|
Κείμενο
|
|
Ἐκ Ζακύνθου τῇ 9/21 Μαρτίου 1827
Γενναιότατε!
Ἐλάβομεν εὐχαρίστως τὸ ἀπὸ 24 Φευρουαρίου φιλικόν σας· τὸ ἀνεγνώσαμεν μὲ προσοχήν, ὅθεν σπεύδωμεν νὰ σᾶς δώσωμεν εἰς αὐτὸ τὴν ἀπαιτουμένην ἡμῶν πατριωτικὴν ἀπάντησιν.
Τὸ νὰ διακυρήττῃ ἕνας καλὸς πατριώτης τὰ φρονήματὰ του μὲ εἰλικρίνειαν, εἶναι ἔργον ἀνδρὸς ἐναρέτου· τὸ νὰ προσπαθῃ ὁ εὐάγωγος πολίτης τὰ συμφέροντα τῆς Πατρίδος του εἶναι χρέος ἄφευκτον· ὅταν μὲ αὐτὰ τὰ αἰσθήματα συνοδεύῃ τὰς ἐργασίας του, καὶ τὴν συνείδησίν του ἔχει ἀναπαυμένην, καὶ τὰς φωνασκίας μηδενὸς φοβεῖται. Γενναιότατε οἴδατε φανερὰ ἀπ’ ἀρχῆς τῶν ἐργασιῶν μας, ὅτι ποτὲ δὲν ἀκολουθήσαμεν τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ’ ἐξετάσαμεν ποῖα φρονήματα εἶναι σύμφωνα μὲ τὰς ἀρχάς, ὁπού εὐαγγελίσθημεν ὑπὲρ τῆς φίλης Ἑλλάδος. Μία λοιπὸν ἀπὸ τὰς ἀμετατρέπτους ἀρχάς μας εἶναι, τὸ νὰ μὴν ἐξετάζωμεν τὰ πρόσωπα τῶν διοικητῶν, καὶ ἂν εἶναι φίλοι τῆς κοινοφελείας νὰ τοὺς συντρέχωμεν μὲ ὅλα μας τὰ δυνατὰ μέσα, καὶ ἂν ἀπ’ ἐναντίας οἴδωμεν ὅτι εἶναι φιλοτάραχοι καὶ κενόδοξοι νὰ καταγινόμεθα παντοιοτρόπως εἰς τὸ νὰ τοὺς εἰσάξωμεν, εἰ δυνατόν, εἰς τὸ ὀρθὸν στάδιον τῆς ἀληθοῦς δόξης καὶ ὑπολήψεως.
Δὲν ἠμπορεῖτε νὰ ἀρνηθεῖτε γέρων Κολοκοτρώνη, ὅτι εἰς τὴν διεύθυνσιν τῶν κοινῶν ὑποθέσεων, δὲν ἀφήσαμε κᾀνένα πρᾶγμα, ὁποῦ νὰ μὴν τὸ ἐπιχειρησθῶμεν ἐπιπόνως καὶ σταθερῶς, πρὸς εὐτυχίαν τῶν ἑλληνικῶν ἀγώνων· διότι ὁ σκοπός μας ἦτον καὶ εἶναι νὰ χρησιμεύσῃ εἰς τὴν Πατρίδα.
Εἰς τὴν παροῦσαν κατάστασιν, καθ’ ἣν ἐκατάντησαν τὰ πράγματα, καὶ τὰ πλέον ἱερότερα, εἰς τοσαύτην ἀθλίαν κατάστασιν, ἐξ αἰτίας τῆς φρικτῆς διαιρέσεως· καὶ καθ’ ἣν ἐπωχὴν βλέπωμεν μὲ ἀγανάκτησιν οὐκ ὀλίγην, ὅτι τὸ | Ἔθνος διαμοιράζεται ἀπὸ τὰς μοχθηρὰς ἀξιώσεις τῶν ἀρχηγῶν διὰ μηδαμινὰ πράγματα, πῶς ἡμεῖς δυνάμεθα νὰ συμβοηθήσωμεν τὸν σκοπόν σας; Μὲ ποῖαν συνήδεισιν νὰ σᾶς συμβουλεύσωμεν πλέον, ὅταν ἐπιμένετε μὲ τοιαύτην ἰσχυρογνωμίαν, ἐπάνω εἰς ἀρχὰς διόλου ἀφηρημένας καὶ ἀπροσαρμόστους, ὡς πρὸς τὰ ἀληθῆ συμφέροντα τῆς πασχούσης Ἑλλάδος; Δὲν εἶναι δικαίωσις νὰ μᾶς λέγετε, ὅτι ἡ ἀτομικὴ σας ἐπίῤῥοια δὲν ἰσχύει πλέον, ἀφ’ οὗ τὸ Ἔθνος ἀνέλαβε τὴν κυριότητά του· ἀλλὰ ποία κυριότης εἶναι αὐτή, καὶ τίνος χαρακτῆρος ἀνήκει; Δὲν μᾶς τὴν ἐξηγεῖτε· ἀλλ’ ὅταν ἔμβωμεν εἰς τὰ τοιαῦτα, καὶ τὰ ἀναλύσωμεν μὲ ἀπάθειαν θὰ γνωρήσετε καὶ θὰ φρονήσετε μὲ ἡμᾶς κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον, ὁποῦ πάντοτε σᾶς τὸ ἐσυμβουλεύσαμεν.
Γενναιότατε, ἡ διατρεχουμένη διαφιλονίκεισις μεταξύ τῶν Ἑλλήνων ἀρχηγῶν, καὶ ὁποῦ κάμνει τὸ ταλαίπωρον Ἔθνος, διὰ τὴν μεγαλητέραν συμφωράν νὰ διαιρεῖται οὕτω πῶς ἀναφανδὸν καὶ ἀσυστόλως, καὶ σήμερον μάλιστα εἰς δύο κολοσαῖα κόμματα καὶ ὄχι εἰς ἕν, καθώς ἦτον ἐπιθυμητόν, καὶ τὰ μέγιστα ὀφέλιμον εἰς τὰ δημόσια συμφέροντα, ἄρχεται ἀναμφιβόλως ἀπὸ ἰδιοπάθειαν, καὶ ὄχι ἀπὸ φιλοπατριωτισμόν· ἂν αὐτὴ ἡ τρισκατάρατος διαίρεσις δὲν παύσει, δὲν παύσῃ γλήγωρα, προβλέπωμεν κάκιστον τέλος, καθ’ ὅλα καὶ εἰς ὅλα τὰ ἑλληνικὰ ἐπιχειρήματα. Μήτε εἶναι δυνατὸν νὰ γενῇ τίποτε καλὸν εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἐὰν αἱ δύω συνελεύσεις δὲν συνέλθωσιν εἰς ἕν, νὰ ἐξετάσωσι τὰ ἀληθῆ τοῦ Ἔθνους συμφαίροντα, μὲ ἐκείνην τὴν ἠσυχίαν, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖται εἰς τὰς κοινὰς συζητήσεις, εἰ δ’ ἄλλως ἂν τρέξῃ τὸ πρᾶγμα καθώς ἄρχησε σεῖς οἱ ἴδιοι θὰ ἐρωτάτε τὸν ἑαυτὸν σας, εἰς ποῖον ἀπὸ τὰ δύω μέρη εὑρίσκονται οἱ ἀληθεῖς ἀντιπρόσωποι τοῦ Ἔθνους, καὶ ἂν ὑπερισχύσῃ τὸ ἓν μέρος καὶ συρθῇ τὸ ἄλλο, τὰ πάθη καὶ αἱ ἀντενέργειαι δὲν θὰ ἀφήσουν ποτέ καὶ ποτὲ ἡσύχους τοὺς κυβερνήτας νὰ πράξωσιν, ὅ,τι εἶναι ὀφέλιμον καὶ σωτήριον διὰ τὸν ἐξασθενισμένον ἑλληνικὸν λαὸν καὶ διὰ τὴν τύχην του.
Εἶναι ἀσυγχώρητον ἁμάρτημα, τὸ νὰ μὴ θέλετε συγκατατεθεῖτε εἰς ἕνα ἐξισασμὸν τοσοῦτον ἐπωφελῆ εἰς μίαν τοιαύτην κρισιμοτάτην εἰς τῆς Πατρίδος περίστασιν. Σᾶς εἴπαμεν καὶ σᾶς τὸ λέγωμεν ἐκ νέου, ὅτι δὲν ἔχετε κᾀμμίαν δικαιολογίαν ὁποῦ νὰ κάμετε ἐπαινετὴν καὶ άρεστὴν τὴν ὁδηγίαν σας. Δὲν εἶναι καιρὸς μηδὲ συμφέρει | τῶρα νὰ ἀλλαχθῇ παντελῶς τὸ ἑλληνικὸν πολίτευμα, διότι ὡς πρὸς τὴν ἐξωτερικὴν σχέσιν θὰ εἶναι τὰ μέγιστα ἐπικίνδυνον. Κάθε κίνημά σας, ὁποῦ πρὸς τὸ παρὸν κάμνετε, νομίζεται καὶ εἶναι ἀποστατικόν. Ὁ παρών ἐπικείμενος κίνδυνος τῆς Ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν, ἡ παραμέλεια τῶν πελοποννησιακῶν ἐργασιῶν, αἱ ἀποφασιστικαὶ διαπραγματεύσεις ἀπὸ μέρους τῶν εὐρωπαϊκῶν δυνάμεων μὲ τὴν Πόρταν, ὡς πρὸς τὴν ἑλληνικὴν τύχην, σᾶς ὑποχρεώνουν καθ’ ὅλους τοὺς λόγους νὰ φιλιοθῖτε μὲ τοὺς φίλους, καὶ νὰ ᾖσθε μὲ αὐτοὺς σφιγκτὰ ἑνομένος καὶ ὁμόγνωμος πρὸς ἀπόλαυσιν τοῦ ποθουμένου.
Ἀρχηγὲ τῶν Πελοποννησιακῶν Δυνάμεων! Ἐνθυμηθεῖτε, ὅτι καὶ σεῖς οἱ ἴδιοι ὁποῦ σήμερον εἶσθε εἰς τὰ πράγματα, ἐφέρθητε μὲ τὸν αὐτὸν τρόπον πρὸς τοὺς προκατόχους σας, ὅτι ἐσυνάχθητε, ὅ,που καὶ ὅταν ἐθελήσατε, καὶ ὄχι εἰς τὸν διορισμένον τόπον εἰς τὰ Μέγαρα. Ἑὰν αὐτοὶ ἔκαμαν κακὰ τότε, εἶναι ἀνάγκη νὰ μιμιθεῖτε καὶ σεῖς τώρα τὸ κακόν; Ἑάν αὐτοὶ ὡς εἴπατε, ἔγιναν οἱ αἴτιοι νὰ πέσῃ τότε τὸ Μεσολόγγι μὲ τὰς ἀντενεργείας των, ὡς πρὸς τὰς πράξεις τῆς προϋπαρχούσης Διοικήσεως, εἶναι καλὸν νὰ γενῆτε καὶ σεῖς σήμερον αἴτιοι νὰ πέσῃ καὶ τῶν κλεινῶν Ἀθηνῶν ἡ Ἀκρόπολις;
Διὰ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Πατρίδος! Ἀφίσατε πλέον κατὰ μέρος κάθε ἀτομικὴν δυσαρέσκειαν καὶ παράπονον καὶ πράξατε ὡς ἔπραξε ποτὲ ὁ ἀμίμητος Θεμιστοκλῆς μὲ τὸν ἐχθρὸν του Ἀριστείδην, τρέχοντες ὅλοι, ὅλοι μὲ μίαν φωνὴν καὶ δύναμιν, εἰς τὴν στεραίωσιν τῆς ἐθνικῆς τιμῆς καὶ ὑπολήψεως. Δείξατε εἰς τὸν κόσμον ὅλον, ὅτι εἶσθε ἄξιοι τῆς ἀνεξαρτησίας σας, καὶ μὴ θελήσετε παρέκι νὰ ἐκτείνετε τὴν χαυνότητα τῆς ὁλικῆς δυνάμεως τοῦ Ἔθνους, καὶ νὰ τὴν βαστάτε οὕτω πῶς εἰς διχοστασίαν, μὲ σχέδια ὅλως διόλου ἀσύμφωρα εἰς τὴν ἐνεστώσαν θέσιν καὶ στάσιν τῶν πολεμικῶν, καὶ πολιτικῶν ὑποθέσεών σας. Εἶσθε πάντα, ἀδελφέ,εἰς καιρὸν νὰ διαλέξετε τὸ καλὸν ἀπὸ τὸ κακόν, ὅταν κοινῶς προστατεύετε τὴν Πατρίδα, μὲ τὴν καταστροφὴν τῶν Τουρκῶν ἀπὸ τὸ τερπνὸν ἔδαφός της, καὶ μὲ μόνιμον ἀποκατάστασιν τῆς πολιτικῆς καὶ ἐθνικῆς ἀποκαταστάσεώς της. Κανείς δὲν χάνει τὸ δίκαι|όν του ὅταν ἐξομαλίζεται καὶ ἀποδίδεται μὲ τὴν κοινὴν εὐχὴν ὅλου τοῦ Ἔθνους. Εἰς αὐτὸ τὸ οὐσιῶδες ἔργον καὶ τέλος, πρέπει νὰ καταγίνεσθε ὅλοι οἱ σημαντικοί, καὶ ὅλα τ’ ἄλλα δεύτερα νὰ τὰ νομίζετε. Ἡ γενναιότης σας κατ’ ἐξωχὴν ὁποῦ ἐφάνητε, ἀπ’ ἀρχῆς ταύτης τῆς λαμπρᾶς καὶ θαυμασίου μεταβολῆς ὑπέρμαχος, καὶ ἐδοξάσθητε ὡς τοιοῦτος, μὴ θελήσετε σήμερον νὰ δείχνεσθε ἰσχυρογνώμων καὶ προστάτης μιᾶς πράξεως παρανόμου καὶ ὀλεθρίας ἐν ταυτῷ εἰς ταύτας τὰς δεινὰς περιστάσεις, εἰς τὰς ὁποίας εὐρίσκεται ὅλον τὸ πολύμοχθον Γένος διὰ νὰ μὴν τὸ φέρετε εἰς ἀπελπισίαν.
Αὐτοὶ οἱ λόγοι ἂς σᾶς κάμνουν νὰ συμφωνήσετε μὲ τοὺς ἐν Αἰγίνῃ τέλος πάντων, μ’ ὅλον ὅτι καὶ αὐτοὺς δὲν τοὺς δοξάζωμεν, ἐπειδὴ εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι τινὲς ἐξ αὐτῶν σκοπὸν ἔχουν τὴν ἰδιοτέλειαν καὶ τὴν σπουδαρχίαν.
Αὐτὰ καὶ μύρια ἄλλα δίκαια, ὑπαγορευμένα ἀπὸ τὴν μεγίστην ἀνάγκην καὶ βαρύτητα τῶν περιστάσεων, πρέπει ἐξάπαντος νὰ σᾶς κάμουν νὰ ἀλλάξετε γνώμην καὶ γνώμην ἀποφασιστικὴν καὶ δραστήριον, ὁποῦ νὰ συμορφώσει τὰ φρονήματά σας μὲ τῶν ἀντιφερομένων σας, εἰς ἓν καὶ τὸ αὐτὸ τέλος, μὲ μίαν ἀδελφικὴν εἰλικρίνειαν, καὶ μὲ μίαν πατριωτικὴν σύμπνοιαν. Αὐτὸ εἶναι τὸ κύριον ἔργον ἑκάστου εὐαισθήτου καὶ τιμίου πατριώτου, ὅστις κινεῖται μὲ σκοπὸν νὰ λυτρώσῃ τὴν Πατρίδα ἀπὸ τὰ παρόντα δεινὰ καὶ ἀλγήματα. Κατ’ ἄλλον τρόπον ἡ Ἑλλὰς ἐξιλεοῦται καὶ τὰ χρονικά της θὰ ἀποκηρύξουν καὶ τὸν δήμιόν της, καὶ τὸν εὐεργέτην της. Ὅθεν, στρατηγὲ Κολοκοτρώνη, προσέξατε καλά, πλὴν καλά, μὲ νοῦν ἐσκεμμένον καὶ μὲ καρδίαν ἀνοικτήν, καὶ μὴν ἀφήνετε τὸν ἐαυτόν σας νὰ τὸν σύρῃ ἄλλος ὅπου θέλει καὶ ὅπως βούλεται. Ἀπὸ τὴν θέλησίν σας λοιπὸν στέκει, ἢ νὰ ἐπιστηρηχθῇ ἡ δόξα τῆς Πατρίδος μὲ τὴν ἀληθῆ ὑπόληψιν τοῦ ὀνόματός σας, εἰδὲ μὲ τοιαύτας νηπιώδεις καὶ προσκαίρους ἐργασίας σας, ἡ τάλαινα Ἑλλάς, δὲν θὰ ἡμπορέσῃ νὰ ἀνορθωθῇ, καὶ τὸ κρίμα θὰ τὸ ἔχετε εἰς τὸν λαιμόν σας.
Μᾶς ἐρωτάτε τὶ στοχαζόμεθα περὶ κυβερνήτου. Νομίζωμεν ἀφ’ ὅσα σᾶς ἐκθέσαμεν σήμερον εἰλικρινῶς, καὶ ἀφ’ ὅσα σᾶς ἐγράψαμεν κατ’ ἐπανάληψιν | εἶναι ἀρκετὰ νὰ σᾶς δώσουν νὰ καταλάβετε καὶ τὰ φρονήματά μας καὶ τὰς ἰδέας μας, ὡς πρὸς τοῦτο τὸ ζήτημά σας.
Τὸ πρόβλημά σας, ἤθελεν εἶσθαι ὀρθόν, ἂν ἡ ἀκαταστασία καὶ ἡ διχόνοια δὲν κατατρώγει τὰ εὐγενῆ σπλάχνα σας, καὶ τοσοῦτον ὀρθώτερον, καθ’ ὅσον δὲν ἀπαντοῦσε πολλὰ καὶ μεγάλα ἐξωτερικὰ ἐμπόδια. Διὰ νὰ ἐπιτύχῃ πρέπει νὰ ᾖσθε ὅλοι σύμφωνοι, καὶ πρέπει νὰ προσυμβιβασθῇ μὲ τὴν Ἀγγλίαν, καὶ ἀπ’ αὐτὴν νὰ ἐνεργηθῇ, καὶ τότε μόνον ἡ Ἀγγλία θέλει συμπράξῃ καὶ ἀναλλάβῃ τὴν ὑπόθεσιν, ὅταν σᾶς βλέπει σταθεροὺς καὶ ὁμοφώνους εἰς τὴν αὐτὴν ἰδέαν.
Εἴπαμεν δὲ καὶ ἐπαναλέγωμεν, ὅτι ἡ Ἑλλὰς ἔκαμε καλὰ ὁποῦ ἐζήτησε τὴν μεσιτείαν τῆς Μεγάλης Βρεττανίας, διότι ἡ ἀπόῤῥιψις των προβλημάτων ἀπὸ μέρους τῆς Πόρτας, θέλει ἀποκαταστήσῃ εὐνοϊκωτέραν πρὸς αὐτὴν καὶ τὴν μεγάλην Δύναμιν τῶν Βρεττανῶν, καὶ δι’ αὐτῶν τὰς ἄλλας Δυνάμεις. Τὸ μόνον ὁποῦ μᾶς φοβίζει εἶναι ἡ ἰδική σας διαίρεσις καὶ ἀντιζηλία· αὐτὴν ὑποπτεύωμεν καὶ ὄχι τὴν πολιτικήν. Τὰ πάθη σας καὶ ἡ ἀνοησία σᾶς κάμνουν νὰ δυστυχεῖτε, καὶ ὄχι ἡ ἐπιμονὴ τοῦ Σουλτάνου, εἰς τὸ νὰ ἀποῤῥίψῃ πᾶν πρόβλημα, τὸ ὁποῖον σεῖς οἰκειοθελῶς ὑποβάλλετε εἰς τὴν φιλανθρωπίαν τῆς Μεγάλης Βρεττανίας, ἡ ὁποία τὸ ἀνέλλαβε καὶ τὸ ἐνεργεῖ δραστηρίως. Δὲν ἀρκεῖ μόνον καὶ τοῦτο, ἡ Ἀγγλία, ὡς πιστεύωμεν, ἐπιθυμεῖ παρὰ τὰς ἄλλας Δυνάμεις, τὴν ἑλληνικὴν ἀνεξαρτησίαν, εἴτε ἄμμεσον, εἴτε ἔμμεσον καὶ ἀνὰ βαθμούς. Πρέπει νὰ ἰδῇ καὶ εἰς ὑμᾶς αὐτοὺς κᾄποιον σύστημα. Δὲν πρέπει νὰ ζητήσετε εἰς τὰ σχέδια τῶν Αὐλῶν μόνον τὴν ἀγαθοεργίαν. Τὰ εὐρίσκετε τότε μόνον, ὅταν ὁ φιλάνθρωπος σκοπὸς συμβιβάζεται καὶ μὲ τοῦ Κράτους τὰ συμφαίροντα. Νομίζωμεν λοιπὸν συμφαῖρον τὸ νὰ ὑπάρξῃ ἡ Ἑλλάς· ἀλλὰ νὰ ὑπάρξῃ ὡς μία δύναμις συστηματική, τῆς ὁποίας ἡ μέλλουσα στενὴ ἔννωσις μὲ τῆς Ἀγγλίας νὰ χρησιμεύσῃ εἰς τοὺς σκοποὺς της. Ὅταν ὅμως ἡ Ἀγγλία σᾶς βλέπει εἰς τὴν ὁποία εἶσθε κατάστασιν διχονοοῦντας, ἀσυμβιβάστους, ἄθλια ἀνθρωπάρια καθ’ ὅλην | τὴν ἔκτασιν, τὶ νὰ ἐλπίσωμεν διὰ τὸ μέλλον; Ἵσως αὐτὸς ὁ λόγος τὴν κάμνει νὰ ἐπιθυμῇ νὰ φθάσετε βαθμιδὸν εἰς τὴν εὐτυχῆ ἀνεξαρτησίαν, διότι νομίζει, ὅτι εἰς τὸ μεταξὺ τοῦτο διάστημα, θέλετε φωτισθῇ καὶ θέλετε προετοιμάσῃ τὸν λαόν, διὰ τὸ μέγα στάδιον τῆς ἀνεξαρτησίας.
Ἡ Ἀγγλία καὶ ὅλα τὰ ἄλλα φωτισμένα ἔθνη ἀνταποκρίνονται, μὲ μίαν τακτικὴν τῆς Ἑλλάδος Διοίκησιν, καὶ εἰς αὐτὴν μόνον ἡμποροῦν νὰ ἐμπιστευθοῦν τὰ κατὰ καιρὸν πολιτικά των φρονήματα. Ἐπειδὴ εἰς αὐτὰ εἶναι ἀσυγχώρητον νὰ ὑπολήπτονται ἀποστατικὰς φατρίας, ὡς τὴν ἰδικήν σας. Δὲν ἡμποροῦν ὡσαύτως νὰ ἀναγνωρίζουν τὰς πραγματικὰς σχέσεις μὲ μίαν Διοίκησιν, ἥτις πολεμεῖται ἀπὸ μίαν ἀποστασίαν, καὶ ὁποῦ δὲν δύναται νὰ τὴν ἀπολέσῃ. Ἰδού πῶς ἡ Ἑλλὰς τώρα ὑποφαίνεται, ἐνώπιον ὅλων τῶν κραταιῶν καὶ πεφωτισμένων Ἐθνῶν τῆς Εὐρώπης! Καὶ ἰδού τὴν κατάστασιν τῆς Πατρίδος πῶς τὴν ἐκαταντήσατε ἡ γενναιότης σας! Καὶ ἰδού ποῖα μέλλει νὰ ᾖναι τὰ ὀλέθρια ἀποτελέσματα τῆς αἰτίας μιᾶς τοιαύτης διαγωγῆς!
Αὐτὰ εἶναι τὰ μέχρι τοῦ νῦν καθ’ ἡμᾶς. Ἥδη ἀναγκαζόμεθα νὰ παύσωμεν, ἀλλὰ μένωμεν πάντοτε μὲ τὴν γλυκεῖαν ἐλπίδα, τοῦ νὰ ἀκούσωμεν ὅσον οὔπω τὸν γέροντα Κολοκοτρώνην, συνεργὸν τῆς γενικῆς φιλιόσεως καὶ ἀπασχολούμενον εἰς τὰ πολεμικά του ἐπιχειρήματα.
[πλαγίως:]
ἀντίγραφο
|