|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Σαλαμίνα, 7 Φεβρουαρίου 1827
Επιστολή του Παναγιώτη Νοταρά προς τον Γενικό Αρχηγό Θεόδωρο Κολοκοτρώνη με την οποία μεταφέρει πληροφορίες που έλαβε από έγκλειστους του φρουρίου της Αθήνας πως έχει καταστεί πλέον αδύνατον να κρατηθεί από τις ελληνικές δυνάμεις περισσότερο από δέκα ημέρες. Τον καλεί να σπεύσουν τα πελοποννησιακά στρατεύματα και κάνει ιδιαίτερα αναφορά εις «τον αδελφόν Γενναίο». Θεωρεί πως τυχόν κατάληψή του φρουρίου της Αθήνας θα είναι καταστροφή, ενώ επισημαίνει ότι από Ρουμελιώτες διαδίδονται διάφορες φήμες για τα επακόλουθα της κατάληψης της Αθήνας. Διατυπώνει ακόμη τη θέση ότι η εθνοσυνέλευση στην Ερμιόνη θα είναι μάταια αν χαθεί η Αθήνα. Ο αναφερόμενος «διδάσκαλος Ιωάσαφ» είναι ο, και σε άλλα έγγραφα του αρχείου, αναφερόμενος γραμματικός του Γενναίου Κολοκοτρώνη (βλ. σχόλια στο έγγρ. [244]) και ο Γεώργιος Διδασκαλόπουλος ο παραστάτης και πληρεξούσιος επαρχίας Δερβενοχωρίων (βλ. Β. Σαράφης, «Διδασκαλόπουλος Γεώργιος»). Η παρούσα προωθήθηκε με το σχετικό.
|
|
Κείμενο
|
|
Ἐξοχώτατε Γενικὲ Ἀρχηγὲ καὶ σεβαστέ μοι πάτερ!
Ἐν’ ᾧ εἶχα ἕτοιμα τὰ γράμματα νὰ τὰ στείλω μὲ τὸν Γεώργιον Δανόπουλον αὐτοῦ, αὐτὴν τὴν στιγμὴν ἔφθασαν καὶ δύω, οἱ ὁποῖοι μὲ μεγάλον κίνδυνον εὐγῆκαν ἀπό τό φρούριον τῶν Ἀθηνών, αὐτοὶ πραγματικῶς μᾶς πληροφοροῦν, ὅτι ἀδύνατον νὰ βασταχθῇ τὸ φρούριον μετὰ δέκα ἡμέρας. Διὰ τοῦτο ἐπίτηδες κατὰ χρέος μοι ἀπαραίτητον στέλλω τὸν διδάσκαλον κ. Ἰωάσαφ καὶ τὸν κ. Γεώργιον Διδασκαλόπουλον, οἱ ὁποῖοι ἀφ’ οὗ σᾶς παῤῥησιάσουν ἀντίγραφα γραμμάτων τοῦ Κιουταχῆ, καὶ τῶν ἐν φρουρίῳ ἀδελφῶν, καὶ ζωηρότερα σᾶς παραστήσουν διὰ φωνῆς ζώσης τὸν κίνδυνον, καὶ ὅσα οἱ Ῥουμελιῶται ἀναφανδὸν κηρήττουν μετὰ την πτῶσιν, ὅ μη γένοιτο, τοῦ φρουρίου ἐπακόλουθα, διὰ τὰ ὁποῖα καὶ μεγάλως ἠναγκάσθην νὰ τούς ἐξαποστείλω μὲ βίαν.
Σεβαστέ πάτερ, τάχυνον τὴν δραστηριότητά σου, βίασον καὶ τὸν ἀδελφὸν Γενναίον, καὶ ὅσους ἄλλους γνωρίζετε μὲ ποσότητα ἰκανῶν πελοποννησιακῶν στρατευμάτων, διὰ τῶν ὁποίων ἴσως διὰ τῶν εὐχῶν τῆς Πατρίδος καταστραφή ὁ Κιουταχῆς, καὶ τό φρούριον ἀπαλλαγῇ, καὶ τὰ κηρυττόμενα παρὰ τῶν Ῥουμελιωτῶν ἀποφύγωμεν, καὶ ἡ ἐθνική συνέλευσις, διὰ τὴν ὁποίαν ἐνασχολεῖσθε, κάμει τὰ συμφέρονται ἀποτελέσματα, καὶ τέλος πάντων τὴν Πατρίδα διασώσωμεν. Ἂν ὅμως τὰ στρατεύματα δέν προφθάσωσι, μάταιοι οἱ κόποι μας, ματαία ἡ συνέλευσις, καὶ ἡ Πατρίς ἀπόλλυται. Ταῦτα κατὰ χρέος μοι ὑϊκὸν καὶ πατριωτικόν, πρός ἀνάπαυσιν τοῦ συνειδότος μου. Μένω δὲ εὐσεβάστως.
Τῇ 7 Φεβρουαρίου 1827
ἐκ Σαλαμίνος
ὁ εὐπειθὴς καὶ υἱός σας
παναγιώτης Νοταράς
[ἐπὶ τοῦ νώτου:]
Παναγιώτης Νοταρᾶς τῇ 7 Φευρουαρίου 1827 ἐν Σαλ<α>μίνη
[μὲ ἄλλο χέρι:]
1828
|