|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Τρίκαλα (Κορινθίας), 5 Αυγούστου 1827
Επιστολή του Παναγιώτη Νοταρά προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη με την οποία παραπονείται, επειδή δεν έλαβε απάντηση σε προηγούμενη επιστολή του, μάλλον μεταγενέστερη από εκείνη της 24ης Ιουλίου (έγγρ. [966]), η οποία και δεν σώζεται στο αρχείο. Ακόμη, προσπαθεί να εξακριβώσει αν υπάρχει δυσαρέσκεια του Κολοκοτρώνη προς το πρόσωπό του και δηλώνει τη σταθερή αφοσίωσή του προς αυτόν. Αναφέρεται στην προσπάθεια αυτών που είναι στο φρούριο της Κορίνθου, προφανώς τα σουλιώτικα σώματα στον Ακροκόρινθο, να πάρουν τα εισοδήματα από τους δασμούς της σταφίδας της επαρχίας Κορίνθου και τους κατηγορεί πως αν δεν εκδοθεί διαταγή θα «ἐκτελέσουν τὸν σκοπόν τους μὲ ἀταξίαν». Σημειώνει ότι απέστειλαν γράμμα στο δημογεροντείο Κορίνθου, ρωτώντας για τους στρατιώτες που βρίσκονται στο Κιάτο και το Διμηνιό, οι οποίοι είχαν αποσταλεί από τον επιστέλλοντα Παν. Νοταρά για να προστατεύουν τους καλλιεργητές από τις καταχρήσεις των «καταφυγόντων παροίκων», αλλά και για να προφυλάσσουν τους καλλιεργητές από τος επιδρομές των Τούρκων που έρχονταν από την επαρχία Βοστίτσας (βλ. και σχετικό [964]). Ζητά οδηγίες για το τι πρέπει να κάνει στο εξής, αλλά δηλώνει πως είναι αποφασισμένος να μην τους επιτρέψει «νὰ κάμουν τοὺς σκοπούς τους» παρά την ασθένειά του (βλ. σχετικά). Στη συνέχεια αναφέρεται στα γεγονότα του Ναυπλίου και τη δράση του αδερφού του Γεωργαντά Νοταρά, παραστάτη της επαρχίας Κορίνθου. Αν και στο παρόν δεν αποσαφηνίζεται σε ποια υπόθεση αναφέρεται, γνωρίζουμε πως ο Γ. Νοταράς ήταν μέλος των επιτροπών που είχαν αναλάβει τις διαβουλεύσεις με τον αρχιστράτηγο Richard Church για το Θεοδωράκη Γρίβα (Χρ. Λούκος, Πρακτικά, σ. 47-48). Γίνεται ακόμη αναφορά σε υπόθεση κατακράτησης ζώων από τον Γιάννη Δημητρακόπουλο. Με το παρόν εσωκλείεται και γράμμα του Α΄ Σώματος των στρατευμάτων της Στερεάς Ελλάδας (ουσιαστικά τα σουλιωτικά σώματα της φρουράς Κορίνθου-Ακροκορίνθου), το οποίο δεν σώζεται στο αρχείο. Στο υστερόγραφο προσθέτει πως πληροφορήθηκε ότι η φρουρά της Κορίνθου έλαβε τις προσόδους από τη σταφίδα και επιπλέον τα εισοδήματα του ελαιώνα Κορίνθου και το ¼ από τις συνολικές προσόδους της επαρχίας. Ο Παν. Νοταράς δηλώνει πως όλα αυτά τα έχει ξοδεύσει για τη συντήρηση του σώματός του και αναρωτιέται: «ἂν αὐτοὶ λάβουν δασμοὺς ἀπὸ τοὺς νικοκυραίους, ἐμεῖς τὶ πρέπει νὰ κάμομεν;».
|
|
Κείμενο
|
|
Σεβαστὲ μοι πάτερ!
Σᾶς ἔγραψα προχθὲς περιστατωμένος τὰ κατ’ ἐμὲ δι’ ὃ χωρὶς νὰ ἐκτείνομαι ταυτολογῶν καὶ χωρὶς νὰ παραπονοῦμαι διὰ ποῖον λόγον δὲν ἠξιώθην ἀποκριτικοῦ σας περὶ τῶν ὅσων σᾶς ἔγραψα καὶ ἐγὼ καὶ τὸ δημογεροντεῖον τής ἐπαρχίας, τὸ ὁποῖον ἐλπίζει πολὺ ἀπὸ τὸ μέρος σας προστασίαν καὶ ὑπεράσπισιν εἰς τὴν ἐπαρχίαν, καθώς καὶ ὅλη ἡ Πελοπόννησος, γνωρίζοντες ὅτι ἡ σιωπὴ σας δὲν εἶναι ἄλλοθεν ἢ μὴ βέβαια διότι δὲν ἔτυχεν ἄνθρωπος διὰ τὰ ἐδῶ. Ἂν ὅμως ἢ σᾶς ἐπέρασε ἀπὸ τὴν ἰδέαν, κᾀνένα τὶ τὸ ὁποῖον ἐγὼ οὔτε δύναμαι νὰ φαντασθῶ, ὅ ἐστὶ καμμία δυσαρέσκεια, καὶ διὰ τοῦτο δὲν μὲ ἐγράψατε μέχρι τοὔδε, εἰδεαζωντές με τὶ αὐτοῦ γίνεται, ὁδηγοῦντες καὶ ἐμὲ τὶ πρέπει νὰ κάμω καὶ πώς πρέπει νὰ ἀκολουθήσω, ἀδικεῖτε τὸν εἰλικρινῆ σας θετὸν υἱὸν Παναγιωτάκην, ὅστις ἀφ’ οὗ σᾶς ἔδωκε τὸν λόγον τῆς τιμῆς του καὶ ἀφιερώθη ὅλος νὰ δουλεύσῃ τὴν Πατρίδα κατὰ τὰς πατρικάς σου ὁδηγίας, θέλει χωρισθῆ τότε ἀπὸ σοῦ, ὅταν παύσῃ τοῦ ζῆν, εἰ δὲ ἄλλως εἶναι ἀδύνατον νὰ χωρισθῇ καὶ ἀφίνω νὰ τὸ δείξουν αὐτὰ τὰ πράγματα. Ἐγὼ δὲ σᾶς γράφω τώρα, ὅτι, ἐπειδὴ ἀπὸ τὸ Ναύπλιον μανθάνω βεβαίως οἱ ἐν τῷ φρουρίῳ πασχίζουν ὅλαις δυνάμεσι καὶ μὲ διάφορα μέσα νὰ λάβουν διαταγὴν παρὰ τῆς Κυβερνήσεως, νὰ πάρουν τοὺς δασμοὺς τῶν σταφίδων, καὶ ἐκτὸς τούτου δίδουν καὶ μὲ διαφόρους τρόπους αἰτίας εἰς τὴν ἐπαρχίαν τοσαύτας, ὥστε ἂν δὲν δυνυθοῦν νὰ κατορθώσουν νὰ λάβουν τοὺς δασμοὺς μὲ διαταγὴν τῆς Κυβερνήσεως νὰ ἠμπορέσουν νὰ προξενήσουν καμμίαν σύγχυσιν, ἢ κᾀνένα σχίσμα καὶ νὰ λάβουν αἰτίαν καὶ νὰ ἐκτελέσουν τὸν σκοπόν τους μὲ ἀταξίαν, τὸ ὁποῖον τὸ συμπεραίνομεν καὶ ἀπὸ τὰ κινίματά των καὶ ἀπὸ ἓν γράμμα τους πρὸς τὸ δημογεροντεῖον τὸ ὁποῖον σήμερον ἔλαβεν, διὰ τοῦ ὁποίου ζητοῦσιν νὰ μάθουν (προσποιούμενοι ὅτι δὲν τὸ γνωρίζουν) ἐπὶ τίνι λόγῳ καὶ τίνος εἶναι οἱ στρατιῶται οἵτινες εἶναι εἰς τοῦ Κιάτου καὶ Δυμυνιὸ σταλμένοι, τοὺς ὁποίους καθώς τὸ γεν. δημογερ. καὶ ἐγὼ σᾶς ἐγράψαμεν, ἐστείλαμεν ἐκ συμφόνου, κατὰ παράκλησιν δι’ ἀναφορῶν πολλῶν τῶν [[ἐχ]] ἐκεῖ ἐχόντων σταφίδας καὶ ἀμπέλια ἐπαρχιοτῶν διὰ νὰ ἐμποδίζουν τὰς καταχρήσεις καὶ κλοπὰς τῶν εἰς ἐκεῖνα τὰ μέρη καταφυγόντων παροίκων. Καθὼς ἔστειλα μέρος καὶ εἰς Ξυλόκαστρο, πρὸς ἀσφάλεια τῶν ἐκεῖ τρυγόντων ἐπαρχιωτῶν, ἐπειδὴ ἐμάθομεν ὅτι οἱ ἐχθροὶ διὰ διαλειμμάτων ἐφορμούσαν ἀπὸ τὴν Βοστίτζαν ἔως τὴν Ἀκράταν καὶ ἦτον ὑποψία νὰ μὴ προχωρήσουν καὶ ἕως εἰς ἐκεῖνα τὰ μέρη, καὶ αἰχμαλωτίσουν τοὺς ἀνθρώπους ὁποῦ ἐκεῖ τώρα εὐρίσκονται διὰ τὰς σταφίδας των. Καὶ μετὰ ταῦτα σᾶς παρακαλῶ, νὰ μὲ γράψετε πῶς πρέπει νὰ ἀκολουθήσω εἰς ὅσα ἀνωτέρω σᾶς γράφω, καὶ περὶ τῶν ἐν τῷ φρουρίῳ, καὶ ἐξαιρέτως περὶ αὐτῆς τῆς ὑποθέσεως ῥητῶς νὰ μὲ εἰπίτε τὶ πρέπει νὰ κάμω, ἂν ἰδὼ κᾀνένα κίνημα ἄτακτον ἀπὸ τὰ μέρη ἐκείνων πρὸς διαρπαγὴν τῶν σταφίδων, [[διότι]] καὶ τὶ ἀπόφασιν ἐκάμετε ἡ ἐξοχώτης σας αὐτού περὶ αὐτῶν. Διότι ἐγὼ ἔχω ἀπόφασιν, μ’ ὅλην τὴν ἐκ τῆς ἀσθενείας μου ἀδυναμίαν νὰ προτιμήσω τὸν θάνατον, καὶ νὰ μὴν τοὺς ἀφήσω νὰ κάμουν τοὺς σκοπούς τους. Διὰ τὸ ὁποῖον ζητῶ τὴν γνώμην σας καὶ συμβουλήν σας καὶ παρα|καλῶ νὰ τὴν λάβω ὅσον τάχος διὰ τοῦ ἰδίου ἀνθρώπου μου. Τὰ ἐν Ναυπλίῳ τρέχοντα ὡς γνωστά σας εἶναι περιττὸν νὰ σᾶς τὰ γράψομεν, σᾶς λέγομεν δὲ μόνον ὅτι ὁ ίδικός μας Γεωργαντᾶς ἀφ’ οὗ τοῦ ἔψαλλε ὅσα τοῦ ἔπρεπε, περὶ ὅσων εἰς τὸ γράμμα σας μ’ ἐγράφετε, μ’ ἀπεκρίθη ὅτι ὄχι μόνον δὲν εἶπε οὔτε ἐνήργησε κατά, ἀλλ’ ἐκ τοῦ ἐναντίου ὠμίλησεν καὶ θέλει ὠμιλεῖ καὶ ἐνεργεῖ τοῦ λοιποῦ ὑπὲρ ὅσον δύναται, διὸ μείνετε ἥσυχος, προσθέντων μάλιστα ὅτι ἐκεῖνοι ὁποὺ σᾶς τὰ λέγουν εἰδοποιηθούν. Μὲ λύπην μου μεγάλην σᾶς περικλείω ἓν γράμμα τοῦ Γιάννη Δημητρακόπουλου, ἀποκριτικὸν ἑνὸς τεσκερέ, τὸν ὁποῖον βιασθείς ἀπὸ τὰς φωνὰς ἑνὸς ἐπαρχιότου τοῦ ὁποίου ἐκράτει τὸ μουλάρι ἐπὶ λόγω ὅτι τοῦ ἔκλεψαν τὸν τζεμπχανέ, τοῦ ἔγραψα νὰ τὸ δώσῃ ὀπίσω διὰ νὰ μὴν ἀκούη ὁ λαὸς καὶ ἀγανακτεῖ· διὰ τοῦ ὁποίου γραμματός του μὲ ὀνομάζει Κιαμίλμπεη, τὸ ὀποῖον ἐγὼ δὲν [[ἐφ]] ἤλπιζον, διό, δὲν εἶναι μὲ φαίνεται κακόν, να διαταχθοῦν οἱ τοιοῦτοι οὔτε νὰ φέρωνται οὔτε νὰ γράφουν εἰς τοιοῦτον τρόπον, καὶ μάλλιστα ο κ. Ἰωάννης πρέπει νὰ διαταχθῇ ἐντόνως νὰ δώσῃ καὶ ὀπίσω τὸ μουλάρι ἐκείνου τοῦ πτωχοῦ, καὶ [[τά]] ἄλλα δύο ζῶα, τὰ ὁποῖα ἐπῆραν βιαίως ἀπὸ τὸν Ἅγιον Γεώργιον καὶ τὰ κατακρατεῖ χωρὶς κᾀνένα λόγον, διὰ νὰ μὴν τοὺς βιάσῃ ἀδικῶντες τους, καὶ ὑπάγουν πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον παραπονούμενοι διὰ τὰ ζῶα ὁποὺ τοὺς ἐπῆρεν, τὸ ὁποῖον μᾶς κάμνει ἐντροπήν.
Σᾶς περικλείων εἰσέτι καὶ ἓν γράμμα ἀπὸ τὴν ἐπιτροπὴν τοῦ Α. Σώματος τῆς Στερεᾶς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ἀκροκορίνθου πρὸς τὴν ἐξοχότιτά σου, τὸ ὁποῖον τὸ γ. δημογεροντείον σήμερον μ’ ἔδωσεν διὰ νὰ σᾶς τὸ ἐξαποστείλλω, καὶ παρακαλῶ μὲ τὸ υἱικὸν θάρρος νὰ μὲ εἰδοποιήσῃς διὰ ποίαν αἰτίαν σᾶς γράφουν, ἐπειδὴ μάθε, ὅτι δὲν μ’ ἔγραψαν, ποτὲ ἀπὸ τὸ φρούριον καὶ ἐπιθυμῶ νὰ πληροφορηθῶ τοὺς σκοπούς των. Περιμένω δὲ μὲ ἀνυπομονησίαν ὁδιγίας περὶ τὰ ὅσα σᾶς γράφω. Μ’ ὅλον τὸ ἀνῆκον σέβας μένω.
1827 Αὐγούστου 5
Τρίκκαλα
ὁ υἱός σου
παναγιώτης νοταρᾶς
Ταύτας τὰς στιγμὰς ἔλαβον βεβαίαν [[εἴδησιν]] πληροφορίαν γραμμάτων τοῦ Ναυπλίου ὅτι οἱ ἐν τῷ φρουρίῳ ἔλαβον διαταγὴν τῆς Κυβερνήσεως νὰ λάβουν τοὺς δασμοὺς τῶν σταφίδων. Ὁμοίως ἐδόθη εἰς αὐτοὺς καὶ ὁ ἐλαιὼν τῆς Κορίνθου καὶ τὸ ἓν τέταρτον τῶν προσόδων τῆς ἐπαρχίας γρ. 33 χιλιάδες, τὰ ὁποῖα ἐγὼ ἔχω ξοδευμένα ὅλα εἰς τὸ στρατιωτικόν μου. Καὶ πῶς πρέπει νὰ γίνη περὶ τούτου; καὶ ἐγὼ δὲν ἠξεύρω. Κάμετε ὡστόσον σκέψιν περὶ τῶν δασμῶν ὡς πρέπει καὶ εἰδεάσθε με τὴν γνώμην σας. Διότι ἂν αὐτοὶ λάβουν δασμοὺς ἀπὸ τοὺς νικοκυραίους, ἐμεῖς τὶ πρέπει νὰ κάμομεν; Ἐγὼ εἰσέτι εὐρίσκομαι ὁ ἴδιος εἰς τὰ ἴδια.
[πλαγίως, ἄλλο χέρι:]
Παναγ. Νοταρᾶς
Τρίκκαλα 5 Αὐγούστου ἐγράφη
Ἀγία Εἰρήνη 7 » ἐλήφθη
» 8 ἀπόκρισις
|