|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Πελοπόννησος, 30 Ιουνίου 1825
Αντίγραφο της αίτησης προστασίας των Ελλήνων προς τη Μεγάλη Βρετανία. Η αίτηση προστασίας στα ευρεθέντα πρωτόγραφά της έχει διαφορετικές ημερομηνίες υπογραφής. Το παρόν αντίγραφο φέρει ως ημερομηνία την 30η Ιουνίου 1825. Η αντιγραφή δεν είναι μεταγενέστερη, αλλά πρέπει να συνέβη αμέσως μετά την υπογραφή του ενός εκ των δύο όμοιων πρωτογράφων που είχε αποστείλει η Επιτροπή Ζακύνθου στα τέλη Ιουνίου: ένα στην Πελοπόννησο με τον Χριστόφορο Ζαχαριάδη και ένα στην Ύδρα με τον Παναγιώτη Λεονταρίτη (Σπ. Τρικούπης, Ιστορία, τ. 3, σ. 202). Η ημερομηνία υπογραφής δεν είναι σαφές αν είναι σωστή, καθώς δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε με ημερολογιακή ακρίβεια τη μετάβαση του Χρ. Ζαχαριάδη στην Πελοπόννησο. Κατά τον Γενναίο Κολοκοτρώνη την αίτηση υπέγραψαν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Ανδρέας Μιαούλης στις 5 Ιουλίου (βλ. Απομνημονεύματα, σ. 127). Από έγγραφο του αρχείου Κολοκοτρώνη, ωστόσο, δεν είναι σαφές αν ο Χρ. Ζαχαριάδης είχε φτάσει στην Πελοπόννησο πριν τις 9 Ιουλίου (βλ. σχετικό). Η αίτηση προστασίας έχει δημοσιευτεί πολλές φορές (σχόλια στα πρωτόγραφα και στις δημοσιεύσεις τους βλ. στα: Δημ. Καμπούρογλου, Αρχείον Ρώμα, τ. 1, σ. 595· Χαρ. Βλαχόπουλος, Επιτροπή Ζακύνθου, σ. 358).
|
|
Κείμενο
|
|
Ὁ κλῆρος, οἱ παραστάται, οἱ ἀρχηγοὶ πολιτικοὶ καὶ στρατιωτικοὶ ξηρᾶς καὶ θαλάσσης τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους
Α΄. Παρατηροῦντες, ὅτι διὰ τὰ ἀνεξάλειπτα δικαιώματα τῆς ἰδιοκτησίας καὶ κυριότητος, διὰ τὰς ἐπικρατούσας ἀρχὰς τῆς θρησκείας καὶ ἐλευθερίας, καὶ διὰ τὸ ἐκ φύσεως ἔμφυτον τοῦ να διατηρῇ καὶ ἀσφαλίζῃ ἕκαστος τὴν ἰδίαν ὕπαρξιν, οἱ Ἕλληνες ἐνωπλίσθησαν μὲ τὰ ὅπλα τῆς δικαιοσύνης, καὶ εἰς διάστημα πλέον ἐτῶν τεσσάρων, ὑπέστησαν ἀποφασιστικῶς καὶ σταθερῶς, κατὰ τῶν δυνάμεων τῆς Ἀσίας, τῆς Ἀφρικῆς καὶ τῆς Αἰγύπτου, πεζῶν τε καὶ ναυτικῶν, καὶ εἰς ὅλους τούτους τοὺς κινδύνους, τώρα ἠφάνισαν, καὶ τώρα ἄμποσαν τὰς κολοσσαίας δυνάμεις τῶν ἐχθρῶν, καὶ τελευταῖον στερημένοι παντὸς μέσου, ἀνήκοντος εἰς τοιοῦτον ὑψηλὸν ἐγχείρημα, καθιέρωσαν οὗτοι διὰ τοῦ αἵματὀς των τὰ πολύτιμα αὑτῶν δικαιώματα, καὶ ἔδωκαν εἰς τὸν ἐκπεπληγμένον κόσμον, ὄχι τόσον κοινὰς ἀποδείξεις, δι’ ὅσον εἶναι ἱκανὸς ἕνας λαὸς ἐκ φύσεως γεννημένος διὰ νὰ ζῇ ἐλεύθερος, καὶ ὅστις ἤδη ἠδυνήθη νὰ διασπάσῃ τοὺς βρόχους μιᾶς ἱκανῶς πολυχρονίου καταθλιπτικῆς δουλείας.
Β΄. Παρατηροῦντες, ὅτι ἐκ τῶν ἀποτελεσμάτων μιᾶς πάλης οὕτως ἀνομοίου, ἀπέκτησαν οἱ Ἕλληνες τὴν ἀπαράμιλλον ἀπόφασιν τῆς πολιτικῆς αὐτῶν καταστάσεως.
Γ΄. Σκεπτόμενοι, ὅτι πράκτορες τινῶν ἠπειρωτικῶν δυνάμεων, ἂν καὶ χριστιανῶν, δὲν διεφύλαξαν ὁδηγίαν συνεχομένην μὲ τὰς ἀρχάς, τὰς ὁποίας αὐτοὶ ἐστερέωσαν, ἀλλ’ ἀπὸ μέρους τῶν αὐτῶν δὲν ἔλειψαν νὰ ἐκβῶσι συνεχῶς ἀντιῤῥησεις πολιτικαὶ πολυμόρφου οὐσίας καὶ χαρακτῆρος.
Δ΄. Παρατηροῦντες, ὅτι τινὲς τούτων τῶν πρακτόρων παίζουν διὰ τῶν ἀποσταλμένων των, ἐντὸς τῆς Ἑλλάδος, ὥστε νὰ εἰσχωρήσῃ εἴς τινας Ἕλληνας ἡ κλίσις διὰ νὰ συστήσουν νέους σχηματισμοὺς πολιτικούς, ἁρμοδίους πρὸς τὸ πνεῦμα καὶ τὰ τέλη τῶν τοιούτων παρακινητῶν.
Ε΄. Παρατηροῦντες, ὅτι ὄχι ὀλίγους κατατρεγμοὺς καὶ παρεκβάσεις ὑποφέρει ἡ νόμιμος καὶ τακτικὴ κίνησις τοῦ ἑλληνικοῦ ναυτικοῦ ἀπὸ τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν θαλασσίων δυνάμεων τινῶν βασιλειῶν, οἵτινες κατὰ πάντα τρόπον πειράζουν τὰ καθήκοντα τῆς διακηρυχθείσης οὐδετερότητος ἀπὸ τὰς αὐλάς των εἰς τὰς συνελεύσεις τοῦ Λεϊβὰχ καὶ Βερώνης.
Στ΄. Παρατηροῦντες, μὲ μεγάλην θλίψιν αὐτοὺς τοὺς Χριστιανοὺς ὁπλιζομένους ἐναντίον τῶν ὁπαδῶν τοῦ Εὐαγγελίου καὶ εἰς βοήθειαν ἐκείνων τοῦ Ἀλκορανίου, εἰς τρόπον ὥστε στρατιῶται Εὐρωπαῖοι, ἐναντίον πάσης ἀρχῆς ἀληθοῦς πολιτικῆς καὶ ἠθικῆς, σπεύδουν νὰ διδάξουν, διορίσουν, καὶ ὁδηγήσουν τὰ στίφη τῶν βαρβάρων, διευθυνόμενα νὰ | λεηλατήσουν τὴν ἱερὰν ἐκείνην γῆν, ἥτις σκεπάζει ἀνάμικτα καὶ συγκεχυμένα, τὰ ἀθάνατα κόκκαλα τῶν Κιμώνων, τῶν Τσαμαδῶν, τῶν Λεωνίδων, τῶν Βοτζάρων, τῶν Φιλοποιμένων, τῶν Νικηταραίων καὶ Κολιαίων, ὅπερ ἐμποδίζει τὰς προόδους τῆς ἱερᾶς ὑποθέσεως τῆς Ἑλλάδος.
Ζ΄. Παρατηροῦντες, ὅτι ἡ Διοίκησις τῆς Μεγάλης Βρετανίας, εὐτυχὴς εἰς τὸ νὰ διευθύνῃ λαὸν ἐλεύθερον, εἶναι ἡ μόνη ἥτις διετήρησε μέχρι λεπτοῦ καθαρὰν τὴν οὐδετερότητα, περιφρονοῦσα νὰ μιμηθῇ τὰς ἀναφανδὸν βίας, ἢ τὰς νεφώδεις διαχειρίσεις, αἱ ὁποῖαι ἀπ’ ἄλλους ἀδιακόπως ἐπράχθησαν καὶ πράττονται εἰς τὴν Ἑλλάδα, Κωνσταντινούπολιν, καὶ Αἴγυπτον.
Η΄. Σκεπτόμενοι ὅτι ἡ βρετανικὴ ἀδιαφορία δὲν ἀρκεῖ ν’ ἀντιῤῥοπίσῃ τὸν ἤδη ἐπηυξημένον ἐξωτερικὸν κατατρεγμὸν πρὸς βλάβην τῆς Ἑλλάδος.
Θ΄. Παρατηροῦντες ὅτι ἡ Ἑλλὰς ὄχι ἀπὸ χαύνωσιν δυνάμεων, οὔτε ἀπὸ ἀδυνατισμένην ἀπόφασιν, δὲν ἐδυνήθη μέχρι τοῦδε νὰ προεπιχειρῇ, ἀλλὰ διὰ τὰ προῤῥηθέντα αἴτια, καὶ μάλιστα τὴν πηγάζουσαν, ἀπὸ τοῦ νὰ μὴν ἔλαβε ποτὲ Διοίκησιν ὑπερτέραν τῶν παθῶν καὶ σχέσεων.
Ι΄. Παρατηροῦντες ὅτι οἱ Ἕλληνες εἰς τοιαύτην γενναίαν μάχην, ἤ πρέπει νὰ ἐκβῶσιν ἀπὸ ταύτην νικηταί, ἤ θέλουν εἶσθαι τελείως ἀφανισμένοι, ἐπειδὴ οὐδὲν μέσον εἶναι, τὸ ὁποῖον νὰ δύναται νὰ τοὺς ἀποσπάσῃ ἀπὸ ταύτην τὴν ἀπόφασιν, ἥτις ἤδη κατήντησεν ἀπὸ τὰς φορὰς τοῦ πολέμου καὶ τοῦ χρόνου ἄφευκτος.
ΙΑ΄. Παρατηροῦντες τελευταῖον, ὅτι ἂν ἀπὸ ὑπερτάτην χάριν τῆς Προνοίας εὑρίσκωνται στερεωμέναι πλησίον μας αἱ βρετανικαὶ δυνάμεις, χρεωστεῖ ἡ Ἑλλὰς εἰς τὴν παροῦσαν αὐτῆς κατάστασιν, νὰ ὠφεληθῇ ἀπὸ τοῦτο ἐγκαίρως, ὡς καὶ νὰ ἐλπίσῃ ἀπὸ τὴν εὐθύτητα, καὶ φιλανθρωπίαν τῆς ἰσχυρᾶς αὐτῆς διοικήσεως.
Ὅθεν πρὸς ἀσφάλειαν τῶν ἱερῶν δικαιωμάτων τῆς τοῦ κράτους ἐλευθερίας, καὶ ἱκανῶς στερεᾶς πολιτικῆς ὑπάρξεως, ἡ Ἑλλάς, διὰ τῆς παρούσης δημοσίου πράξεως, προσδιορίζει, ἀποφασίζει, θεσπίζει, καὶ βούλεται τὸν ἑπόμενον
Νόμον
Α΄. Τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος, δυνάμει τῆς παρούσης πράξεως, ἐκθέτει ἑκουσίως | τὴν Ἱερὰν Παρακαταθήκην τῆς Αὑτοῦ Ἐλευθερίας, Έθνικῆς Ἀνεξαρτησίας καὶ τῆς Πολιτικῆς αὐτοῦ Ὑπάρξεως ὑπὸ τὴν ἀπόλυτον ὑπεράσπισιν τῆς Μεγάλης Βρετανίας.
Β΄. Ἡ παροῦσα αὕτη ὀργανικὴ πρᾶξις τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, συνοδεύεται μὲ ἐπὶ τούτῳ διπλοῦν ὑπόμνημα πρὸς τὴν σεβασμίαν διοίκησιν τῆς Αὐτοῦ Βρετανικῆς Μεγαλειότητος κατ’ εὐθεῖαν εἰς Λονδῖνον, καὶ συγχρόνως ἀποστέλλεται ἐμμέσως διὰ τῆς αὐτοῦ ἐξοχότητος τοῦ λόρδου μεγάλου ἁρμοστοῦ τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος, εἰς τὰς ἡνωμένας ἐπαρχίας τῶν Ἰονικῶν Νήσων.
Γ΄. Οἱ πρόεδροι τῶν εὐτάκτων βουλευτηρίων τοῦ κράτους ξηρᾶς καὶ θαλάσσης θέλουν ἑτοίμως ἐκπληρώσει τὸν παρόντα νόμον.
Ἐν Πελοποννήσῳ τῇ λ΄ Ἰουνίου, ̗αωκε΄.
Ὁ πρόεδρος τῶν κατὰ ξηρὰν εὐτάκτων βουλευτηρίων τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους καὶ Γενικὸς Ἀρχηγὸς τῶν κατὰ γῆν δυνάμεων
Θ. Κολοκοτρωνης
(ἕπονται αἱ ὑπογραφαὶ τοῦ κλήρου, τῶν πολιτικῶν καὶ τῶν στρατιωτικῶν)
|