|
Γλώσσα
|
|
Ελληνική
|
|
Τίτλος
|
|
Επιστολη Βασιλη Πετμεζα προς Θεοδωρο Κολοκοτρωνη - αναφορικα με ανεφοδιασμο εχθρου απο την Πατρα και την μετεπειτα επιθεση και λεηλασια μαζι με προσκυνημενους οπλαρχηγους σε λοιπα χωρια τα οποια αντιστεκονται. Απο τους αιχμαλωτους, εναν τον ψισανε ζωντανο!
|
|
Τόπος σύνταξης
|
|
Λεχούρι (Καλαβρύτων)
|
|
Ημερομηνία σύνταξης
|
|
04/07/1827
|
|
Αριθμός Σελίδων
|
|
2
|
|
Διαστάσεις
|
|
195x292
|
|
Μορφολογικός Χαρακτηρισμός
|
|
Πρωτότυπο
|
|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Λεχούρι, 4 Ιουλίου 1827
Επιστολή του Βασίλειου Πετιμεζά προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη με την οποία τον ενημερώνει πως απέστειλε τον «καπετὰν Σταύβρο» [Σαρδελιάνο] (βλ. σχετικό) να του μεταφέρει πληροφορίες προφορικώς. Ο επιστολογράφος αναφέρει ότι είχε αποστείλει δικό του άνθρωπο στον Άγιο Βλάση και πληροφορήθηκε πως οι εχθροί υποχώρησαν προς το Μακρακάμπι (θέση που δεν ταυτίσαμε) προκειμένου να ανεφοδιαστούν από το φρούριο της Πάτρας. Στη συνέχεια μαζί με τους προκυνημένους θα μετέβαιναν στη Λαπάτα (σημ. Λαπάθεια Αχαΐας) για να συγκεντρώσουν αρχικά τις δυνάμεις τους και να θερίσουν την παραγωγή αυτών των χωριών. Στόχος τους είναι να λεηλατήσουν (: «ἐλαλατήζουν») όσα χωριά δεν προσκύνησαν και εάν φτάσουν ελληνικές δυνάμεις να μπορούν να τις αντικρούσουν. Αναφέρεται και σε απώλειες Ελλήνων και Τούρκων των προηγούμενων ημερών και κάνει και μνεία των κατοίκων του χωριού Πετσάκοι που στην προσπάθειά τους να «γυρίσουν τό ὀρδι τό τούρκικον», δηλαδή να αποτρέψουν την είσοδο των αιγυπτιακών δυνάμεων στο χωριό τους, έδιναν την υπόσχεση να παραδώσουν τον ίδιο τον Κολοκοτρώνη. Δηλώνει πως σε αυτά τα μέρη έχουν αποφασίσει «να μην ἠξεβρουν ἀπο Ρομέηκον» και ζητά την αποστολή του Νικολάκη [Πετιμεζά], ώστε να προφυλαχτεί το μοναστήρι του Μεγάλου Σπηλαίου. Ακόμη αναφέρεται στη διαταγή του Αρχηγού να συγκεντρωθούν τα άρματα της Κορινθίας και της Βοστίτσας έως 5000-6000 χιλιάδες και να επιτεθούν στους προσκυνημένους, γιατί αλλιώς υπάρχει καχυποψία σε όλους τους στρατιώτες, «διατί πλέον ἡ ανάμπιστοσίνη ἔλειψε καί ἄλλα μάς λέγουν καί ἄλλα φρονοῦν». Στο τέλος επισημαίνει πως η μόνη λύση που υπάρχει είναι να βάλουν «φοτιά καί τζεκούρι» και επιπλέον ζητά να του αποσταλούν πολεμοφόδια, γιατί έχουν πλήρη έλλειψη. Κατά την πρώτη έκδοση του παρόντος παραλείφθηκε μεγάλο μέρος της επιστολής («Ο γερο Σισίνης ἐπέρασε ἐχθές...» μέχρι το τέλος).
|
|
Παραπομπές
|
|
ΥΠΟΜΝ. Ι.Θ.Κ Σελ 505
Ὑπομνήματα, σ. 505-506
|
|
Συντάκτης
|
|
Πετιμεζὰς Βασίλειος
|
|
Αποδέκτης
|
|
Κολοκοτρώνης Θεόδωρος
|
|
Κείμενο
|
|
ἐκλαμπρότατε
Ἐχθὲς σας ἐστειλα τον καπεταν Σταυβρο να σᾶς ὁμιλίση καὶ δια ζόσις καὶ ἠς τὰ ὁσα σᾶς εἰπι βάλετε πίστην. Ὅθεν ἐχθὲς ήχα στίλι ἐναν ἄνθροπον ἐδικὸν μου ἠς τὸν Ἅγιον Βλάσι, ἐρότισε ἑναν ἐδικὀν του του ἠπε τὰ πάντα ὅτι ἡ Τούρκι ἐτραβήχτηκαν ἠς του Μακρακάμπη, ἐκὶ να σταθούν διὰ να στίλουν ἠς Πάτρα διὰ να πάρουν δεκα ημερων ζαεῤέ καὶ με τοὺς τοῦρκοπροσκηνημένους νὰ έλθουν ἠς Λαπάτα διὰ νὰ σινκετρόσουν τὸ στράτευμὰ τους πρότα διὰ νὰ θερίσουν ὅλα τὰ αὐτα χοριὰ τὰ γεννήματὰ τους καὶ έπιτα νὰ ἐλαλατήζουν τὰ ἀπροσκυνιτὰ μέρι καὶ ἀν ακουστι καὶ ὀρδι νὰ ἠμποροῦν να τὸ διαλίσουν αὐτὰ τα σκεδια τοῦ δινοῦν του πασιᾶ ἤ καπετανέοι ἐπροχθὲς μᾶς ἐσκότοσαν τρῖς, μᾶς ἐπιάσαν ἐναν ζοντανὸν καὶ τὸν έψησαν ἡ Ἁγιοβλασιτες . ἐσκοτοθηκαν Τοῦρκι τῤιάντα καὶ ὁς πενιντὰ λάβομενη και ἕνας μεγάλος μπέης καθός αὑτός ἡπε του ἀνθρόπου. Ἐπροχθὲς ἡ Πετζάκιτες είχαν διὸ ἀνθρόπους σταλμένους ἀπὸ αὐτοῦ διὰ νὰ γιρισουν τὸ ὀρδι τὸ τούρκικον καὶ μέ ἰπόσχεσιν ὁτι να σέ παραδόσουν. Αὐτὰ ὁ φίλος με ἐπαράγγιλε καὶ με ἠπε ὁτι ἐτούτο τὸ μέρος έχουν ἀπόφασιν διὰ να μήν ἠξεβρουν ἀπο Ρομέηκον, ὁθεν διὰ να μήν σας πολιλογώ ἁνάγγι πάσα νὰ στιλις τὸν Νικολάκι νὰ διναμόσι τὸ μοναστιρι να μήν μας το προδόκουν καὶ τὸ πάρουν. Ἡ ἔκλαμπροτή σας διατάζη τα Κορινθιακὰ και Βοστίτζας [[στρατιγοῦ]] ἅρματα καὶ τοὺς στρατίγους νὰ δυναμόσουν εἰς τήν Φτερι καὶ περάσουν κατὰ τὸ Σώποτο διὰ νὰ σιναχθούν τὰ ἅρματα ὅλα νὰ γενούμεν ἀπο πεντέ ἔξι χιλιάδες και να ριχθοῦμεν να κάμομεν τὸ χρέος μας εἰς τοὺς τούρκοπρόσκυνήτας καὶ ἐτζὶ θα κοψη το κακὸν αλιός και εγὸ ἐδο ὁπου ήμε έχω ἠποψηαν ἀπο τοῦς ἐδό διατὶ πλέον ἡ ανάμπιστοσίνη ἐλίψε καὶ ἄλα μὰς λέγουν καὶ άλα φρονοῦν καὶ καθός τὸ ἤδες καὶ έχε τὸν νοῦν σου καλὰ Γερο να μήν πάθομεν καμία. Ἐγὸ δέν σοῦ τὸ γράφο διὰ ἄλον σκοπὸν ὁμός ἡ ἤδιη φιλι που σού λέγουν κολακίες ἑχοῦν φρονῆματα κακὰ καὶ λαβέ μετρα. Ὁ γερο Σισίνης ἑπερασέ ἑχθὲς ἐδοθέ διὰ τήν Διβρὶ τὸν ἐσμιξὰν ἀνθρόπι τοὺς ἰπε δια το Ναύπλιον ὁτι τοῦς Τελίγιανέους τοὺς ἐχοῦν πιασμένους ἠς τὸν Ἡτζι Καλέ ὁ Φοτομάρας καὶ ἀλους ὁ Πετροπέης με τὸν Ἀνάστασι Λοντον καὶ με τὸν Πεηζᾶντε ῆνε ἠς τὸ Μπούρτζη, τὸν Ζαήμι τὸν ἐπιἄσαν ἡ Κρανηδιότες αὐτὰ ἠπε τὸν ἀνθροπον καὶ θελι τού γράψο σίμερις καὶ ὁτι μ’ εγραψε σᾶς γράφο. Τοῦ Χρισαντου τοῦ ἐπαραγγιλὰ διὰ να σισοματοθι να ἡνέ ἐτιμος, ἡ Ἀργιται πᾶν εἰς το Ἁργος ἑγο ἐδο γραφο πια νὰ χυθῶ διὰ να σινάξο τα άρματα. Γραψε τοῦ Νηκολάκι τοῦ Κόρδη να στενοχοριση τα εκὶ ἁρματὰ καὶ νὰ τραβίχθι ὁ Κόρδης ἐδοθὲ ἀς βαλουν φοτιὰ καὶ τζεκουρι ὁτι ἀλὸός τρόπος δεν ἤνε. Ἐλαβα καὶ ἀπὸ τὸν +..ρο..τα+ τὰ διαταγὰς σας καὶ κατὰ τὸ γραφίν σας θελι ἐνεργίσω σιμέρις ἐροβολισὰ ἐδο διατὶ ἠς τὸ διάσελο δέν ηκονομιόμαστε οὐτε ἀπο ζαερέ οῦτε ἀπο κάπες που ἐπροχθὲς έχασαν μερικὶ καὶ ἑδο περιμενῶμεν τὰς ὁδιγίας σας, γράψε ούθε γνωρίζης διὰ τζιμπιχάνε ὁτι δέν ἐχώμεν δράμι καὶ ἐτζι πλέον στοχασου τι δουλια θε να καμομεν, παρακαλο ὁτι ὁ καπετᾶν Σπίρος καὶ Παβλος ἐχοῦν μερικα ζόα ἀπο Κερπηνῆ, Κερτεζη ἀς τὰ δοσῖ πλέον ὁτι ἠνὲ τὸν στρατιοτὸν καὶ μὲ ἐξεψιχισὰν τόσον· καὶ μένο προθιμος τον δια<τα>γὸν σας <μὲ> ὄλω το σέβας
1827 Ἰουλίου 4
Λεχουρι
βασίλειος πετιμεζᾶς
|