|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Άγιος Γεώργιος (Νεμέα), 7 Μαρτίου 1827
Αναφορά του Ιωάννη (Γενναίου) Κολοκοτρώνη προς τη Γ΄ Εθνική Συνέλευση με την οποία περιγράφει αναλυτικά τις κινήσεις μετά την έκδοση διαταγής για εκστρατεία 4500 Πελοποννησίων υπό τις οδηγίες του στην Αθήνα (βλ. σχετικό [831]). Ο Γενναίος περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε για τη στρατολόγηση ανδρών, καθώς άπαντες ήταν «διασκορπισμένοι ἔνθεν κᾀκεῖθεν καὶ εἰς τὰ σπήλαια», λόγω της δράσης των αιγυπτιακών δυνάμεων. Ανάλογου περιεχομένου επιστολή έγραψε την προηγούμενη προς τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, ενημερώνοντάς τον πως πρόκειται να ξεκινήσει άμεσα (βλ. σχετικό). Το παρόν αποτελεί αντίγραφο που προέκυψε από το πρωτότυπο που σωζόταν στα αρχεία της Βουλής, προφανώς κατά την προετοιμασία από τον ίδιο της έκδοσης των Υπομνημάτων. Η αναφορά, αν και φαίνεται στο πρωτόκολλο της Εθνοσυνέλευσης ότι παρελήφθη (ΑΕΠ, τ. 3, σ. 628), δεν δημοσιεύτηκε μαζί με τα υπόλοιπα έγγραφα. Στην έκδοση των Υπομνημάτων παραλείφθηκε το ιδιόγραφο σημείωμα του Γενναίου.
|
|
Κείμενο
|
|
Πρὸς τὴν Σ. Ἐθνικὴν Γ. Συνέλευσιν!
Κατὰ τὴν διαταγὴν τοῦ Γεν. Ἀρχηγοῦ τῆς Πελοποννήσου, διαταγὴν τοῦ Ἔθνους μου, δὲν ἔλειψα παρευθὺς νὰ συνενοηθῶ μετὰ τῶν λοιπῶν ὁπλαρχηγῶν τῆς Πελοποννήσου τοὺς διορισθησομένους διὰ τὴν ἐκστρατείαν τῶν Ἀθηνῶν, καὶ μὲ τὴν δυνατωτέραν ταχύτητα στρατολογήσας πρὸ ἡμερῶν τὰ δύο τμήματα τῆς ἐπαρχίας Καρυταίνης, διεύθυνα τοὺς στρατιώτας κατὰ τὴν Κόρινθον, μὲ διορισμὸν νὰ παραμείνουν ἐκεῖσε ἕως νὰ φθάσω κ’ ἐγώ, ὅστις μείνας κατὰ τὴν Καρύταιναν, παρεκίνουν τοὺς συνοπλαρχηγούς μου διὰ νὰ ἐκκινήσουν ὀγλήγορα, καὶ παραλαβὼν τοὺς Φαναρίτας καὶ τοὺς τοῦ τμήματος Ἄκοβας κάι Παραμερ͜ιᾶς ἐξεκίνησα προχθές καὶ σήμερον ἔφθασα ἐνταῦθα. Ὁ ἀριθμὸς τῶν μετ’ ἐμὲ ἤδη στρατιωτῶν ὁμοῦ καὶ τῶν 400 ὑπομισθίων μου, ἀναβαίνει τῶν 1800 περιμένοντες κατόπιν μου καὶ οἱ Λεονταρῖται, ὀλίγοι Ἀρκάδιοι, οἱ στρατηγοὶ Σισίνης καὶ Παππασταθόπουλος, ὁ χιλίαρχος Γ. Λεχουρίτης, καὶ ἄλλοι Καλαβρυτινοί, ὥστε ὁ ἀριθμὸς τῶν περιμενόντων ὡς μὲ γράφουν ὑπερβαίνει τῶν 2500 χιλ. οἵτινες ἐκκινήσαντες εὑρίσκονται καθ’ ὁδόν. Οἱ δὲ Μυστριῶται καὶ Ἁγιοπετρῖται ὡς μὲ γράφουν, εὐγαίνουν κατὰ τὸ Ἄργος ὀγλήγορα. Ἤθελεν εἴμεθα βέβαια ξεκινημένοι πρὸ ἡμερῶν ἅπαντες, ἀλλ’ ἐκ τῆς καταδρομῆς τοῦ ἐχθροῦ διασκορπισμένοι ἔνθεν κᾀκεῖθεν καὶ εἰς | τὰ σπήλαια οἱ κάτοικοι τῶν ἐπαρχιῶν, ἀπαντήσαμεν οὐκ ὀλίγην ἀργοπορίαν εἰς τὸ νὰ ἰδεάσωμεν τοὺς στρατιώτας, οἵτινες ἀκούσαντες τὸν κίνδυνον τῶν κλεινῶν Ἀθηνῶν, μὲ μεγάλην τους εὐχαρίστησιν ἤθελαν ἀμέσως ἀκολουθήσουν, ἂν ἡ ἀπειλή τοῦ Ἰμπραΐμη δὲν ἐμπόδιζε τὴν προθυμίαν τους. Αἰσθανόμενος δὲ κ’ ἐγώ καὶ πρὸ πολλοῦ, τὴν ἀνάγκην τοῦ Ἔθνους δεινοτέραν παρ’ ἄλλοτε, τρέχω μὲ σπουδαῖα βήματα ν’ ἀγωνισθῶ εἰς τὸ ἱερὸν στάδιον τοῦ πολέμου τῶν κλεινῶν Ἀθηνῶν ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν τοῦ γενναίου ἀρχηγοῦ Καραϊσκάκη μὲ ἐκείνην τὴν προθυμίαν καὶ ζῆλον, τὸν ὁποῖον ἐπρόσφερα ἀπ’ ἀρχῆς εἰς τὸ Ἔθνος μου, καὶ χαίρω διότι ἔχω συναγωνιστὰς μου τοὺς γενναίους ὁπλαρχηγοὺς καὶ στρατιώτας τῆς Δυτικῆς καὶ Ἀνατολικῆς Ἑλλάδος, ἐκείνους τοὺς ἀνδρείους Σουλιώτας καὶ τοὺς Πελοποννησίους. Ἐξαιτοῦμαι λοιπὸν πρῶτον τὰς εὐχὰς τῆς Σ. Συνελεύσεως διὰ νὰ κατορθώσομεν ἔργα ἄξια τῶν κοινῶν ἐλπίδων καὶ τῶν δικαιωμάτων τοῦ Ἔθνους, καὶ ν’ ἀπαλλάξομεν τὸ κινδυνεῦον φρούριον τῶν Ἀθηνῶν ἀπὸ τοὺς βαρβαρικοὺς ὄνυχας. Καὶ δεύτερον παρακαλῶ τὴν Σ. Συνέλευσιν νὰ μᾶς προμηθεύσῃ τὰ ἀναγκαῖα πρὸς τροφὴν καὶ χρῆσιν τοῦ στρατοπέδου, διὰ νὰ μὴν λαμβάνωμεν ἐκ τῆς ἐλλείψεως δυσκολίαν. Εἰς δύο ἡμέρας προσμένω ἐνταῦθα καὶ τοὺς λοιποὺς ὁπλαρχηγοὺς τῆς Πελοποννήσου, ἅμα δὲ φθάσουν θέλει ἐκκινήσωμεν διὰ τὸν ἱερὸν [[σας]] σκοπόν μας. Ἐν τοσούτῳ δὲ μένω εὐσεβάστως.
Τῇ 7 Μαρτίου 1827 ἐκ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου
ὁ πρόθυμος καὶ εὐπειθείς [[καὶ]] πατριώτης
Ἰωάννης Θ. Κολοκοτρώνης
[χέρι Γενναίου Κολοκοτρώνη:]
Το παρον αντιγραφον δεν το ηχα αλα εβρεθη τα ἀρχια της Εθνικης Σινελευσεος και ηπαρχη τα ἀρχια της Βουλις οπου και αντηγραπτη
Ἰ Θ. Κολοκοτρώνης
|