|
Κείμενο
|
|
Ἀριθ. 5591
Ἡ Διοικητικὴ Ἐπιτροπὴ τῆς Ἑλλάδος
Πρὸς τὸν Ἐξοχ(ώτατον) Γενικὸν Ἀρχηγὸν τῶν Πελοποννησιακῶν Στρατευμάτων κύριον Θ. Κολοκοτρώνην
Ταύτην τὴν στιγμὴν ἔφθασαν ἐνταῦθα δύω ἐκ τοῦ φρουρίου τῶν Ἀθηνῶν ἐξελθόντες στρατιῶται φέροντες διάφορα γράμματα τῶν πολυορκουμένων, καὶ ἀπὸ τὰ γραφόμενα, καὶ ἀπ’ ὅσα διὰ στόματος ἀναγγέλουσιν οἱ ἀπεσταλμένοι, μὲ ἄμετρον θλίψιν ψυχῆς πληροφορεῖται ἡ Διοίκησις τὴν ἐσχάτην ἀμηχανίαν, καὶ ἀπελπισίαν, εἰς τὴν ὁποίαν κατήντησαν ἤδη οἱ ὑπερασπισταὶ τοῦ φρουρίου τῶν Ἀθηνῶν. Αἱ πολυειδεὶς ἐλλείψεις των καὶ ὅλα τὰ δεινὰ τῆς πολυοδείνου ταύτης πολυορκίας ἐκορυφώθησαν εἰς τὸν ἔσχατον βαθμόν, καὶ κατ’ οὐδένα τρόπον δὲν εἶναι οὗτοι πλέον εἰς κατάστασιν νὰ [πα]ρεκτίνωσι τοὺς ἀγῶνας των, ἀπελπίσθησαν πρὸ πολλοῦ, καὶ ἂν μέχρι τοῦδε ἀνθίστανται, τοῦτο χρεωστεῖται εἰς τὴν κατάσχεσιν καὶ ὀχύρωσιν τῆς θέσεως τοῦ Πειραιός, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἐνθαρρύνθησαν ὁποσοῦν περιμένοντες ἐκεῖθεν καὶ περαιτέρω κίνημα ἀποφασιστικόν.
Εἰς τοιαύτην δεινοτάτην περίστασιν, ἡ Διοίκησις ὕστερον ἀφοῦ ὅσον τὸ ἐκ μέρους της δὲν ἔλλειψεν οὔτε θέλει λείψει ἐνεργοῦσα [...] ὅ,τι εἶναι τῆς δυνάμεώς της διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ κινδυνεύοντος [...] [Ἀ]θηνῶν, κρίνει χρέος της ἀπαραίτητον νὰ ἀποτανθῇ κατ’ ἐπανάληψιν [καί] πρὸς τὴν ἐξοχότητὰ σας, καὶ νὰ ἐπικαλεσθῇ καὶ τὴν ἀπὸ μέρους σας δραστήριον σύμπραξιν καὶ συνδρομὴν εἰς ὅσα ἀφορῶσιν τὴν διάσωσιν τῶν Ἀθηνῶν. Ἐπὶ αὐτὸ τοῦτο σᾶς διευθύνονται ἀντίγραφα τῶν ἐξ Ἀθηνῶν γραμμάτων διὰ νὰ παρατηρήσετε ζωηρότατα τὸν ἐπικείμενον κίνδυνον τοῦ φρουρίου τούτου.
Ἐξοχώτατε! Βλέπετε φανερὰ ὅτι τὸ τελευταῖον τοῦτο προπύργιον τῆς Ἑλλάδος τρέχει τὸν ἔσχατον κίνδυνον, καὶ ὁ κίνδυνος οὗτος ὅτι εἶναι γενικός, ὅτι ἀφορᾶ κατ’ εὐθείαν ὅλην τὴν Ἑλλάδα, τοῦτο βέβαια κᾀνένα δὲν λανθάνει. Ἀπαιτεῖται λοιπὸν κοινὴ σύμπνοια καὶ δραστηριώτης διὰ νὰ ἀπαντηθῇ ὁ ἐπικείμενος οὗτος μέγας κίνδυνος· ἄλλως ὅμως ὅλοι οἱ μέχρι τοῦδε ἀγῶνες καὶ θυσίαι θέλουν ματαιωθεῖ εἰς μίαν στιγμήν! Εἶναι ἀνάγκη νὰ γενῇ μία ὥραν ἀρχήτερα κίνημα ἀποφασιστικὸν κατὰ τοῦ πολυορκητοῦ τῶν Ἀθηνῶν, καὶ διὰ τοῦτο νέας ἱκανὰς δυνάμεις ἀπαιτεῖται νὰ ἐξέλθωσιν εἰς βοήθειαν τῶν Ἀθηνῶν, καὶ εἰς αὐτὸ τοῦτο προσκαλεῖσθε, ἡ Ἐξοχότης σας νὰ συνεργήσετε μ’ ὅλην τὴν δυνατὴν δραστηριότητα.|
Ὅσον ἡ παροῦσα περίστασις εἶναι κρισιμωτάτη καὶ ἡ ἔκβασις τοῦ προκειμένου ἀγῶνος εἶναι ἡ μόνη ἥτις θέλει ἀποφασίσει τὴν τύχην τῆς δυστυχοῦς Πατρίδος, τοσούτῳ μᾶλλον γίνεται φανερὰ ἡ ἀνάγκη τοῦ νὰ ἀφεθῇ κατὰ μέρος πᾶν ἄλλο ἰδιαίτερον τέλος, καὶ εἰς μόνον τὸν κίνδυνον τῶν Ἀθηνῶν νὰ προσηλωθῇ ἡ προσοχὴ καὶ ἡ σπουδὴ ὅλων τῶν πολιτῶν, ὅσοι κατ’ ὁποιονδήποτε τρόπον δύνανται κατὰ το μᾶλλον, καὶ ἦττον, νὰ συντελέσωσιν εἰς τὴν διάσωσιν τοῦ πολυτίμου τούτου προπυργίου τῆς Ἑλλάδος. Ἡ Διοίκησις ἐκπληροῦσα καὶ κατὰ τοῦτο τὰ ἱερὰ χρέη της ἔσπευσε καὶ ἤδη κατ’ ἐπανάληψιν νὰ γνωστοποιήσῃ πρὸς ἅπαντας ὅτι ἡ σωτηρία τῆς Πατρίδος ἀπαιτεῖ καὶ δὲν ἐλπίζει ποτὲ ἰδῇ κωφεύοντας εἰς τὴν φωνὴν τῆς κινδυνευούσης Πατρίδος πολίτας, οἵτινες εἰς ὅλας τὰς κρισίμους περιστάσεις ἔδειξαν πραγματικῶς τὸν ἔνθερμον πατριωτισμόν των, καὶ τὸν ὑπέρ τῆς κοινῆς σωτηρίας ζῆλον των.
ἐν Αἰγίνῃ τῇ 7ῃ Φεβρ. 1827
Ὁ Πρόεδρος
ἀνδρέας ζαήμης
Σ. Τρικούπης δ. τζαμαδὸς Α. Μοναρχίδης
Κ. Ζῶτος π. μαυρομιχάλης Α. Χατζη ἀναργύρου
Ἰωάννης Βλάχος ἀναγνώστης δηλιγιάννης
(Τ.Σ.) ΔΙΟΙΚ. ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ὁ Γενικὸς Γραμματεύς
Γ. Γλαράκης
ὑ.γ. ἔρχονται αὐτόθι καὶ προσωπικῶςοἱ ἀπὸ τοῦ φρουρίου ἐξελθόντες Γ. Γλαράκης
[πλαγίως, μἐ ἄλλο χέρι:]
Διοικητικὴ Ἐπιτροπή, Αἴγινα 7 Φεβρουαρίου
|