|
Γλώσσα
|
|
Ελληνική
|
|
Τίτλος
|
|
Επιστολή Θεόδωρου Κολοκοτρώνη προς Νικήτα Σταματελόπουλο (Νικηταρά) σχετικά με τη γενική αμνηστία και τον διορισμό του Νικηταρά ως Αρχηγός στρατοπέδου Νεοκάστρου επικεφαλής 15.000 ανδρών
|
|
Τόπος σύνταξης
|
|
Ἄργος
|
|
Ημερομηνία σύνταξης
|
|
20/05/1825
|
|
Αριθμός Σελίδων
|
|
2
|
|
Διαστάσεις
|
|
198x295
|
|
Μορφολογικός Χαρακτηρισμός
|
|
Πρωτότυπο
|
|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Άργος, 20 Μαΐου 1825
Επιστολὴ του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη προς τον Νικήτα Σταματελόπουλο με την οποία τον ενημερώνει για τις κινήσεις του και τον καλεί να μεταβεί από το Μεσολόγγι στην Πελοπόννησο ως επικεφαλής της πολιορκίας της Πάτρας. Όπως, όμως, προκύπτει από άλλα έγγραφα του αρχείου ο Νικηταράς παρέμεινε στο Μεσολόγγι έως τα τέλη Ιουλίου (βλ. και τα σχόλιά μας στο σχετικό [235]), εφαρμόζοντας τη διαταγή του Υπουργείου Πολέμου (βλ. σχετικό [240]). Στο υστερόγραφο ο Κολοκοτρώνης τον συγχαίρει για «τον νέον Έλληνα», δηλ. τη γέννηση του γιού του Ιωάννη και τον συμβουλεύει να «ἀπεράση καὶ ἕως εἰς τὰ παιδιά» του (φράση δυσνόητη ή άσχημα διατυπωμένη), μόλις οργανώσει το στρατόπεδο της Πάτρας. Οι τρεις αδελφοί που τον «ασπάζονται» είναι, βέβαια, οι αδελφοί Δεληγιάννη.
|
|
Παραπομπές
|
|
ΙΕΡΟΣ ΑΓΩΝ Ι.Ε.Θ: Β Σελ 246-247
ΥΠΟΜΝ. Ι.Θ.Κ σελ 132
Υπομνήματα, σ. 131-132 ▪ ΙΑΘ, τ. 2, σ. 246-247.
|
|
Συντάκτης
|
|
Κολοκοτρώνης Θεόδωρος
|
|
Αποδέκτης
|
|
Σταματελόπουλος Νικήτας / Νικηταρὰς
|
|
Κείμενο
|
|
Παιδί μου Νικῆτα σὲ εὔχομαι.
Καὶ προχθὲς ἀπὸ Ναύπλοιον σοῦ ἔγραφον, καὶ ἐλπίζω νὰ τὸ ἔλαβες· καὶ αὖθις σοῦ λέγω ὅτι γινομένης τῆς γενικῆς ἀμνηστείας καὶ τῆς γενικῆς ἁρμονίας καὶ ἀγάπης ἐδιορίσθην παρὰ τῆς σ(εβαστῆς) Διοικήσεως ἀρχηγὸς τοῦ κατὰ τὸ Νεόκαστρον συνκεντριζομένου στρατοπέδου ἐπὶ κεφαλῆς περίπου τῶν δέκα πέντε χιλιάδων, καὶ σήμερον ἦλθον ἐδὸ εἰς Ἄργος, καὶ αὔριον πολλὰ πρωΐ μισεύω διὰ Τριπολιτζᾶν καὶ ἐκεῖθεν κατ’ εὐθείαν διὰ κάτω, διὰ νὰ ἐγλεντίσωμεν ὀλίγον μὲ τοὺς ἀνάνδρους στραβαράπιδες, ὥστε δυνάμει τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐλπίζω νὰ τοὺς κάμωμεν νὰ δώσῳσι τὰ κῶλα εἰς Νεόκαστρον. Ὅθεν ἅμα τοῦ λαβεῖν τὸ παρὸν μου νὰ ἀπεράσης εἰς Γαστούνην καὶ νὰ σταθῇς ἐκεῖ καὶ νὰ μοὶ γράψης ὅπου εὐρίσκομαι διὰ νὰ γράψω πρὸς τὴν Σ(εβαστήν) Διοίκησιν νὰ σοῦ ἔλθη ἡ διαταγὴ διὰ νὰ σταθῇς ἀρχηγὸς εἰς τὸ κατὰ τὰς Πάτρας στρατόπεδον καθώς [[ἐδώ]] ἡ σ(εβαστή) Διοίκησις τὸ ἀπεφάσισε καὶ καθώς σοῦ γράφω ἐλπίζω ν’ ἀκολουθήσης τὸ συντομώτερον.
Τοὺς ἀδελφοὺς ἅπαντας Καπιταναίους ἀσπάζομαι ἀδελφικῶς. Νὰ τοὺς εἰπῇς νὰ σταθῶσι μὲ γενναιότητα, μὲ τὸν πατριωτικὸν ἐνθουσιασμόν, μὲ στῆθος καὶ μὲ ψυχὴν νὰ καταστρέψωσι τοὺς χαμερπεῖς Περσιάνους, καὶ μὴ διστάζωσιν ὡσάν ὁποῦ ὁ γενναῖος ναύαρχος Μιαούλης κατ’ ἐπιταγὴν τῆς Διοικήσεως, εἶμαι βέβαιος πρὶν σήμερον νὰ ἐπρόφθασε τὰ διορισθέντα πλοῖα αὐτόσε. Δόσε νὰ καταλάβουν ὅλοι οἱ ὁπλαρχηγοὶ καὶ λοιποὶ ὅτι βασιλεύει καὶ προοδεύει ἡ γενικὴ ἁρμονία καὶ ἀμνηστεία εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα, καὶ τώρα πρέπει νὰ δείξωσιν ἅπαντες πραγματικῶς τὰς κατὰ τοῦ ἐχθροῦ νίκας καὶ θριάμβους. Δὲν σοῦ γράφω περισσότερα ἀλλὰ κατὰ τὴν ὁδηγίαν μου ν’ ἀκολουθήσῃς· καὶ ὑγίαινε.
1825, τῇ 20 Μαΐου,
Ἄργος
ὁ θεῖός σου
Θ. Κολοκοτρώνης
Ἅμα ὁποῦ φθάσεις εἰς Γαστούνην καὶ ἐνεργηθῇ ἡ διαταγὴ ὡς σοῦ γράφω καὶ στήσεις καλὰ τὸ στρατόπεδον εἰς Πάτρας ν’ ἀπεράσης καὶ ἕως εἰς τὰ παιδιά σου. Συγχαίρω καὶ διὰ τὸν νέον Ἕλληνα νὰ ζήσῃ καὶ τὸν ἐπεύχομαι μὲ τὸν καιρὸν νὰ κάμῃ κ’ ἐκεῖνος τὸ χρέος του εἰς αἷμα ἐχθρικόν.
[πλαγίως:] Οἱ ἀδελφοὶ κύριοι Κανέλλος Δημητράκης καὶ Νικολάκης σὲ ἀσπάζονται ἀδελφικῶς.
[Ἐπιγραφὴ διεύθυνσης:]
Τῷ γενναιωτάτῳ στρατηγῷ κυρίῳ Νικῆτᾳ Σταματελόπουλλῳ
εἰς Μεσολόγγιον
[Ἐπὶ τοῦ νώτου:]
Θ. Κολοκοτρόνης
1825
|