά (επ. Καλαβρύτων) έφθασε στα Τρεστενά (σημ. Μελισσόπετρα, επ. Γορτυνίας), όπου έδρευε στρατιωτική δύναμη του Γενικού Αρχηγού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη υπό τον Μαγουλιανίτη οπλαρχηγό Νικόλαο Μπούκουρα, ο οποίος το προωθεί στην Καρύταινα, έδρα εκείνων των ημερών του Γεν. Αρχηγού, προφανώς εν όψει του σχεδιασμού του για εκτέλεση επιθετικών ενεργειών στη Μεσσηνία.
|
|
Κείμενο
|
|
ἐκλαμπρότατε Γενικὲ Ἀρχηγέ!
Χθὲς εἰς ἰδιαίτερον γράμμα μου σᾶς ἔγραφον περὶ τῆς μάχης τὴν ὁποίαν ἐκάμαμεν μετὰ τῶν ἐχθρῶν εἰς Καυκαρλιάν καὶ τὴν καταστροφὴν τῶν ἐχθρῶν. Ἤδη δὲ κοινῶς σᾶς δηλοποιοῦμεν ὅτι τὰς περικλειομένας διαταγὰς τοῦ ἀρχιστρατήγου μετὰ τῶν γραμμάτων τοῦ Γεώργη Κήτζου πρὸς τὸν στρ. Μελετόπουλον, ἐλάβομεν ἀπὸ αὐτὸν τὸν Γεώργην Κῆτζον, ὁ ὁποῖος μὲ τριακόσιους στρατιώτας, ἐν οἷς καὶ τοῦ Ἀνδρέου Λόντου, κατέβη εἰς Διακοπτήτικον αἰγιαλόν, καὶ ζητεῖ νὰ παραλάβῃ τὰς σταφίδας. Ἡμεῖς ἅπαξ καὶ δὶς ἀνεφέρθημεν κοινῶς πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον, ἐπειδὴ ἡ ἐκλαμπρότης σας εἶσθε μακράν, ὅτι μὲ τὸ νὰ εἶναι οἱ στρατιῶται μας σκοτωμένοι, λαβωμένοι εἰς τοὺς ἄχρι τῆς σήμερον γεγονότας πολέμους, καὶ χωρίς τινὸς πόρου ἀπολαβῆς οὐδαμόθεν, καὶ πάντοτε διαμένουν εἰς τὸ στρατόπεδον, διετάχθημεν παρὰ τῆς ἐκλαμπρότητός σας νὰ παραλάβωμεν αὐτὰ τὰ ἐκ τῶν μικρῶν λειψάνων τῶν σταφίδων, διὰ νὰ τοὺς θεραπεύσομεν ἀπὸ ἓν τάλλαρον εἰς τὸν κάθε στρατιώτην, κᾀν διὰ τζαρούχια ὡσάν ὁποῦ εἶναι ὑστερημένοι, καὶ σκοτωμένοι ἐξ αὐτῶν ὑπὲρ τοὺς ἑκατὸν καὶ ἐκ τούτου παραπονούμενοι. Ἐγράψαμεν λοιπὸν πρὸς τὸν Γεώργην Κῆτζον αὐτὸ τὸ ὅτι ἀνεφέρθημεν πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον περὶ αὐτῶν τῶν σταφίδων, καὶ ὅτι νὰ τραβίξῃ χέρι ἀπὸ αὐτάς, ὅτι εἴμεθα διατεταγμένοι ἀπὸ τὸν γενικὸν ἀρχηγὸν [...] θεραπείαν τῶν στρατιωτῶν μας, καὶ ὅτι οἱ [στρατι]ῶται δέν παραχωροῦν [...] αὐτὰς καὶ δέν ἐπιθυμοῦμεν νὰ ἀκολουθήσῃ ἀπὸ αὐτοὺς κᾀν ἓν ἐναντίον. Ὅθεν ἀπάντησιν ἀπὸ τὸν ἀρχιστράτηγον τῶν ἀναφορῶν μας εἰσέτι περιμένομεν, καὶ μ’ αὐτὰ ὁποῦ ἐγράψαμεν πρὸς τὸν Γεώργην Κῆτζον, τὶ θέλει κάμῃ δέν ἠξεύρομεν. Ἔχομεν ὅμως σταλμένους ἀνθρώπους μας εἰς τὰς σταφίδας καὶ τὰς ἔχουν εἰς χείρας των, καὶ ἐπιμένομεν διὰ νὰ τὰς πάρωμεν. Σᾶς ἰδεάζομεν ὅμως πρὸς πληροφορίαν σας ὅτι ἀναφέρθημεν κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον, καὶ τοὺς σκοποὺς τοῦ Γεώργη Κήτζου, ὁποῦ ἐπιμένει δι’ αὐτάς, καθώς βλέπετε καὶ ἀπὸ τὰ ἐσώκλειστα, καὶ περὶ τούτων ἐνεργήσατε καὶ ἡ ἐκλαμπρότης σας, ὡς οἴδατε, φανερώνοντες καὶ πρὸς ἡμᾶς ἂν ἐγκρίνετε πρὸς ὁδηγίαν μας.
Ἐγράψαμεν σήμερον πρὸς τὸν καπ. Γενναῖον νὰ ἔλθῃ εἰς Πετζακούς, καὶ πηγαίνομεν σήμερον καὶ ἡμεῖς ἐκεῖ ν’ ἀνταμωθῶμεν καὶ νὰ τρέξωμεν πάλιν κατὰ τῶν ἐχθρῶν, οἱ ὁποῖοι διεσκορπίσθησαν ἀπὸ Ἀράχοβαν, Παρασκευήν, Κουνινᾶ, Κακὸν Χωρίον, Μοναστήριον Ταξιαρχῶν θύοντες καὶ λεηλατοῦντες ἄχρι τῆς Βοστίτζης, ὅπου εὗρον καὶ μερικὰς σταφῖδας ἀπὸ τὰ ὅσα λείψανα εἶχον συναγμένα οἱ δυστυχεῖς Βοστιτζάνοι καὶ τὰς ἐμβαρκάρισαν. Τὴν φθορὰν τῆς προχθεσινῆς μάχης τῶν Τούρκων τὴν πληροφορούμεθα σήμερον σημαντικωτέραν μὲ βεβαιότηταν. Ἐσκοτώθησαν τριακόσιοι καὶ δεκαέξ ὀφφεικιάλοι, καὶ ἕνας μπίμπασης σημαντικὸς τοῦ Ἰμπραχήμ ὁποῦ ἦτον μετὰ τοῦ ἐδώ Τεληαχμέτ πασᾶ. Περὶ πάντων λοιπὸν περιμένομεν ὁδηγίας σας μεθ’ ὧν οἶδατε, καὶ μένομεν εὐσεβάστως.
Οἱ πατριῶται
δημητρακης πλαπουτας
Δημήτριος Μελετόπουλος
Νικόλαος Πετμεζᾶς
Ταύτην τὴν ὥραν μανθάνομεν ὅτι οἱ ἐχθροὶ εἰς τὸ μοναστήριον τῶν Ταξιαρχῶν δέν ὑπῆγον, ἀλλ’ ἀπὸ Βοστίτζαν διευθύνθησαν ὅλοι εἰς τὸν Διακοπτήτικον αἰγιαλόν, ἀπεράσαντες ἀπὸ Ἀράχοβαν, Κουνινᾶ καὶ λοιπὰ χωρία.
Τῇ 30 Αὐγούστου 827
ἀπὸ Δουμενά
[ἐπὶ τοῦ νώτου:]
ἐκλαμπρότατε [...]εἴμιαν ὅραν τῆς ἡμέρας ἔφθασα [...]ἔβρον κηριμένα γράματα τὰ ὁπῖα [...]βρέτα, μένο μὲ σέβας
Τῇ 3 7βρίου Τρέστενα
πρόθιμος
Ν. μπούκουρας
Κύρ Παναγιότη σε ασπαζομ[..] μην με ηστερής γραμάτων ν[...] εις κάθε εἴδισιν
[Ἐπιγραφὴ διεύθυνσης:]
Πρὸς τὸν ἐκλαμπ[ρό]τατον Γενικὸν Ἀρχηγὸν τῶν Πελοποννησι[ακ]ῶν στρατευμάτων κύριον Θεόδωρον Κολοκοτρώνην
ὅπου ἄν ᾖ
[ἄλλο χέρι:]
ἀρ. 460
Δ. Πλαποῦτας, Δ. Μελετόπουλος, Ν. Πετιμεζᾶς
ἐγρ. 30 Αὐγούστου Τουμενά
ἐλήφθη αη 7βρίου Καρύταινα
|