|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Ναύπλιο, 29 Ιουλίου 1826
Επιστολή του Γεωργίου Σισίνη προς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη με την οποία τον ενημερώνει ότι ο γιος του Χρύσανθος τελικά δεν εκτέλεσε τη διαταγή να ξεκινήσει για την Καρύταινα, διότι πληροφορήθηκε ότι οι εχθροί από την Πάτρα θα επιτεθούν στην Γαστούνη. Πράγματι εξεστράτευσε ο Δεληαχμέτης με 200 ιππείς και έτρεξαν να τον αντιμετωπίσουν ο Χρύσανθος και ο Μιχάλης Σισίνης. Ο Δεληαχμέτης διατελούσε φρούραρχος της Πάτρας από τον Νοέμβριο του 1825 (βλ. Σπ. Τρικούπης, Ιστορία, τ. 3, σ. 240). Κατά την επιστροφή του Δεληαχμέτη στην Πάτρα οι στρατιώτες των αδελφών Σισίνη έστησαν ενέδρα στην «Δροσελήν» (Λεχαινών) και λέγεται ότι ο οθωμανός αξιωματούχος σκοτώθηκε. Ο επιστολογράφος αναφέρεται και στην συνάντηση στην Άρια (βλ. σχετικό [744]), η οποία τελικά δεν πραγματοποιήθηκε και του απευθύνει έκκληση «ἂν εἶσαι ὁ Κολοκοτρώνης, νὰ κᾀμῃς κάθε τρόπον νὰ παύσουν ὅλαι αὐταὶ αἱ ἀνησυχίαι νὰ διορθωθῆ κάθε δουλειὰ καὶ μάλιστα τώρα ὁποῦ ἔρχεται ὁ Κοχρὰν νὰ μὴν μᾶς εὕρη εἰς τοιαύτην κατάστασιν». Τέλος, αναφέρεται στο ζήτημα των «λουφέδων», των μισθών των στρατιωτών που πληρώνονται από τη Διοίκηση και τη φήμη ότι θα δοθούν τρεις–τέσσερις χιλιάδες στους Πελοποννήσιους και ζητά την έντονη παρέμβασή του, ώστε η αναλογία των καταβαλλόμενων «λουφέδων» των Πελοποννησίων να ανέλθει σε δέκα τουλάχιστον χιλιάδες, «διότι τοῦτο μὴ γινομένου τὰ ὀσπήτια τῶν ὁπλαρχηγῶν χαλοῦν».
|
|
Κείμενο
|
|
Ἐκλαμπρότατε Γενικὲ Ἀρχηγέ!
Καθὼς πρὸς τὸν Χρύσανθον ἐγράψατε νὰ κινηθῇ διὰ τῆς Καρυτένης στρατόπεδον, οὕτως ἔγραψα κ’ ἐγώ, καὶ ἐν ᾧ ἦτον ἕτοιμος νὰ ἐκστρατεύση ἐπληροφορήθει μὲ βεβαιότητα ὅτι οἱ ἐν Πάτραις ἐχθροὶ θὰ ἐλθοῦν εἰς Γαστούνην καὶ οὕτως ἔμεινε. Μετὰ δύω ἡμέρας τότε ὁποῦ ἐπληροφορήθει ἦλθεν ὁ Δελαχμέτης ἀπὸ Πάτραις μὲ 200 ἱππεῖς ἕως τοῦ Καρδιακαύτη καὶ μὴ ὄντας ἐκεῖ χριστιανοὶ δὲν ἔκαμε οὐδεμίαν βλάβην. Ἔπειτα ἐπῆγεν εἰς τὸ Νεοχῶρι τῆς Γλαρέντζης καὶ ἠχμαλώτισαν 8 ψυχὰς γυναῖκας καὶ παιδία. Ὁ Χρύσανθος ἦτον εἰς τὴν Παλ͜ιόπολιν, ὁ δὲ Μιχάλης εἰς τὸ Χλομοῦτζι, ἔτρεξαν ἀμφότεροι κατ’ αὐτῶν, πλὴν ὄντας ἱππεῖς οἱ ἐχθροὶ ἔφυγαν. Ἔστειλαν λοιπὸν ἐμπρὸς μέρος στρατιώτας καὶ ἔπιασαν τὴν Δροσελὴν καὶ ἐν ᾧ ἀπερνοῦσαν οἱ ἐχθροὶ τούς ἐκτύπησαν. Πόσοι ἐφωνεύθησαν καὶ ἐπληγώθησαν δὲν ἤξευραν, ἀπὸ διάφορα Ἰωνικὰ ἐπληροφορήθησαν ὅτι ἐφονεύθησαν 12 ἐχθροὶ καθὼς καὶ ὁ ἴδιος Δελαχμέτης. Τοῦτο σήμερον τὸ πληροφορήθημεν μὲ βεβαιότητα ἀπὸ ἓν Κωνσταντινουπολίτην ἀδελφὸν τοῦ δούλου τοῦ Καλαμογδάρτου, ὅστις ἔφυγε ἀπὸ τὰ ἐν Πάτρας ἐχθρικὰ πλοῖα καὶ ἦτον παρών εἰς τὴν θανήν του, ὁποῦ τὸν ἔθαψαν μὲ πομπήν. Ταῦτα τὰ αἴτια τὸν ἐμπόδισαν ἕως ἤδη, πλὴν τώρα τοῦ γράφω καὶ θέλει ξεκινήσει ὅσον τὸ ὀγληγορώτερον.
Ἀπόψαι ἐσυνάχθημεν καὶ οἱ δύω ἐπιτροπαὶ καὶ συσκεφθέντες περὶ τῆς Πελοποννήσου ἠσυχίας ἐκρίθει εὔλογον νὰ σοῦ γράψωμεν νὰ ἔλθῃς εἰς τὴν Ἄρειαν, καὶ ἐκεῖ νὰ ἔλθῃ ὁ Ζαΐμης, Πετρόμπεϊς, Δεληγιάννης, Πανούτζος Νοταρᾶς καὶ ὁ Ἄρτης Πορφύριος νὰ ὡμιλήσετε. Ὅθεν, ἀδελφέ, διὰ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, διὰ τὴν ἀγάπην τῆς φίλης Πατρίδος καὶ ἂν εἶσαι ὁ Κολοκοτρώνης, νὰ κᾀμῃς κάθε τρόπον νὰ | παύσουν ὅλαι αὐταὶ αἱ ἀνησυχίαι, νὰ διορθωθῆ κάθε δουλειὰ καὶ μάλιστα τώρα ὁποῦ ἔρχεται ὁ Κοχρὰν νὰ μὴν μᾶς εὕρη εἰς τοιαύτην κατάστασιν.
Ἐπροβλήθει νὰ κοποῦν καὶ εἰς τὴν Πελοπόννησον τέσσαροι πέντε χιλιάδες λουφέδες ὑποθετικοὶ καὶ ἄλλα κουραφέξαλα, διὰ τοῦτο ὁ ἴδιος νὰ σταθεῖς δυνατὸς τοὐλάχιστον νὰ κοποῦν δέκα χιλιάδες διὰ τρεῖς μῆνας, διότι τοῦτο μὴ γινομένου τὰ ὀσπήτια τῶν ὁπλαρχηγῶν χαλοῦν, καθώς τὰ ἔπαθα καὶ ἐγώ ἐξ αἰτίας τῶν λουφέδων ἔμεινα πτωχός. Ἄλλο νέον δὲν ἔχομεν εἰμὴ ὅτι ἑτοιμάζεται καὶ ὁ ἀλιτζερίνικος στόλος, τὰ δὲ λοιπᾶ αὔριον σοῦ γίνονται γνωστὰ καὶ μένω μ’ ὅλην ἐκεῖνην τὴν ἀγάπην.
Ἐν Ναυπλίῳ τῇ 29 Ἰουλίου 1826
Τῇ 2 ὥρᾳ τῆς νυκτός
ὁ ἀδελφὸς σου
γεώργιος σισίνης
[πλαγίως, ἄλλο χέρι:]
Γεώργιος Συσίνης 29 Ἰουλίου Ναύπλιον
|