|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Αίγινα, 2 Μαρτίου 1827
Επιστολή του Αναγνώστη Δεληγιάννη προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη με την οποία παραπονείται γιατί δεν απαντά στις επιστολές του και κάνει έκκληση να κατασιγάσουν οι ταραχές και να επέλθει ομόνοια. Στέλνει στην Ερμιόνη (Καστρί) τον έμπιστο κοινό τους φίλο [Χριστόφορο / Χρήστο] Ζαχαριάδη, με τον οποίο «ὁμίλησε πολλά» και του ζητά να τον ακούσει. Η παρούσα είναι συνέχεια προηγούμενων επιστολών του Φεβρουαρίου 1827, για μία, τουλάχιστον, από τις οποίες και πάλι ο κομιστής της ήταν ο Ζαχαριάδης (βλ. σχετικά). Η αντιπαράθεση, σε έντονο ύφος, σχετίζεται με τον τόπο διεξαγωγής της εθνοσυνέλευσης και ο Αναγν. Δεληγιάννης σε προηγούμενη επιστολή σημείωνε από Ερμιόνη: «σήμερον ἔκαμεν ἔναρξιν τῶν ἐργασιῶν της ἡ συνέλευσις, καὶ ἄν ἀγαπᾶς ἐκπλήρωσαι τὸν λόγο σου» (βλ. Αρχείον Δεληγιάννη, σ. 214).
|
|
Κείμενο
|
|
Ἐκλαμπρότατε
Ἂν τὰ λεγόμενά μου καὶ τὰ γράμματά μου σᾶς ἐνοχλοῦν, καὶ τοῦτο φανερόν ἀπὸ τήν σιοπήν σας, ἡ ἐδική μου ψυχὴ ὅμως δὲν ὑποφέρει νὰ σιοπήσω. Καὶ ἐπειδὴ ἔρχεται ὁ κύριος Ζαχαριάδης μὲ τὸν ὁποῖον ὁμίλησα πολλὰ καὶ οὐσιώδη, ἂν ὁρίζατε ἀκούσατε τὰ λεγόμενά του καὶ τὰς συμβουλάς μου, διότι ἐξέρχονται ἀπὸ εἰλικρίνειαν καὶ ἔφεσιν ἀδελφικήν.
Ἀδελφὲ Κολοκοτρώνη, ἡ θέσις εἰς τὴν ὁποίαν εὐθάσαται καὶ εὑρίσκεσθαι δὲν σᾶς ὠφελοῦν αἱ ταραχαὶ καὶ συγχύσεις, ὡς ἠμποροῦν νὰ εἶναι ὠφέλημοι εἰς ἄλλους οἵτινες δι’ αὐτῶν ζητοῦν νὰ κάμουν τύχην ἢ νὰ πιάσουν τόπον. Εἰς τὴν ἐκλαμπρότητὰ σου συντείνει μᾶλλον ἡ ἠσυχία καὶ καλὴ κυβέρνησις ὑπὲρ παντὸς ἄλλου, καὶ πέπεισμαι εἰς τὴν φρόνησήν σας ὅτι θέλετε γνωρίση πῶς ὅσα λέγω καὶ γράφω, ἐκεῖνα δύναται νὰ φέρωσι καὶ τὴν σωτηρίαν τῆς Πατρίδος καὶ τὴν αὔξησιν τῆς δόξης καὶ ὑπολήψεώς σας. Ἐπειδὴ εἰς τὸ διάστημα τοῦ τόσου καιροῦ, μὲ τὴν ἐνασχόλησιν αὐτῶν τῶν πραγμάτων πόσον ζημιοῦται ἡ Πατρὶς διὰ τὴν ὑστέρησην τῶν πολεμικῶν ἐργασιῶν σας, καὶ ὁποίαν δόξαν εἰς .ἄλλους παραχωρεῖται καὶ χαρίζεται. Διὰ τὸ ὁποῖον στοχασθῆται πόσον ἄδικον κάμετε τοῦ ἑαυτοῦ σας, καὶ τῶν σχετικῶν, φίλων καὶ ἀδελφῶν | σας. Ἄν ἀπὸ ἐλλείψεις ἀνθρώπων ἢ ἐκ συνεργίας τοῦ πειρασμοῦ προῆλθον τὰ ὅσα τρέχουν ἄχρι τοῦδε καὶ τὸ δεινότερον ἡ διαίρεσις τοῦ Ἔθνους εἰς τοιαύτας κρησήμους περιστάσεις, ἂς παύσουν κἂν ἕως ἐδῶ νὰ ἐννωθῆ τὸ Ἔθνος. Ἴσως ἔγινε[[ται]] κᾀμμια πρόβλεψις διὰ τὴν σωτηρίαν του καὶ διὰ τὴν ἐσωτερικὴν εὐταξίαν, διὰ νὰ ἠσυχασωμεν ὁπωσοῦν κἂν ἀπὸ τὸν ἐσωτερικὸν ἐχθρόν, τὴν ἐπάρατον διχώνοιαν καὶ διαίρεσιν νὰ φροντίσωμεν συμφώνως διὰ τὸν ἐξωτερικόν. Εἶναι περιττὸν νὰ ἐκτείνομαι περισσότερον, καὶ ἂν ὁρίζῃς, ἄκουσον μὲν πάταξον δέ. Καὶ μένω.
Τῇ 2 Μαρτίου 1827, ἐξ Αἰγίνης
ὁ ἀδελφὸς σας
Ἀναγνώστης δηλιγιάννης
[Ἐπιγραφὴ διεύθυνσης:]
Πρὸς τὸν ἐκλαμπρότατον γενικὸν ἀρχηγὸν κύριον Θεόδωρον Κολοκοτρώνην
Εἰς Καστρί
[ἀντιστρόφως, ἄλλο χέρι:]
Ἀναγνώστης Δεληγιάννης
21 Μαρτίου Αἴγινα
|