|
Εισαγωγικό Σημειώμα
|
|
Τριπολιτσά, 19 Μαΐου 1825
Επιστολή του Δημητρίου Υψηλάντη προς τον Νικήτα Σταματελόπουλο, με την οποία αρχικά εκφράζει την ευχαρίστησή του για την απόδοση γενικής αμνηστίας, ενώ παράλληλα τον συγχαίρει για την γέννηση του γιού του (Ιωάννη). Στη συνέχεια του ζητά με έντονο τρόπο να μετακινηθεί από το Μεσολόγγι, όπου βρισκόταν, στην Πελοπόννησο για τις ανάγκες αντιμετώπισης των αιγυπτιακών δυνάμεων. Μάλιστα, ο επιφέρων την επιστολή «καπετάν Σπύρος», πρόσωπο που δεν μπορέσαμε προς το παρόν να το ταυτίσουμε, μετέφερε το ίδιο μήνυμα και από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Ο Δ. Υψηλάντης, για να πείσει τον Νικηταρά εκθειάζει τις στρατηγικές του ικανότητες, «ἀνάγκη ὁ Ἰμπραΐμης νὰ ἀκούσῇ τὸ τρομερὸν Σδροὺ τοῦ Τουρκοπελέκα μου», ενώ μεταφέρει και πληροφορίες για επικείμενη άφιξη στην Πελοπόννησο επιπλέον 12000 Αιγυπτίων. Την επόμενη ημέρα και ο Θ. Κολοκοτρώνης από το Άργος, τον καλούσε να μεταβεί στη Γαστούνη για να τεθεί επικεφαλής της πολιορκίας της Πάτρας (βλ. σχετικό [236]), θέση την οποία δεν ανέλαβε, αφού με διαταγή της Διοίκησης θα παραμείνει στο Μεσολόγγι (βλ. σχετικό [240]). Επισημαίνουμε την ύπαρξη κάποιου προβλήματος με τις ημερομηνίες των επιστολών και τη διακίνηση της αλληλογραφίας μεταξύ των Δημ. Υψηλάντη, Θεόδ. Κολοκοτρώνη και Νικηταρά, κάτι που καλείται να ξεδιαλύνει ο ειδικός μελετητής που θα χρειαστεί να κάνει χρήση αυτού του υλικού. Η μετάβαση του Νικηταρά στην Πελοπόννησο έγινε λίγους μήνες αργότερα, την 1 Αυγούστου 1825 (βλ. Αρτ. Μίχος, Απομνημονεύματα, σ. 54) ενώ οι Μεσολογγίτες τότε του επέδωσαν ευχαριστήριο γράμμα ως δείγμα ευγνωμοσύνης (βλ. σχετικό [446]). Για τη δυσνόητη αναφορά του Δημ. Υψηλάντη στον Άγιο Αντώνιο βλέπε τα σχόλια μας στο έγγρ. [211].
|
|
Κείμενο
|
|
Ἀγαπητὲ καὶ ἐπιστήθιε μου Νικήτα!
Δὲν λείπω διὰ τοῦ παρόντος μου, τυχὼν εὐκαιρίας ἀσφαλοῦς, νὰ ἐρευνήσω τὰ τῆς ἀγαθῆς ὑγείας σου, ἅμα δὲ καὶ νὰ σὲ συγχαρῶ διὰ δύω αἴτια, τὰ ὁποῖα μοὶ ἐπροξένησαν μεγάλην παρηγορίαν, ὕστερον ἀπὸ τὰς τόσας λύπας ὁποῦ ἐδοκίμασα· πρῶτον ἡ διακηρυχθεῖσα γενικὴ ἀμνηστία, ὑπὲρ ὅλων τῶν κατατρεχθέντων πατριωτῶν, ἥτις, ἀναμφιβόλως, θέλει ἐπιφέρῃ εὐτυχῆ ἀποτελέσματα εἰς τὰς παρούσας δεινὰς περιστάσεις τῆς Πατρίδος, καὶ δεύτερον σοὶ συγχαίρω διὰ τὸν νεοτεχθέντα σοι υἱόν, ὅστις εἴθε νὰ φανῇ ἄξιος τοιούτου πατρός, ὡς ὁ φίλος μου Νικήτας. Αὐτή, στοχάζομαι νὰ ᾖναι ἡ καλῃτέρα εὐχὴ ὁποῦ ἠμπορεῖ τις νὰ δώσῃ. Ὁ ἐπιφέρων τὸ παρὸν μου καπετάν Σπύρος ἔρχεται εἰς τὰ αὐτόσε ἀποσταλμένος ἀπὸ τὸν μπάρμπα σου καὶ φίλον μου Κολοκοτρώνην, διὰ νὰ σὲ ἀναγκάσῃ | νὰ ἐπιταχύνῃς τὸν ἐρχομόν σου εἰς τὰ ἐδῶ, τὸν ὁποῖον καὶ ἐγώ βλέπω ἀναγκαιότατον. Ἠξεύρω κάλλιστα, ὅτι ἡ ἐκεῖ παρουσία σου νὰ ἐστάθη ὠφέλιμος, ἐπειδὴ μετ’ ἀνεκφράστου χαρᾶς ἐπληροφορήθην τὰς κατὰ τῶν ἐκεῖ ἐχθρῶν λαμπρὰς νίκας σου. Μ’ ὅλον τοῦτο γνωρίζεις ὅτι ἐκεῖ εἶναι ἱκανοὶ καὶ ἄξιοι Καπετανέοι διὰ νὰ διαφεντεύσωσι τὸ Μισολόγγιον, καὶ νὰ ἀποκρούσωσι τὸν ἐχθρόν, ἐνῷ ἐδῶ ἔχομεν ἔλλειψιν καλῶν ἀρχηγῶν, καὶ ἀξίων μόνον μὲ τὸ ὄνομά των νὰ ἐνθαῤῥύνωσι τοὺς στρατιώτας μας, οἱ ὁποῖοι διὰ τὰς τόσας ἀποτυχίας μας, τὰς ὁποίας θέλεις [[θέλεις]] τὰς πληροφορηθεῖ ἐμπεριστατωμένως ἀπὸ τὸν Σπῦρον, εὑρίσκονται εἰς πανικὸν φόβον. Ἀληθινὰ ἡ παρουσία τοῦ Κολοκοτρώνη καὶ ὅλων τῶν λοιπῶν θέλει τούς ἐγκαρδιώσει. Μ’ ὅλον τοῦτο, ἀνάγκη ὁ Ἰμπραΐμης νὰ ἀκούσῇ τὸ τρομερὸν | Σδροὺ τοῦ Τουρκοπελέκα μου. Ἴσως εἰς αὐτὰς τὰς παρακινήσεις μου ἤθελες εἰπῇ ὅτι καὶ ἐδῶ Τούρκοι καὶ ἐκεῖ Τούρκοι· καὶ ἐδῶ Πατρίς, καὶ ἐκεῖ Πατρίς· πλὴν εἰς αὐτὰ σοὶ ἀποκρίνομαι ὅτι, ὅταν οἱ ἐχθροὶ ἀποκρουσθῶσιν ἀπὸ τὴν Πελοπόννησον, καὶ μείνῃ αὐτὴ ἐκτὸς κινδύνου, τότε εὐκόλως καὶ οἱ εἰς τὴν Ῥούμελην ἐχθροὶ πᾶνε κατὰ διαβόλου· καὶ ἀφοῦ δώσωμεν τὸ νιζάμι εἰς τὸν Ἰμπραΐμην, τὸ ὁποῖον τὸ ἐλπίζω ὀγλίγωρα, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Γεροθεοῦ, τότε ποῖος θέλει μᾶς ἐμποδίσει νὰ μὴ τρέξωμεν ὁμοθημαδὸν ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μας Ῥουμελιωτῶν; Μὴν ἀκούς λόγια ὅτι, ἀπὸ στραβαράπιδες δὲν ἔχομεν κίνδυνον· αὐτοὶ εἶναι τακτικοί, ἔχουσι τὴν καλητέραν καβαλαρίαν τοῦ Κόσμου, ἀξίους Εὐρωπαίους ὀφφικιαλαίους, καὶ ἐπὶ κεφαλῆς των ἀνδρεῖον | καὶ ἐκλεκτώτατον ἀρχηγόν, καὶ εἶναι πολλὰ πλέον ἐπικίνδυνος ἀπὸ τὸν Δράμαλην, μ’ ὅλον ὅτι αἱ δυνάμεις του εἶναι ὀλιγώτεραι. Πλὴν ἔχομεν σωστὰς πληροφορίας ὅτι περιμένει καὶ ἄλλας δώδεκα χιλιάδας, καὶ οὕτω νὰ κάμῃ κίνημα· ἐκ τούτου καταλαμβάνεις ὅτι δὲν εἶναι μουρλὸς σάν τὸν Δράμαλην, ἤ ὡσάν ἄλλους, τούς ὁποίους, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ, ἐνικήσαμεν. Αὐτὰ ὅλα ἔκρινα εὔλογον νὰ σοὶ φανερώσω, διὰ νὰ σὲ ἀναγκάσω νὰ μὴν ἀργοπορήσῃς τὸν ἐρχομόν σου· ἠξεύρεις κάλλιστα ὅτι, ὁσάκις ὁ ἅγιος Ἀντώνιος συμβουλεύῃ, κινεῖται πάντοτε ἀπὸ τὴν πρὸς τὴν Πατρίδα λατρείαν, καὶ ἀπὸ τὴν ἀγάπην πρὸς τὸν φίλον του Νικήταν. Ταῦτα, καὶ ἀσπαζόμενός σε ἐκ βάθους ψυχῆς, καὶ ἐπευχόμενός σοι ὑγείαν καὶ καλὴν ἀντάμωσιν, μένω
ὁ ἀγαπημένος φίλος σου
Δημήτριος Ὑψηλάντης
τῇ 19 Μαΐου 1825
ἐκ Τριπολιτζᾶς
[Ἐπὶ τοῦ νώτου:]
Δ. Ὑψηλάντης
1825
|