|
Γλώσσα
|
|
Ελληνική
|
|
Τίτλος
|
|
Επιστολη Γεωργειου Καραισκακη προς Θεοδωρο Κολοκοτρωνη - αναφορικα με τις εσωτερικες διαμαχες
|
|
Τόπος σύνταξης
|
|
Ἐλευσῖνα
|
|
Ημερομηνία σύνταξης
|
|
12/08/1826
|
|
Αριθμός Σελίδων
|
|
2
|
|
Διαστάσεις
|
|
220x325
|
|
Μορφολογικός Χαρακτηρισμός
|
|
Πρωτότυπο
|
|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Ελευσίνα, 12 Αυγούστου 1826
Επιστολή του Γεώργιου Καραϊσκάκη προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη με την οποία καταρχήν τον ενημερώνει για τις νικηφόρες μάχες μετά τον ερχομό του στην Ελευσίνα. Αναφέρεται στη γνωστή από τη βιβλιογραφία σύγκρουση στο Χαϊδάρι, στις 6 και 8 Αυγούστου. Τονίζει με έμφαση το πλεονέκτημα που θα τους προσέδιδε το ιππικό και απευθύνει έκκληση στον Θεόδ. Κολοκοτρώνη να στείλει την «ἄτακτην καβαλλαρίαν», που έχει στην Πελοπόννησο, προκειμένου να συντρίψουν τον Κιουταχή πασά. Στη συνέχεια με τη συμμετοχή και του ίδιου προσωπικά θα στραφούν κατά του Ιμπραήμ πασά στην Πελοπόννησο. Με το ίδιο πνεύμα είναι γραμμένο και το παρακάτω σχετικό [756] της Διοικητικής Επιτροπής προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Ο Καραϊσκάκης ζητά την άμεση ενίσχυση του στρατοπέδου με τρόφιμα και πολεμοφόδια. Μεταδίδει, ακόμη, πληροφορίες για τη συνάντηση στην φρεγάτα του Δεριγνύ δύο ημέρες μετά την «ύστερη μάχη», δηλαδή στις 10 Αυγούστου 1826, όπου ο ίδιος ο Γ. Καραϊσκάκης και κάποιοι ακόλουθοί του συνέπεσαν με τον Κιουταχή πασά, τον Ομέρ πασά και άλλους οθωμανούς αξιωματούχους. Όπως γράφει χαρακτηριστικά: «Κατ’ ἀρχὰς ἐξιππάσθηκα, γρήγορα ὅμως ἐφιλιωθήκαμεν καὶ ἐλπίζω νὰ τὸν κοστίσῃ ἡ φιλία μου» (για τη συνάντηση στο πλοίο του Δεριγνύ βλ. και Ακαδημία Αθηνών, Ημερολόγιο, σ. 533). Τέλος, ασκεί αυστηρή κριτική σε αλλαγές που έγιναν στο σύστημα της Διοίκησης, για τις οποίες παραπονείται στον Θεόδ. Κολοκοτρώνη, γιατί δεν τον είχε ειδοποιήσει. Δεν είναι σαφές σε τι αναφέρεται: στη συνάντηση της «Διοικητικής Επιτροπής» ή στην εκστρατεία του Προέδρου της Ανδρέα Ζαίμη στην Κόρινθο-Βοστίτσα; Κάτι άλλο; Πάντως λίγες ημέρες πριν, στις 2 Αυγούστου, είχε δημοσιευτεί στην Γενική Εφημερίδα προκήρυξη για τη σύγκληση Εθνικής Συνέλευσης στον Πόρο (Ανδρ. Μάμουκας, Τα κατά την αναγέννησιν, τ. 5, σ. 123-125). Παρότι ο Καραϊσκάκης αναφέρει ότι η επιστολή του στέλνεται με ειδικό απεσταλμένο, παραδόθηκε μαζί με άλλη, εσώκλειστη σε επιστολή του Ι. Κωλέττη (βλ. σχετικά [757], [760]). Το έγγραφο δημοσιεύτηκε ολόκληρο στα Υπομνήματα σε δύο τμήματα. Είναι ενδιαφέρον ότι το ίδιο μέρος του εγγράφου είχε περιληφθεί σε γαλλική μετάφραση σε φυλλάδιο που εκδόθηκε το 1826 στη Γενεύη (βλ. την πρόσφατη δίγλωσση επανέκδοση του φυλλαδίου με τίτλο: Επίσημα έγγραφα για τις αποστολές βοήθειας προς την Ελλάδα από τον Eynard. Δημοσιευθέντα από την Υπέρ των Ελλήνων Επιτροπή της Γενεύης, ΙI, μτφρ. Δημ. Τσελεπής, σχόλια Παναγιώτα Παναρίτη, Αθήνα 2022, σ. 61-63). Στην ελβετική εκείνη έκδοση είχε προστεθεί και ένας υποτιθέμενος διάλογος του Καραϊσκάκη με τους Οθωμανούς στο πλοίο του Δεριγνύ.
|
|
Παραπομπές
|
|
ΥΠΟΜΝ. Ι.Θ.Κ Σελ 361/374
Υπομνήματα, 361-362, 374-376
|
|
Συντάκτης
|
|
Καραϊσκάκης Γεώργιος
|
|
Αποδέκτης
|
|
Κολοκοτρώνης Θεόδωρος
|
|
Κείμενο
|
|
Γενναιότατε ἀδελφέ!
Μέχρι τοῦδε δὲν ἔλαβον τὴν εὐκαιρίαν τοῦ νὰ σὲ γράψω. Ἐπρόσμενα νὰ διώξωμεν κατὰ κράτος τὸν Κιουταχῆ καὶ ἔπειτα νὰ σὲ χαροποιήσω. Μόλον τοῦτο δύω πολέμους ἐκάμαμεν μὲ ὅλο τὸ ἐχθρικὸν ὀρδὶ εἰς τὰς 6 καὶ εἰς τὰς 8 καὶ εἰς τοὺς δύω τοὺς ἀφανίσαμεν. Μὲ τριῶν ἡμερῶν ψωμὶ καὶ στὸ γιλέκι ἐκινήσαμεν ἀπὸ Ἐλευσίνα καὶ ἐστρατοπεδεύθημεν εἰς Χαϊδάρι μίαν ὥραν μόνον μακρὰν ἀπὸ τὸ τουρκικὸν ὀρδί. Ἐκεῖ ἐσυγκροτήθη καὶ ὁ πρῶτος καὶ δεύτερος πόλεμος. Εἰς τὸν πρῶτον ἐδιώξαμεν ἕως εἰς τὰ ταμπούρια τους τὸν ἐχθρόν, καὶ εἰς τὸν δεύτερον εἰς τὸν ὁποῖον μᾶς ἐῤῥίφθη μὲ ὅλον τὸ σῶμα του τὸν ἐχαλάσαμεν. Ἂν εἴχαμεν καὶ ἡμεῖς μίαν μικρὰ καβαλλαρίαν βέβαια τὸν ἐκυνιγούσαμεν ἕως εἰς τὸν Εὔριπον καὶ ἀκόμη μακρύτερα. Μόλον τοῦτο ἀφ’ οὗ ὁλόκληρον μίαν ἡμέραν τοὺς πετζοκόψαμεν ἐπειδὴ μᾶς ἔλειψεν τὸ ψωμὶ καὶ τὸ νερό, ἑσπέρας ἐτραβήχθημεν εἰς τὴν πρώτην θέσιν μας εἰς Ἐλευσίνα. Εἰς αὐτὲς τὲς δύω μάχες ἔδειξαν μεγάλην ἀνδρείαν καὶ ἐνθουσιασμὸν οἱ Ἔλληνες. Ἐχάσαμεν ἡμεῖς εἰς φονευμένους καὶ λαβωμένους μόλις ἑκατὸν καὶ οἱ ἐχθροὶ καθώς ἀπὸ τοὺς ἰδίους ἐπληροφορήθημεν ἔχασαν εἰς τὸν τόπον ὑπέρ τοὺς τετρακοσίους καὶ πληγωμένους ἔλαβον πλῆθος. Ἐλπίζω εἰς τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὲς εὐχὲς τῶν Ἑλλήνων ἄλλην μίαν φορὰν ἀκόμη νὰ κινηθῶμεν καὶ νὰ χαλάσωμεν διὰ πάντα τὸν Κιουταχῆ. Ἀδελφέ! ἀνάγκη πᾶσα εἶναι νὰ μὲ προφθάσης τὴν ἄτακτην καβαλλαρίαν ὁποῦ ἔχετε αὐτοῦ, εἶναι ἐδῶ καὶ ἡ τακτική, κατορθώνομεν καὶ μερικοὺς ἀκόμη ἀπὸ ἄλογα γερὰ καὶ πιντζίδες ὁποῦ εἶναι εἰς τὸ στρατόπεδον καὶ γίνεται ἓν σῶμα ἀπὸ τριακόσιους καὶ ἐπέκεινα· τόσοι φθάνουν διὰ νὰ κυνηγήσουν τοὺς ἐχθρούς. Καὶ μέσα εἰς τὴν Πελοπόννησον γνωρίζω ὅτι χρησιμεύει ἡ καβαλλαρία, πολὺ περισσότερον ὅμως θέλει ὠφελήσει ἂν ἔλθῃ ἐδῶ καὶ ἐνωθῇ μὲ τὴν τακτικήν. Καὶ τότε, ἀφ’ οὗ δώσωμεν τοῦ διαβόλου στὸν Κιουταχῆ, ἐρχόμεθα συσσωματωμένοι καὶ πέφτομεν εἰς τὸν Ἰπραχήμην. Στρατηγὲ καὶ ἀδελφέ! ἡμεῖς ἑνώθημεν καὶ ἡ ἕνωσίς μας θὲ νὰ εἶναι παντοτεινή· πρέπει ὅμως νὰ δείξωμεν εἰς | τοὺς Ἕλληνες καὶ εἰς τοὺς ξένους ὅτι ὁ σκοπὸς τῆς ἑνώσεώς μας εἶναι τὸ κοινὸν τῆς Πατρίδος ὄφελος. Βοήθησὲ με ἡ γενναιότης σου εἰς αὐτὴν τὴν ἐκστρατείαν τῆς Ῥούμελης διὰ νὰ [χα]λάσωμεν τὸν Κιουταχῆ καὶ ἀκολούθως σὲ βοηθῶ καὶ ἐγὼ μὲ τὴν ζωήν μου καὶ χάνεται ὁ Ἰπραχίμης. Αὐτὴ ἡ άμοιβαία βοήθεια εἶναι ὁ μόνος δεσμὸς τῆς φιλίας μας, δεσμὸς ὁποῦ θὰ ξιππάσῃ ὅλους τοὺς ἰδιοτελεῖς καὶ ὁποῦ θὰ σώσει την Πατρίδα. Γράφω εἰς τὴν Διοίκησιν καὶ ζητῶ τροφὲς καὶ πολεμοφόδια· ὀλίγα πράγματα ὅμως ἐλπίζω ἀπὸ τους ἄλλους καὶ ὅλα τὰ ἐλπίζω ἀπὸ τὴ γενναιότητά σου. Προσπάθησε λοιπὸν νὰ μὲ σταλῶσι τὸ συντομώτερον τροφαὶ καὶ πολεμοφόδια. Πρόφθασέ με καὶ τὴν καβαλλαρίαν καθώς ἀνωτέρω σὲ γράφω, καὶ πολλὰ ὀγλήγωρα μὲ ἔχεις σύντροφὸν σου ὅπου θέλεις, ἀφ’ οὗ ἐλευθερωθοῦν αἱ Ἀθῆναι.
Κατὰ περίστασιν ἀνταμώθημεν εἰς τὴν φρεγάτα τοῦ Δερινὺ τὴν δευτέραν ἡμέραν τῆς ὑστερινῆς μάχης, ἐγώ, ὁ Χελιώτης καὶ ὁ καπ. Ψαριανὸς μὲ τὸν Κιουταχῆ, τὸν Ὁμέρ πασα καὶ ἄλλους. Κατ’ ἀρχὰς ἐξιππάσθηκα, γρήγορα ὅμως ἐφιλιωθήκαμεν καὶ ἐλπίζω νὰ τὸν κοστίσῃ ἡ φιλία μου. Εἴπαμεν πολλά· ἐκεῖνος μὲ τὴν ἰδέαν τοῦ ὅτι ἔχει ῥαγιᾶδες τοὺς Ἕλληνες καὶ ἐγὼ μὲ τὴν ἰδέαν μου ὅτι εἴμεθα ἐλεύθεροι.
Ἔμαθα ὅτι ἔγιναν μερικαὶ μεταβολαὶ εἰς τὸ σύστημα τῆς διοικήσεως ἀηδεῖς. Δὲν ἠξεύρω, ἂν εἰς τὸν καιρόν, εἰς τὸν ὁποῖον ἔπρεπε νὰ λάβῃ τὸ διοικητικὸν μορφὴν σταθερωτέραν καὶ εὐηπολιπτοτέραν, ἦτον δίκαιον νὰ πέσωμεν ἀπὸ τὴν Σκύλλαν εἰς τὴν Χάρυβδιν καὶ ἀπορῶ πῶς ἡ γενναιότης σου ἐστάθης ἐδῶ φίλος καὶ κᾄν δὲν μὲ ἰδέαζες. Ὅλος ὁ ξένος κόσμος μὲ ἀνοικτὰ μάτια βλέπει πῶς καὶ ποιοὶ διοικοῦν τοὺς Ἕλληνας, διότι ἀπὸ μόνιν ἀπὸ τὴν σοφὴν καὶ προσηρμοσμένην διοίκησιν κρέμεται ἡ εὐτυχία τῆς Ἑλλάδος. Ἄδικον λοιπὸν εἶναι ἡμεῖς οἱ Ἕλληνες νὰ ἀδιαφοροῦμεν διὰ τὸ πῶς καὶ ποιοὶ θὰ μᾶς διοικοῦν.
Μὲ ἐπίτηδες πεζὸν σὲ στέλλω τὸ παρόν. Προσμένω τὴν καβαλλαρίαν, προσμένω καὶ ἀπόκρισίν σου δι’ ὅσα σὲ γράφω. Ἐγὼ δὲ μένω ὅλος πρόθυμος
ὁ εἰλικρινής φίλος
καραισκακης
Τῇ 12 Αὐγούστου 1826
Ἐν Ἐλευσῖνι
[πλαγίως στὴν β΄ σελίδα:]
Καραϊσκάκης 12 Αὐγούστου Ἐλευσίνα
|