|
Κείμενο
|
|
Πρός τήν Σεβαστήν Γ΄ Ἐθνικήν Συνέλευσιν τῶν Ἑλλήνων
Σ. Συνέλευσις!
Ἐκ νεότητὸς μου ἠγάπησα τὴν ἐλευθερίαν, κατεφρόνησα ὑπὲρ αὐτῆς πάντα κίνδυνον καὶ προετίμησα αὐτὴν καὶ τῆς ἰδίας μου ζωῆς, καὶ εἶχον τὴν καλὴν τύχην εἰς τήνδε τὴν πρεσβητικὴν ἡλικίαν ν’ ἀγωνισθῶ καὶ θυσιασθῶ καὶ διὰ τὴν ἀπόκτησιν τῆς ἐλευθερίας τῆς φίλης Πατρίδος. Ὁ ἔρως τῆς ἐλευθερίας, ἡ προσήλωσίς μου εἰς τὸν ὑπὲρ αὐτῆς ἀγῶνα καὶ εἰς τὰ συμφέροντα τῆς Πατρίδος καὶ τὰ πρεσβεῖα, ἂς σᾶς ἐγγυηθοῦν περὶ τῆς εἰλικρινείας τῶν ὅσων θέλει εἴπω.
Σ. Συνέλευσις! Ὁ ἱερὸς ἡμῶν ἀγὼν ἠνεώχθη καὶ προέκοπτε καὶ μ’ ὅλον ὅτι τὸ ἐγχείρημά μας ἦτον τολμηρότατον διὰ τὴν ἀνισότητα μας, ὡς πρὸς τὸν ἐχθρὸν κατὰ τοῦ ὁποίου ἐλάβομεν τὰ ὅπλα διὰ τὴν ἐλάττωσιν τῶν δυνάμεων καὶ τὴν ἔλλειψιν τῶν μέσων, μ’ ὅλον τοῦτο ἐπειδὴ ἦτον ὑπὲρ τῶν ἱεροτάτων δικαίων μας καὶ ὁ Θεὸς τὸν ηὐλόγησε καὶ μετ’ οὐ πολύ εἰμπόρεσα νὰ πιστεύσω ὅτι ἐκεδρίσαμεν τὴν ποθητὴν έλευθερίαν, ὅτι ἦτον εὐχῆς ἔργον δι’ ἐμὲ νὰ ἐθυσίαζα καὶ αὐτὴν τὴν μικράν, ἥτις μοι μένει ζωὴν διὰ τὴν ἐντελῆ ἐκπλήρωσιν τῶν χρεῶν μου καὶ διὰ νὰ ἔπαυον τοῦ ζῆν μὲ τὴν εὐχαρίστησιν ἐκείνην. Τέλος, δαίμων κακὸς τῆς διχονοίας γεννημένης, ἐν μέσῳ ἡμῶν | αὑτῶν, μᾶς ἔκαμε νὰ παλινδρομήσωμεν, καὶ νὰ χάσωμεν πολύ ἀπὸ τὰ ἀποκτημένα, καὶ νὰ καταντήσωμεν, ὥστε νὰ ταλαντεύωνται αἱ ἐλπίδες μας. Ἀλλὰ χάρις εἰς τοὺς ἀνδρείους καὶ ἀποφασιστικοὺς λαούς, ὁποῦ ὁ θεὸς ἐχάρισε εἰς τὴν Ἑλλάδα κατὰ ξηράν τε καὶ θάλασσαν! ἡ ἀνδρεία των ἁμιλλᾶται μ’ ἐκείνην τῶν θρυλλουμένων προγόνων μας! Αὐτὴ καὶ ἡ σταθερότης των ἐφύλαξε μέχρι τοῦδε τὴν Πατρίδα. Οἱ προλαβόντες θρίαμβοί των κατὰ ξηρὰν καὶ τὴν θάλασσαν μᾶς ὑπόσχονται καὶ διὰ τὸ μέλλον, ὅτι, ὅταν τάς ἀρετάς των ἐνισχύει ἡ ὁμόνοιἀ μας, δύνανται βεβαίως νὰ καταστρέψουν τὸν ἐχθρόν, καὶ νὰ στερεώσουν τὴν ἐλευθερίαν καὶ ἀνεξαρτησίαν της, καὶ χάρις ἔτι καὶ εἰς τοὺς φιλανθρώπους καὶ φιλελευθέρας δυνάμεις, εἰς τοὺς φιλανθρώπους μεγιστάνας καὶ λαοὺς τῆς Εὐρώπης, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν συμπάθειἀν των καὶ μὲ τὰ ἁδρὰ βοηθήματα ὑποστήριζαν καὶ ὑποστηρίζουν τὸν ἀγῶνα μας, καὶ ζωογονοῦσιν εἰς τὴν καρδίαν μας τὴν ἐλπίδα τῆς εὐτυχοῦς αὐτοῦ ἐκβάσεως· εἰδεμὴ πρέπει νὰ ὁμολογήσωμεν, ὅτι τῆς αὐτῆς διχονοίας ὁ ἐπάρατος δαίμων κρατῶν ἀκόμη καὶ μέχρι νῦν εἰς ἀπονάρκωσιν τάς δυνάμεις μας, ἤθελε μᾶς ἀπωλέσει.
Ἡ ἀκριβὴς καθιστόρησις καὶ ἐξέτασις τῶν περιστατικῶν αὐτῶν τῆς διχονοίας καὶ ἡ λεπτομερεστέρα | περιγραφὴ τῶν διατρεχόντων, γενομένη περὶ πραγμάτων κοινῶν καὶ προδήλων, καὶ πρὸς εἰδότας, ἤθελεν εἶναι διόλου περιττὴ καὶ ἀνωφελής. Ὅθεν ἀποφεύγων τὴν μακρυλογίαν λέγω ἐν συντόμῳ, ὅτι τώρα μάλιστα πρέπει νὰ φοβώμεθα ὡς πλησιέστερον καὶ ἄφευκτον τὸν ὄλεθρον ἂν δὲν τὸν προλάβωμεν διορθωμένον. Ἐπειδὴ καὶ οἱ λαοὶ ἀπέκαμον, καὶ ὅλος ὁ ὑπὲρ ἡμῶν κόσμος καὶ γείτονές μας, καταμυκτήρισαν καὶ ἀπεστράφησαν ἡμᾶς. Ἰδού ἐκεῖνο, ὁποῦ ἐγὼ βλέπω μὲ τὸν μικρὸν μου νοῦν, ἀλλ’ ἐν εἰλικρινείᾳ κρίνων συμβάλλον εἰς διόρθωσίν μας, ἀνάλογον καὶ ἁρμόδιον ὡς πρὸς τὰς περιστάσεις, καὶ συντελεστικὸν εἰς τὴν σωτηρίαν τῆς φίλης πατρίδος, κατ’ ἀπὸ αὐτὰ τὰ πράγματα ὑπαγορευόμενον.
Σ. Συνέλευσις! Διὰ νὰ κερδίσωμεν τοὺς προλαβόντας ἀγῶνας μας, καὶ νὰ μὴ ματαιώσωμεν τὰς θυσίας μας εἶναι χρεία πολεμικῶς μὲν νὰ εὐτακτήσωμεν τὸν πόλεμὸν μας καὶ κατὰ τὴν στερεὰν καὶ τὴν θάλασσαν, πολιτικῶς δὲ νὰ συμμορφώσωμεν τὴν ἐσωτερικὴν κυβέρνησίν μας κατὰ τὴν ὀρθὴν καὶ ἀληθῆ πολιτικὴν τῆς φωτισμένης Εὐρώπης, ὥστε τοιουτοτρόπῳ νὰ ὑποχρεώσωμεν τὰς μεγάλας δυνάμεις αὐτῆς νὰ γίνουν συμπαθητικώτεραι καὶ ἐνασμενιζόμεναι ἡμᾶς νὰ μᾶς συμπεριλάβωσιν εἰς τὴν μεγάλην αὐτῆς οἰκογένειαν. Ἡ ἀνάγκη αὔτη εἶναι ἀναντίρρητος | ἀναντίρρητος, καὶ δὲν νομίζω νὰ ᾖναι κᾀνείς, ὅστις νὰ μὴν τὴν ὁμολογῇ. Ὅθεν μένει τώρα νὰ εἴπω τὴν γνώμην μου καὶ περὶ τοῦ τρόπου τῆς εὐτακτήσεως. Νά! ὁ Θεὸς κηδόμενος ἔτι τῆς Ἑλλάδος μᾶς ἔπεμψεν ἄνδρα περιβόητον διὰ τὰς μεγάλας του ἀρετάς, τὸν λόρδον Κόχραν, ζηλωτὴν τῆς δόξης τῆς Πατρίδος μας, προθύμως σπεύδοντα νὰ συναγωνισθῇ μεθ’ ἡμῶν. Δυνάμεθα κατ’ εὐχὴν νὰ τὸν μεταχειρισθῶμεν εἰς τὸ νὰ εὐτακτήσωμεν τὸ ναυτικὸν καὶ τὸν κατὰ θάλασσαν πόλεμόν μας, καὶ οὕτω νὰ γίνωμεν κύριοι τῆς ἑλληνικῆς θαλάσσης καὶ νὰ κατακαύσωμεν καὶ τὰς πειρατείας, αἱ ὁποῖαι ἔβλαψαν καὶ ἠλάττωσαν πολὺ τὴν ἐθνικήν μας ὕπαρξιν. Διὰ νὰ εὐτακτήσωμεν δὲ κατὰ ξηρὰν τὰ ὅπλα μας καὶ τὸν πόλεμόν μας, διὰ νὰ ἠμπορέσωμεν νὰ συμπράξωμεν εὐκολώτερον εἰς τοὺς μεγάλους τοῦ εἰρημένου λόρδου σκοπούς. διὰ νὰ καταπαύσωμεν τὰς ἀφορήτους τοῦ στρατιώτου καταχρήσεις καὶ να προοδεύσωμεν, δυνάμεθα νὰ μεταχειρισθῶμεν τὸν στρατηγὸν Ῥικάρδον Τζούρτζ, τοῦ ὁποίου αἱ ἀρεταὶ καὶ ὁ πρὸς τὴν Πατρίδα ζῆλος εἶναι γνωστὰ εἰς τοὺς πλείονας ἡμῶν, καὶ ὁ ὁποῖος κατὰ καλὴν | τύχην εὑρίσκεται σήμερον ἐν τῷ μέσῳ μας, κινηθείς ἀπὸ τὸν ἴδιον σκοπὸν τοῦ νὰ συναγωνισθῇ μαζὺ μας. Λείπεται τώρα νὰ κάμωμεν τὴν αὐτὴν ἐναρμογὴν καὶ εἰς τὸ πολιτικόν. Εἶναι ἀναντίῤῥητον ὅτι ἡ πολυμέλεια τοῦ νομοτελεστικοῦ τῆς Διοικήσεώς μας ἔβλαψε πολύ καὶ ἐμπόδισε τὰς προόδους τοῦ Ἔθνους μας, καὶ εἶναι γνώμη σοφὴ καὶ ἀρχαίων καὶ νεωτέρων ὅτι «οὐκ ἀγαθὸν πολυκοιρανίη». Ἕνας λοιπὸν πρέπει νὰ ᾖναι καὶ ὁ κυβερνήτης μας ὁ τῶν νόμων ἐκτελεστὴς καὶ οὗτος ἀνὴρ οἰδήμων τῆς πολιτικῆς τοῦ φωτισμένου κόσμου. Ἄνδρα τοιοῦτον κατ’ εὐχὴν καὶ ἄνδρα μάλιστα Ἕλληνα, ἔμπειρον κατὰ καλὴν τύχην τῆς ὑψηλῆς αὐτῆς ἐπιστήμης ἔχομεν τὸν περίφημον Ἰωάννην Καποδίστριαν, τοῦ ὁποίου τὰς εἰρημένας ὑπεροχικὰς ἀρετὰς κᾀνείς δὲν ἀγνοεῖ. Δυνάμεθα λοιπὸν ἐπίσης νὰ τὸν μετχειρισθῶμεν ἐπὶ τούτου. Ἰδού ἡ γνώμη μου!
Τὰ πρεσβεῖα, πάλιν λέγω, καὶ ἡ προσήλωσίς μου εἰς τὰ συμφέροντα τῆς Πατρίδος, μοῦ ἐχάρισαν τὸ θάῤῥος νὰ συμβουλεύσω εἰς τὸ Ἔθνος μου, καὶ τὴν συμβουλὴν μου νὰ καθυποβάλλω εἰς τὴν ἐπίκρισίν του.
Ταῦτα πατριῶται! πρέπει νὰ πράξωμεν ἂν θέλω- | μεν, ὡς εἶπον νὰ ἀσφαλίσωμεν προλαβόντας ἀγῶνας μας, καὶ νὰ κερδίσωμεν τὴν συμπάθειαν ὅλου τοῦ φωτισμένου κόσμου, καὶ να στηρίξωμεν τὴν ἐλευθερίαν καὶ ἀνεξαρτησίαν μας, καὶ ἐπὶ τοιαύταις βάσεσι νὰ διατάξωμεν τὰ πράγματα τῆς πατρίδος μας, νὰ μὴν ἀφήσωμεν ἀφορμὰς εἰς τὴν διχόνοιαν καὶ εἰς ὀνειροπολήσεις, ἐπειδὴ τὰ κακὰ πλέον ἐκ τούτου ἐκορυφώθησαν, ἡ ἀσφάλεια τοῦ πολίτου δὲν κινδυνεύει μόνον ἀπὸ τὸν ἐχθρὸν ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτὸν τὸν ὁμογενῆ καὶ γείτονὰ του. Κάι τὸ χείριστον, ἰδού αἱ Ἀθῆναι κλονίζονται, καὶ ἡ Πατρίς ὅλη κινδυνεύει. Τοιοῦτον δρόμον λαβόντες, καὶ ἑνώνοντας τὰς διαθέσεις μας, καὶ ἐπικαλούμενοι τὴν θείαν βοήθειαν, ἄς στρέψωμεν πάραυτα ὅλην τὴν ἰσχύν καὶ τὴν προσοχὴν μας εἰς τὸν πόλεμον. Ἄν ταῦτα γίνουν ἤ ἄλλα, τὰ ὁποῖα ἕτερὸς τις ἤθελε προβάλῃ ἁρμοδιώτερα, ἠμπορῶ νὰ ἐλπίσω κάθε καλὸν εἰς τὴν Πατρίδα, καὶ θέλω εἶμαι ὁ πρῶτος εἰς τὸ νὰ συνεργήσω εἰς αὐτὰ καὶ εἰς τὸ ν’ ἀγωνισθῶ ἐν ὅσω ζῶ τὸ κατὰ δύναμιν ὑπὲρ τῆς Πατρίδος. Μὴ γινομένων δὲ συγχωρήσατὲ μοι νὰ τὸ εἴπω, ὅτι ἐξ ἐναντίας βλέπω τὴν πλέον ἀπευκταίαν ἔκβασιν εἰς τὸν ἀγῶνα μας, διότι οὔτ’ ἡ διχόνοια, οὔδ’ αἱ καταχρήσεις | θέλουν παύσει, οὔτε τὰ πράγματα εἶναι δυνατὸν νὰ προοδεύσωσι. Καὶ τὸ κατ’ ἐμὲ ἐξομολογοῦμαι, τοιουτοτρόπως ἀπελπίζων, δὲν θέλει ἐπιθυμῶ εἰς τὸ ἑξῆς νὰ εἶμαι συναγωνιστὴς πλέον εἰς ἕναν ἀγῶνα, τοῦ ὁποίου προβλέπω τὸ τέλος ἄφευκτόν, κακόν, ἄτιμον, καὶ ὀλέθριον.
Πατριῶται! Εἴμεθα εἰς καιρὸν καὶ εἰς κατάστασιν νὰ σώσωμεν τὴν Πατρίδα, ἐναγκαλιζόμενοι τὸ ἀληθὲς συμφέρον της, καὶ τὴν ἀληθῆ ὁμόνοιαν, μὴ τὸ ἀποφεύγωμεν! Μένω μὲ βαθύτατον σέβας.
Ὁ εὐπειθὴς πατριώτης
Θ. Κολοκοτρώνης
Τῇ 16 Μαρτίου 1827
Ἐν Ἑρμιόνῃ
Ἴσον ἀπαράλλακτον τῷ πρωτοτύπῳ
Τῇ 4 Δεκεμβρίου 1827 Ἐν Αἰγίνῃ
ὁ Β. Γραμματεὺς τῆς Βουλῆς
Βάϊος Γεωργίου
(Τ.Σ.)
|