|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Αίγινα, 19 Φεβρουαρίου 1827
Επιστολή του Αναγνώστη Δεληγιάννη προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη με την οποία τον ενημερώνει για την επικείμενη έναρξη των εργασιών της εθνοσυνέλευσης, καθώς είχε συγκεντρωθεί ικανός αριθμός πληρεξουσίων και έρχονταν και από άλλες επαρχίες, οπότε καλυπτόταν το όριο της απαρτίας. Ο επιστολογράφος διεκτραγωδεί την πολιτική κατάσταση, καθώς η χώρα είναι διαιρεμένη και καλεί τον Θεόδ. Κολοκοτρώνη να συντελέσει, ώστε να ομονοήσουν και να γίνει κοινή συνέλευση. Στο υστερόγραφο ο Αναγν. Δεληγιάννης επικαλείται την ειλικρίνειά του και την αγάπη προς την Πατρίδα που σκοπό έχει να αποφευχθεί μια εμφύλια διαίρεση.
|
|
Κείμενο
|
|
Ἐκλαμπρότατε ἀδελφέ Κολοκοτρώνη
καί προχθές σᾶς ἔγραφον ἀποκρηνόμενος εἰς τά προλαβόντα γράμματά σας ὁποῦ διά τοῦ σουρτζῆ ἔλαβον. Ἤδη δέ σᾶς φανερώνω ὅτι ἀπό τάς προκυρήξεις τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Συνελεύσεως καί ἀπό τό πρός τούς ἁγίους ἀρχιερεῖς καί κύρ Γεωργαντᾶ γράμμα μου ἐπληροφορήθητε τήν ἀπόφασιν τῶν ἐνταῦθα πληρεξουσίων διά τήν ἔναρξην τῆς Συνελεύσεως τήν ἐρχομένην Τετράδη, ἐπειδή και ἐσυνάχθησαν ἕως προχθές 93 καί ἕως τήν Δευτέραν ἔρχονται καί οἱ εὑρισκόμενοι εἰς Σύραν Αἰγεοπελαγοίται, Μηστριόται, Σπαρτιάται καί ἄλλοι Πελοποννήσιοι, καί Χερσοελλαδοίται, οἵτινες ἅπαντες ἔρχονται, καί ἕως τήν Τετράδην συμπληροῦται ὁ ἀριθμός ὑπέρ τῶν δύω τρίτων. Καί διά νά μήν σᾶς βαρύνω μέ τήν πολυλογίαν, ἡ Συνέλευσις τήν Τετράδην κάμνει ἔναρξιν ἐξ ἅπαντος.
Ἀδελφέ Κολοκοτρώνη κάθε εὐαίσθητος πατριώτης βλέποντας αὐτήν τήν διαίρεσην τῆς Πατρίδος εἰς τήν πλέον δυστυχεστάτην καί κρισιμοτάτην περίστασήν της, ξεσχήζεται ἡ καρδία του. Αὐτή ἡ διαίρεσις δέν ὁμοιάζει μέ τάς ἁπλῶς διαιρέσεις καί μικρᾶς, ἀλλά θέλει ὑπάρξη σημαντική καί πεισματική.
Μή θελήσεται τόν ξεσχιμόν καί σπαραγμόν τῆς πατρίδος καί τήν μεταξύ μας ἀνησυχίαν. Εὔγα ἀπό κάθε ὑποψία, διότι ἡμεῖς εἴμεθα ἕτοιμοι νά συναποθάνωμεν μαζύ σου, ἄν ἀκολουθήση παραμικρά ἔλλειψις εἰς τήν δόξαν καί ὑπόληψήν σου. Μήν ἀφήνεις αὐτήν τήν εὐκαιρίαν ἡ ὁποία ἀποβλέπει μᾶλλον τήν αὔξησην τῆς δόξης καί ὑπολήψεως σου. Μή προτιμᾶς ἀπό αὐτάς τήν βλάβην τῆς πατρίδος καί τήν ἀνησυχίαν μας κοινῶς. Ἄς λείψη κάθε πεῖσμα καί κάμε, γενοῦ αἴτιος νά ἐννωθῆ τό Ἔθνος, κα΄νά μήν ἐκραγή πυρκαϊά καί ξεσχησθῆ. [[καί νά]] μήν τήν τραβᾶη πλέον τήν κλωστήν διά νά κοπῆ. Καί σέ βεβαιώνω | ὅτι ἐρχόμενοι ὅλοι ὁμοῦ εἰς ἕν τά πράγματα θέ νά γένουν καλά κατά τήν κοινήν ἔφεσην καί εὐχαριστησήν σου. Καί ἄν κοπῆ ἡ κλωστή καί τρέξη αὐτή ἡ διαίρεσις, τά πράγματα θά καταντήσουν εἰς ἀθλίαν κατάστασην καί ἀμφότερα τά μερη θέλει κατορθώσουν οὐδέν, μόνον αὐτό θέλει κατορθώσουν νά ἐπιταχύνουν τόν παντελή ἀφανισμόν τῆς πατρίδος.
Ἄφησαι τό ἕνα σου αὐτί ἐλεύθερον διά νά ἀκούης ἑνίοτε καί ἡμᾶς, ὁποῦ ἄν δέν πιστεύῃς ὅτι δέ ἀγαπῶμεν περισσότερον ἀπό ἄλλους δέν ἠμπορεῖς ὅμως νά ἀρνηθῇς ὅτι δέν σέ ἀγαπῶμεν καθώς οἱ φίλοι.
Εἶναι περιττόν νά ἐκτανθῶ διότι ἐγνώρισα ὅτι μήτε τα λεγόμενα μήτε τά γραφόμενά μου σᾶς πείθουν. Ἄν θέλεται ἄς σᾶς πείσει κἄν ὁ ὀρθός λόγος καί βάνωντας πρό ὀφθαλμῶν ἄς σᾶς πείσουν τά ὅσα ἠμποροῦν νά ἀκολουθήσουν κοινῶς καί οἱ πειρασμοί καί ἡ ἀνησυχία μερικῶς, καί κάμε ὡς ὁρίζεις καί ἀγαπᾶς, ἐπειδή ἐγώ πλέον δέν δύναμαι νά σᾶς γράψω περισσότερον καί ἄν ἀγαπᾶς ἀποκρήσου μου δι’ αὐτά ὁποῦ σοῦ γράφω καί μένω.
Τῆ 19 Φευρουαρίου 1827 ἐξ Αιγίνης
ὁ ἀδελφός σας
Ἀναγνώστης Δεληγιάννης
Ἀδελφέ Κολοκοτρώνη αὐτά ὁποῦ σᾶς γράφω σᾶς παρακαλῶ νά τά στοχασθῆται καλῶς. Μή τά ἐκλάβηται ὅμως ἀπό μικροψυχίαν μου, ἤ ἐξ ἄλλης τινός ἀξίας ὅτι σᾶς τά γράφω. ὁ πρός τήν πατρίδα πόνος μου, καί ἡ πρός τήν ἐκλαμπρότητά σας ἠλικρήνια μου, προμαντεύων ὀλέθρια ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς διαιρέσεως κατά χρέος ἀδελφικόν μέ ἔκαμαν καί γράφω ἐκεῖνα ὁποῦ γνωρίζω καί κάμεται ὡς ὁρίζεται.
Τό ἔσωθεν πρός τόν κόντε κύριον Μεταξά (ὅν καί ἀσπάζομαι ἀδελφικῶς) μοῦ τό ἔδοσε ὁ κύριος Ζαχαριάδης καί δόσετέτο.
[πλαγίως, ἄλλο χέρι:]
Α. Δεληγηάνης
18 [sic] Φευρουαρίου Αἵγηνα 1827
|