|
Κείμενο
|
|
Ἀρ. 13
Πρὸς τὴν Γ΄ Ἐθνικὴν Συνέλευσιν τῶν Ἑλλήνων
Κύριοι!
Καὶ ὡς ἁπλοῦς πολίτης καὶ ὡς πρωταίτιος τοῦ σημερινοῦ ἀγῶνος χρεωστῶ εἰς τὸ Ἔθνος μου, εἰς τὴν οἰκογένειάν μου, εἰς ἐμὲ τὸν ἴδιον, νὰ ἐκφράσω παῤῥησίᾳ τὰ φρονήματά μου εἰς μίαν κρίσιμον περίστασιν ἐκ τῆς ὁποίας κρέμαται ἡ μέλλουσα τύχη τῆς Ἑλλάδος.
Ἡ Ἑθνικὴ Συνέλευσις ἀποφασιζουσα νὰ ζητήσῃ τὴν μοναδικὴν μεσιτείαν τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει πρέσβεως τῆς Ἀγγλίας, διὰ νὰ συμβιβάσῃ τὴν Ἑλλάδα μὲ τοὺς τυράννους της παρεκτρέπεται ἀπὸ τὰ ἱερὰ χρέη της καὶ ἀπὸ τὸν πρὸς ὃν ὅρον τῆς συγκροτήσεώς της.
Ὁ λαός, κύριοι, τοῦ ὁποίου παῤῥησιάζετε τὸ πρόσωπον δὲν σᾶς ἔδωκε πληρεξουσιότητα νὰ καταργήσετε τὴν ἐθνικὴν καὶ πολιτικὴν ἀξεξαρτησίαν του, ἀλλὰ νὰ τὴν στερεώσητε, νὰ τὴν διαιωνίσητε. Ἡ ἱστορία θέλει κρίνει μίαν ἡμέραν ἀδεκάστως τὴν πρᾶξίν σας.
Ἡ Εὐρώπη, κύριοι, ἠσθάνθη τώρα πλέον παρὰ ποτὲ ὅτι ἡ ὑπόθεσις τῶν Ἑλλήνων εἶναι ἀρκετὰ προχωρημένη, διὰ νὰ μὴν ὑποπέσῃ ἐφεξῆς εἰς τὰς ἐναντιότητας τῆς τύχης· καὶ πῶς γίνεται οἱ πληρεξούσιοι τοῦ ἰδίου αὐτοῦ Ἔθνους, διὰ μιᾶς πράξεως ἀνοικούστου εἰς τὰ χρονικὰ τῶν λαῶν, ν’ ἀποδεικνύωσιν είς τὸν κόσμον ὅτι μόνοι αὐτοὶ δὲν γνωρίζουσιν αὐτὴν τὴν ἀλήθειαν.
Σᾶς φοβίζει ἡ πτῶσις τοῦ Μεσολογγίου; Ἀφιερωθῆτε ὡς καὶ εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ ἀγῶνος εἰς τὴν χαρακτηριστικὴν ἐνέργειαν καὶ τὸν πατριωτισμὸν τῶν Ἑλλήνων. Τὸ στῆθος κάθε Ἕλληνος εἶναι δεύτερον Μεσολόγγι. |
Σᾶς θορυβεῖ ἡ ἔλλειψις τῶν πόρων; Καταφύγετε εἰς τὴν γενναιοφροσύνην τῶν πολιτῶν. Ἕλλην δὲν ἐκώφευσεν ποτὲ εἰς τὴν φωνὴν τῆς Πατρίδος. Τέλος πάντων χρήματα δὲν ἔχομεν; Ἄς ἐπικυρόσωμεν τὰ χρέη μας.
Ἔχομεν ὅμως ἀνάγκην προστασίας; Ἄς καταφύγωμεν εἰς τοὺς ἡγεμόνας ὅλων τῶν Ἐθνῶν· ἐξίσου ὅλα ἔχουσι δικαίωμα εἰς τὴν εὐγνωμοσύνην μας· αἱ περιστάσεις μας, αἱ θέσεις των ἐγγυῶνται τὴν ἐπιθυμητὴν βοήθειαν.
Τα μεγάλα Ἔθνη καὶ οἱ καλοὶ πατριῶται φαίνονται εἰς κρισίμους περιστάσεις τῆς πατρίδος των· δοῦλος εἶναι εὔκολον νὰ γένῃ τις ὅταν θέλῃ· αὐθέντης εἶναι δύσκολον. Ἐπιθυμοῦμεν εἰρήνην; Ἂς τρέξωμεν εἰς τὰ ὅπλα.
Ἂν ἐξ ἐναντίας διὰ λόγους ἀποκρύφους εἰς ἐμέ, ἡ Ἐθνικὴ Συνέλευσις ἐπιμένῃ εἰς τὴν προλαβοῦσαν ἀπόφασίν της, κρίνω χρέος μου ἱερὸν καὶ ἀπαραίτητον νὰ διαμαρτυρηθῶ, ὡς καὶ ἤδη διαμαρτύρομαι ἐπίσης κατ’ αὐτῆς, ἐνώπιον τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ ὅλων τῶν λοιπῶν τῆς χριστιανικῆς Εὐρώπης, ὡς κατὰ μιᾶς πράξεως παρανόμου, ἀντιελληνικῆς καὶ διόλου ἀναξίας ἑνὸς Ἔθνους τὸ ὁποῖον ὑπεδουλώθη μὲν πολλάκις, πλὴν ποτὲ δὲ ἐσυμβιβάσθη μὲ τοὺς τυράννους του.
Ἕλλην ὅμως, καὶ φίλος ἄδολος τῆς ἐλευθερίας τοῦ Ἔθνους μου, δὲν θέλω λείψει νὰ συναγωνισθῶ μετὰ τῶν λοιπῶν συναδελφῶν μου, καὶ νὰ χύσω καὶ τὴν τελευταίαν ῥανίδα τοῦ αἵματός μου, ἐνόσῳ διαρκεῖ ὁ ὑπὲρ ἀνεξαρτησίας πόλεμος. Παρακαλῶ | δὲ νὰ μοὶ δοθῇ ἐπίσημον ἀντίγραφον τῆς παρούσης διαμαρτυρήσεως. Μένω δὲ μὲ τὸ ἀνῆκον σέβας.
Ὁ πατριώτης
Δημήτριος Ὑψηλάντης
|