|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Φιλοκάλη, 7 Ιουνίου 1825
Επιστολή του Αποστόλη Κολοκοτρώνη προς τον θείο του Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, με την οποία του μεταφέρει τις πληροφορίες που λαμβάνει από τα Σάλωνα (Άμφισσα), όπου οι Έλληνες είχαν περιορίσει τους εχθρούς στο φρούριο. Αναφέρεται και στο φρούριο της Πάτρας, το οποίο είχε μείνει με λίγες δυνάμεις λόγω της μετάβασης του Ισούφ πασά στα Σάλωνα, και ζητά να εκτελεστεί η στρατολογία στις προσδιορισμένες επαρχίες και να πολιορκηθεί το φρούριο «συστηματικῶς». Αν, όμως, στους σχεδιασμούς της Διοίκησης δεν είναι η άμεση πολιορκία της Πάτρας, τότε ο Αποστόλης Κολοκοτρώνης ζητά να τον στείλουν σε άλλο μέρος «ὅπου ἡ ἀνάγκη τῆς Πατρίδος». Στο κείμενο του εγγράφου υπάρχουν φράσεις δυσνόητες που δεν μας εμποδίζουν όμως να κατανοήσουμε τα γραφόμενα του Αποστ. Κολοκοτρώνη προς τον Αρχιστράτηγο, θείο του. Στο υστερόγραφο στέλνονται χαιρετισμοί από τον Σταμάτιο Μπουντούρη που βρισκόταν στην Ζάκυνθο.
|
|
Κείμενο
|
|
Θεῖε μοι σὲ προσκυνῶ!
Καὶ ἄλλοτε σοῦ ἔγραψα τὰ ὅσα ἡ ὥρα μὲ ἐκαλοῦσεν, ἤδη δὲ ὑστεριμένος γραμμᾶτου σου, δὲν ἔχω τινὰ ἄλλην αἰτίαν, εἰμὴ ὅτι, ἐξ ὀφικίου πληροφορούμεθα, ὅτι οἱ ἐν Σάλονα ἐδικοί μας νὰ ἔχουν σφαλισθοὺς τοὺς ἐχθρούς, μετ’ αὐτῶν καὶ ὁ Ἰσοὺφ πασιάς, καὶ ὅτι νὰ ἐπροσκύνησαν τέσσαρες χιλ(ιάδες) Ἀλβανοὶ εἰς τὸν Ὀδυσσέα, καὶ ὅτι ἦττον εἰς στενοχωρίαν, καὶ οἱ λοιποὶ ἀπέρασαν πρὸς βοήθιαν τοῦ Ἰσοὺφ πασιὰ καὶ ἀπὸ Πάτραν, ὥστε ὁποῦ τὸ φρούριον Πατρὸς εὑρίσκεται μ’ ὀλίγην δύναμιν. Καὶ τοῦτο πληροφορούμεθα ἀπὸ τοὺς καθ’ ἡμερινῶς ἐρχομένους ἀπὸ τὰς ἐκεῖ χοσιάδας. Γράφω λοιπὸν τοῦ θεῖου μου, νὰ ἤθελε γράψῃ πρὸς τὰς διορισθείσας ἐπαρχίας νὰ ταχύνουν τὴν ἐκστρατίαν τους, καὶ νὰ τρέξωμε πλησίον τού φρουρίου, καὶ νὰ τὸ πολυορκήσωμαι συστιματικῶς. Ὅθεν συνενοῆσθε καὶ ἡ γεναιώτης σας μὲ τὸν θεῖον μου περὶ τούτου καὶ γράψετέ μου τὶ νὰ ᾐκολουθήσω, καθότι δὲν ὑποφέρω νὰ κάθομαι ἀνενέργητος κατ’ ἐχθρῶν, καὶ τέλος μού φέρει καὶ ἀνυπολειψίαν. Εἰδὲ πάλιν στοχάζεσθε, ὅτι πρὸς τὸ παρὸν δὲν πολυορκεῖται ἡ Πάτρα, γράψετὲ μου νὰ λάβω μέτρα νὰ ἀναφερθῶ πρὸς τὴν Διοίκησιν, διὰ νὰ μὲ διωρίσῃ νὰ ἀπεράσω ὅπου ἡ ἀνάγκη τῆς Πατρίδος. Γράφε μου συνεχῶς κάθε νέον ἄξιον, καὶ περὶ πλέον τὴν ποθειτήν μοι ὑγίαν σου. Ἂν αὐτοῦ ὁ Γεναίος, ἄσπασον μοι, ὁμοίως καὶ τὸν κὺρ Γεώργιον Δημητρακόπουλον. Μένω.
ὁ ἀναιψιὸς σου
Ἀποστόλης
Τῇ 7 Ἰουνίου 1825
Φιλοκάλη
[Πλαγίως:] Τούτην τὴν ὥραν ἔλαβον γραφὴν παρὰ του ἐν Ζακύνθῳ Σταμάτη Μπουδούρη, ὅστις σᾶς προσφέρει διὰ μέσον μου τοὺς ἐκ μέρους του ἀσπασμούς.
|