|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Κερπινή, 9 Ιουλίου 1825
Επιστολή του Ανδρέα Ζαΐμη προς το Εκτελεστικό σώμα με την οποία το ενημερώνει για τις κινήσεις του των τελευταίων ημερών. Μετά την «διάλυσιν του στρατοπέδου», εννοεί την απομάκρυνση των Ελλήνων από τα Μαγούλιανα στις 5 Ιουλίου, ο μεν Γενικός Αρχηγός (Θεόδ. Κολοκοτρώνης) «ἐκινήθη νὰ ἑνωθῇ μὲ τὸ ἐν Βερβένοις στρατόπεδον», ενώ ο ίδιος μετακινήθηκε στο Σοποτό (σημ. Αροανία), όπου διέμεινε δύο ημέρες, και στις 7 Ιουλίου αναχώρησε για την Κερπινή (για τις κινήσεις του Ανδρέα Ζαΐμη βλ. και Κ. Κοτσώνης, Ο Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, σ. 184-185). Ο Ζαΐμης διεκτραγωδεί την κατάσταση των Ελλήνων: «ἡ καρδία τοῦ λαοῦ ἐγένετο ἀπὸ τὴν δειλίαν ὄχι πλέον ὡσεὶ ὕδωρ ἀλλ’ ὡς ὑδράργυρος», με αποτέλεσμα να καταφύγουν στα βουνά. Επισημαίνει ότι συνεχίζει τις προσπάθειες για στρατολογία, μπαίνοντας και ο ίδιος στις σκοπιές και προτείνει όσοι στρατιώτες υπάρχουν στο Ναύπλιο να σταλούν στο στρατόπεδο του Γενναίου Κολοκοτρώνη τον οποίο εκθειάζει με θερμά λόγια ως «αξίως καλούμενον Γενναίον». Τέλος, ζητάει την ενίσχυσή του με πολεμοφόδια. Η παρουσία στο παρόν αρχείο του εγγράφου που στάλθηκε από τον Ανδρέα Ζαΐμη προς το Εκτελεστικό είναι δυσεξήγητη. Πρόκειται για αντίγραφο της εποχής που στάλθηκε στον Γενναίο για ενημέρωσή του;
|
|
Κείμενο
|
|
Πρὸς τὸ σεβαστὸν Ἐκτελεστικὸν Σῶμα
Ἀπὸ τὸν κομιστὴν τῆς παρούσης μου ταχυδρόμον, ἔλαβα τὰ πρὸς τὸν Γενικὸν Ἀρχηγὸν διευθυνόμενα διάφορα τῆς Διοικήσεως γράμματα.
Τὰ καθ’ ἡμᾶς ἐφρόντησα ἀμέσως νὰ κοινοποιήσω πρὸς τὴν Διοίκησιν, φθάσας εἰς Σωποτόν.
Ὁ Γενικὸς Ἀρχηγὸς μετὰ τὴν τροπὴν καὶ διάλυσιν τοῦ στρατεύματος ἐκινήθη νὰ ἑνωθῇ μὲ τὸ ἐν Βερβένοις στρατόπεδον. Ἐγώ μείνας μὲ ὁλίγους δισσημέρευσα εἰς Σωποτὸν διὰ νὰ συνάξῳ τοῦ μέρους ἐκείνου τοὺς στρατιώτας, ἀλλ’ ἀπέτυχα διότι ἡ καρδία τοῦ λαοῦ ἐγένετο ἀπὸ τὴν δειλίαν ὄχι πλέον ὡσεὶ ὕδωρ ἀλλ’ ὡς ὑ[[δαργυρος]]δράργυρος· ἐτράπησαν ὅλοι ἀνεπιστρεπτὶ ἐπὶ τὰ ὄρη. Ἀπελπισθεὶς ἐκεῖθεν ἦλθον ἐνταῦθα, ἔγραψα, ἐλάλησα, ἐξεθέμην ἐμαυτὸν εἰς ὅσα ὁ πτοηθείς λαὸς ὑπολαμβάνει ἐπικίνδυνα, καὶ τέλος διὰ νὰ τοὺς ἐνθαρύνω κατετάχθην μόνος μου εἰς τάς σκοπιάς, διὰ νὰ τοὺς δώσω καιρὸν νὰ συνέλθουν, μετὰ πολλὰ ἄρχησαν νὰ αἰσθάνονται ὅτι ὀρεσίβιοι δὲν ἠμποροῦν νὰ μείνουν ἐπὶ πολύ, καὶ ἄρχησαν νὰ συνέρχονται. Ἐλπίζω λοιπὸν ἐντὸς ὀλίγου νὰ κινηθῶμεν αὖθις, πλὴν ἄδηλον μ’ ὅλην τὴν φαινομένην προθυμίαν, ὁποίαν τύχην θὰ λάβωμεν ἂν μᾶς προσβάλῃ ὁ ἐχθρός· λυσιτελέστατον κρίνετε ὅσοι ἔνοπλοι εὑρίσκονται αὐτοῦ νὰ παραδοθῶσιν ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν τοῦ ἀξίω<ς>, καλουμένου Γενναίου Ἰω. Κολοκοτρονίδου, καὶ νὰ ἐξέλθουν ὅσον τάχος, τὸ κατὰ τὰ Βέρβενα στρατόπεδον νὰ διαταχθῇ νὰ κινηθῇ κατόπιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ διὰ νὰ τὸν βλάψῃ, καὶ διὰ νὰ ἐμψυχώσῃ τοὺς ἀποδειλιάσαντας· ὁ ἐχθρὸς ὠφεληθείς ἀπὸ τὴν πτόησιν τοῦ λαοῦ, ἐπροχώρησε μὲ τὸ πῦρ | ἕως τὴν Κατζάνα καὶ ἰκάζεται ὅτι συγχρώνως εἰσχωρεῖ ἐπὶ τὴν Γαστούνην, καὶ εἰς τὰ Καλάβρυτα, ὅστις δύναμαι ἐνεργῷ προθύμως, καταφρονῶν καὶ κόπους καὶ κινδύνους, στεροῦμαι καὶ τροφῶν καὶ πολεμεφοδίων, ἀλλὰ τὰ δεύτερα εἶναι διόλου ἀνοικονόμητα ἐνταῦθα· ἀς διατάξῃ ἡ Διοίκησις νὰ μοῦ προφθασθοῦν μ’ ὁποῖον οἶδε ταχύτερον μέσον ὅσα ἠμπορέσει. Τὸ περὶ ἀνταλλαγῆς αἰχμαλώτων, ὡς παρετήρησα ἐν ὀμιλίᾳ περὶ τούτων γενομένην, ἐγκρίνεται ἀπ’ ὅλλους τοὺς ὁπλαρχηγούς, καὶ ἡ Διοίκησις ἂς τὸ ἐνεργήσῃ.
μένω
ὁ πατριώτης
Ἀνδρέας ζαϊμης
Ἐλπίζω οἱ Ἕλληνες πάλιν νὰ ἐμψυχωθοῦν, διότι σταθεροὶ ἢ νὰ ἀποθάνουν ἤ νὰ ἐλευθερωθοῦν δὲν δελεάζονται ἀπὸ τὰς παγίδας τῆς πλάνης τοῦ ἐμπειροπολέμου σατράπου.
Κερπενὶ ἑσπέρας
9 Ἰουλίου 1825
[Ἐπὶ τοῦ νώτου:]
Ἀνδρέας Ζαήμης +…+
Εκτελεστικὸν 1825
|